Να σας πω μια σκέψη μου απογευματινή και να μπω για μπάνιο. Κάνοντας ένα πέρασμα από τις ειδήσεις, μου έρχονται αυτά τα ηθογραφικά. Κάτι πολιτκές σκατόφατσες που βγαίνουν στα κανάλια μυξοκλαμένες, όλο συμπόνια για την φτωχολογιά, δεν μοιάζουν με κάτι παλιές πουτάνες σημερινές καντηλανάφτρες που ξαφνικά αρπάξανε τα θυμιατά και μας μπούχλωσαν στο λιβάνι; Μα δεν είναι φτυστές; Ο κότσος & η κρεατοελιά μονάχα λείπουν. Και κάτω από την πλισέ φούστα μέχρι το κότσι, κρύβουν ξεφτισμένα τα λαμέ μπικίνια, απομενάρια του καιρού που χόρευαν καρσιλαμά πάνω στη μπάρα του μαγαζιού όλο φούρλες & τουρνοκωλιάσματα γύρω από το παλούκι. Ουστ μωρή. Γαλότσα! Που έχεις μούτρα να με συμπονάς & να το παίζεις ψυχοπονιάρα.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
