Σήμερα ξανακάνει ψοφόκρυο, αγαπητό μου ημερολόγιο. Πίνω έναν ωραιότατον καφέ και ακούω τον Καλαμίτση, δασκαλός μου στον τρόπο διατύπωσης, σερβιρίσματος της σκέψης. Επιπλέον είναι Παιδί αξιολάτρευτο! Επίσης αγαπητό ημερολόγιο θέλω να ξεπετάξω κάτι ψιλές δουλίτσες και να πάω μουσαφίρης σε μια φίλη που θα εορτάσει ετεροχρονισμένα. Υποψιάζομαι πως θα φάμε καλά. Η εν λόγω συνδυάζει κουζίνα ελληνική με γεύσεις πιο ευρωπαϊκές, γκουρμέ! Αλλά θα πάω νωρίς, εκνευρίζομαι όταν εμένα μου έρχονται καθυστερημένοι οι καλεσμένοι και τους περιμένω με το κουτάλι ανά χείρας, έτοιμος να… όχι δεν το λέω, είναι πρωί. Θα πιούμε καφέδες μετά γλυκισμάτων, θα αναλύσουμε τα πάντα, θα φάμε, θα πιούμε, την Άρτα θα φοβερίσουμε. Μπορεί κατόπιν φαγητού να γείρω 10′ στον καναπέ ακούγοντας το μουρμουρητό τους, το καλύτερό μου.
Αυτά για σήμερα αγαπητό ημερολόγιο, αύριο θα πρέπει να κατέβω στο Σύνταγμα. Είναι υποχρέωση του καθενός. Αλλιώς ας κλείσουμε το στόμα, τα μάτια, ας κάνουμε ένα αφρόλουτρο ροδάκινο και ας το απολαύσουμε όλο αυτό που γίνεται σε βάρος ενός λαού που πρόσφερε τόσα και το ανταποδίδουν έτσι οι σύμμαχοί του. Γιατί, αγαπητό ημερολόγιο, δεν τα έχω πια με τους δικούς μας τιποτέτιους, αυτούς ποιός τους χέζει, με τους ευρωπαίους απορώ. Με την κοντή τους μνήμη και με την αχαριστία τους. Καλημέρα.
Επίσης δεν ξέρω πώς θα αντέξω την αποχώρηση της Μαριλίζης! Αυτή δεν ήταν παρά τω Γιωργακίω; δεν ήταν σύμφωνη σε όλα; Ξέρω κι εγώ… ρωτάω μήπως τα έχασα εντελώς πια και δεν ξέρω τι μου γίνεται. Τι να πει κανείς για τις αντιστάσεις της αλληνής…
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
