Άνοδος θερμοκρασίας το Σαββατοκύριακο, ακούω! Και αναθαρρώ. Αρχής γενομένης από την θερμοκρασία, παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους για να καλωσορίσουμε την γενικότερη άνοδο. Όσον αφορά την διάθεση, τον δείκτη τουριστικού ρεύματος, ψάχνω να βρω και πού αλλού αλλά δεν έχω κάτι πρόχειρο, πάντως ό,τι κι αν ανέβει για καλό θα είναι.
Αύριο το μεσημέρι με κάλεσαν να φάμε μπακαλιάρο γιαχνί, δεν είναι κακό. Τουναντίον. Πρέπει να δώσω τη συνταγή, μην βρεθώ προ εκπλήξεως, τις νέες νοικοκυρές να τις καμαρώσω ευχαρίστως, να τους πω λόγια ενθαρρυντικά, να τους πάρω μια ποδιά σε χαρούμενα χρώματα και να τις συμβουλέψω, αλλά… μέχρις εκεί. Μην το παρακάνουμε. Άμα εξασκηθεί, με πολύ χαρά και όρεξη.
Καλά, ε! Αν δείτε τον κήπο μου, βουντού θα μου κάνετε από τη ζήλεια σας, που έχετε εκείνα τα παλιογεράνια και κάτι αγκαθωτά, με κίνδυνο να τηνε πάθω τη ζημιά, γι αυτό δεν σας δείχνω τίποτα σε φωτογραφίες από τα λελουδικά μου.
Να σας δείξω τις συλλογές μου σε μαγιώ ευχαρίστως, σε πετσέτες θαλάσσης και λοιπά αξεσουάρ Λούτσης (αν και τελευταίως υπάρχει μια στασιμότης στον πλουτισμό των συλλογών για λόγους ευνοήτους). Πλην από λελουδικά δεν θα σας δείξω τίποτις. Μήτε την καινούργια μου τριανταφυλλιά που είναι τσακιστή στο άνθος, μήτε ένα άλλο μωβέ ολάνθιστο που το ονόμασα Μεγαλοβδομαδιάτικο, επειδή η ονομασία του ήταν γραμμένη στα γερμανικά στη συσκευασία που το πήρα και δεν κατάλαβα γρι. Μήτε θα σας πω για τα 4 κιλά καρπούς του Καλάντιουμ (εσπεριδοειδές είναι αυτό) που τους μάζεψε μια φίλη νοικοκυρευάμενη να τους κάμει κομπόστα. Θα σας αφήσω μονάχα να τα φαντάζεστε. Δεν θα τα θέσω σε κίνδυνο τα γλυκά μου, το είδα το μάτι σας το γαλανό πως κοίταζε την τελευταία φωτογραφία με τις πιπεριές. Πα πα πα!
Ευτυχώς που εμείς οι μέτριοι δεν ματιαζόμαστε, αλλιώτικα θα έτρεχα να απαγγέλω ξόρκια του αβασκαμού, να εκλιπαρώ τις ξεματιάστρες και να κουβαλάω πάνω μου γαλάζιες χάντρες και σκορδοκέφαλα. Ναι, ποτέ δεν ματιαζόμουν, ας με έφτυνε τρεις φορές η μάνα μου μόλις ξεπόρτιζα. Μόνο εκείνη έβλεπε τον κίνδυνο τελικά. Τελικά εμείς οι μέτριοι είμαστε οι καλύτεροι, αυτά σκέφτομαι και παίρνω τα πάνω μου. Από το σχολείο ακόμα. Θυμάμαι τους καλούς μαθητές της τάξης, κάτι ζαγάρια που τώρα σαν τους συναντώ Χριστού-Λαμπρή στην πλατεία, κωλοτρίβονται για να τα πούμε αλλά κάνω πως δεν θυμάμαι & ψάχνω το κινητό μου μέχρι να προσπεράσει η καράφλα τους σέρνοντας μια χοντρή και κάτι παιδιά μυξιάρικα. Παίρνω την εκδίκησή μου για τότε που κρατούσαν επιμελώς το απουσιολόγιο και πήγαιναν το χάρακα στο δάσκαλο. Πα πα πα, δεν θέλω να θυμάμαι.
Απόψε είχε Χαιρετισμούς στις εκκλησίες, κράτησα τον στίχο “Χαίρε αυγή μυστικής ημέρας”! Κι ύστερα άκουσα το “Χαίρε, τύραννον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής…” Οι συνειρμοί δικοί σας.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
