Άλλο ξαφνικό και τούτο προχθές Κυριακή στην tv.
Κάτι συμβάσεις σε μουσεία, λέει, λιγάκι περίπλοκες (στη Β. Ελλάδα), ένα χωριό υφυπουργού ειδικά, είχε μεγάλη επιτυχία, άκου συμπτώσεις!
Μετά προέκυψαν κάτι επιδοτήσεις σε Συλλόγους-Σωματεία-Ενορίες, παλιά κόλπα δοκιμασμένα. Μα να βγουν από τα ρούχα τους μέχρι και οι MEGA Σαββατοκύριακο; Κάτι ψέλλισε μια ωραιοτάτη υφυπουργός, άσε. Τι ψέλλισε δηλαδή, τον αμάζευτο είχε, πλην η πρέπουσα απάντηση δεν της δόθηκε.
Επειδή δεν καλοθυμάμαι: Στην προηγούμενη κατάσταση ξεκίνησε το ξήλωμα του πουλόβερ τόσο νωρίς;
Ε, πόσο να φωτίσει πια και το Άγιο Πνεύμα;
Όταν το προς φωτισμόν καίει μαζούτ, όσα χρωματιστά λαμπάκια και να προσθέσεις, πάλι σαν λάμπα πετρελαίου θα φωτίζει.
Ναι, παράπονο δεν έχω. Εξαπολύει πότε-πότε ο κ. Πάγκαλος καμμιά καλή και ξεπικρίζει το πράγμα, αλλά αρκεί αυτό;
Καλοκαίρι έρχεται, όλοι αναζητούμε κάτι πιο φωτεινό, πιο αλέγρο, πιο με γεύση καρπούζι και άρωμα καρύδας. Είναι που ψάχνουμε τρόπους διασκέδασης εκ των ενόντων.
Τελικά υπέροχη ήταν σήμερα η θάλασσα, παρά τα όσα κακόβουλα διέδιδε η κ. Μέρκελ μέσω της ΕΜΥ για να μας πανικοβάλει θέλοντας να περικόψει και ακόμα τα λουτρά του εργαζόμενου.
Πού να κατουράει την μπύρα της όρθια, η παλιο…., άσε δεν συνεχίζω.
Ο ήλιος τέλειος κι αυτός, αν κι έπαιξε μαζί μας κρυφτό πίσω από ένα τούλι ανάλαφρο.
Όλα καλά μωρέ, όρεξη να έχει κανείς. Και για φαγητό, δεν λέω, αλλά και για τουρνέ σε ακρογυάλια μικρά, σαν αγκαλίτσες.
Ελάτε, ελάτε, αφήστε τα μίση. Καταπιαστείτε με τρυφερότερες διαδικασίες. Καλοκαίρι, όλα χαλαρώνουν πλην των μέτρων και των περικοπών, που να τους κοπεί… άσε, δεν το λέω. Είπαμε: Τα καρπούζια τρίζουν τη νύχτα μεγαλώνοντας.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
