Ναι, βρόντησε ο Όλυμπος, άστραψε η Γκιώνα όλο το απόγευμα, χάλια, χάλια. Στον καταραμένο τόπο Μάη μήνα βρέχει Τάμα έκανα να μην ξανακυλήσω, να μην ξαναπέσω στα σκληρά. Πλην, αδυνάτου χαρακτήρος, παρεσύρθην. Προχθές είδα πολιτικές εκπομπές, το ομολογώ. Τότε ήταν που είπα Πάει δεν θεραπεύομαι. Να πάρω Λουίζα με μέλι; Να πάρω Μανδραγόρα; Να πάρω τα όρη και τα βουνά; Να κόψω βεντούζες χαραχτές; Πείτε μου και σεις. Αποφαίνονταν οι πανελίστες περί του πώς θα σκίσουν μετεκλογικώς την τρίχα στα τρία, με το συμπάθειο. Ένας τσίριζε γενικώς, κάποιοι προέτρεπαν σε αντίσταση έτσι γενικώς, να αρπάξουμε τα όπλα και να κρυφτούμε στα βουνά να μην μας βρει η εφορία, οι με την φωλεά λερωμένη αναμασούσαν κάτι τσιτάτα έτσι να μοιραστεί η ευθύνη, ο κ. Τράγκας έπαιζε ένα μονόπρακτο όλο κορώνες, ο κ. Πάγκαλος έβηχε, ο κ. Πρετεντέρης κανοναρχούσε και πήγαινε το πράγμα εκεί που είχε εντολή άνωθεν, μια ξανθιά πρότεινε ανασκολοπίσεις, ο κ. Στάη έξαλλη χαστούκιζε τους ταραξίες Γιακουμάτο, Άδωνι, Κάτια Μακρή και παπα-Τσάκαλο, ανατριχιαστικά πράγματα. Αφού σας τα λέω και να. Κάγκελο η τρίχα.
Κι όλα τούτα επειδή αρέσκομαι στα θεάματα, μικρός τότε που ήρθε στην Αγουλινίτσα το τσίρκο εκεί ξημεροβραδυαζόμουν κι έμαθα τα νούμερα απέξω κι ανακατωτά. Είναι και που εξέλειπαν οι καλές εκπομπές. Παρατράγουδα, Ερωτοδικείο, Μπιγκ-μπράδερ, τέτοια ηθικοπλαστικά.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
