Ψιλοχειμωνιάζει σιγά-σιγά! Ε, δεν έχουμε και βαρυχειμωνιά, ούτε μας παίρνει να έχουμε με τέτοια αδυναμία για καύσιμο, ούτε χτυπάνε τα δόντια μας καστανιέτες απαγγέλοντας το “Κάνει κρύο κάνει τσίφι για το δόλιο το κοτσίφι”. Αλλά ένα ελαφρύ παπλωματάκι τη νύχτα το θέλεις. Επίσης ένα φανελάκι το θέλεις απομέσα το πρωί. Ναι, ναι, ξέρω, δεν είναι σέξι να φαίνεται το φανελάκι μέσα από το πουκάμισο, αλλά το τραβάω χαμηλά. Επίσης σήμερα με το κρύο, ζήτησε ο οργανισμός μου μια φασολάδα. Και επειδή απόθεμα οσπρίων και ζυμαρικών υπάρχει, δεν άργησε να μπει κατσαρόλα στη φωτιά. Κρεμμύδι, καρότο, σέλερι, τα βασικά. Και η καυτερή πιπεριά βεβαίως. Στο χωριό παλιά την φτιάχναμε άσπρη την φασολάδα τον χειμώνα, με λεμόνι, αλλά απόψε την θέλησα κόκκινη, καλοκαιρινή. Υπέροχη!
Α, είπα φασολάδα και το θυμήθηκα. Βρε σεις. Τι ήταν αυτό που κάνανε χθες στον κ. Βενιζέλο λίγες δεκάδες πολιτών που είχανε χάσει, σου λέει, παλιά τα λεφτά τους σε ομόλογα εξ αιτίας αποφάσεων εκείνου! Αχάριστοι άνθρωποι! Πέσαν πάνω στο αυτοκίνητο με φωνές και ανοιχτές παλάμες, όλο γλύκα στη φωνή τον εμπόδισαν να συναντηθεί με τον κ. Προβόπουλο, τον ανάγκασαν να γυρίσει πίσω. Όχι με τα πόδια (το φαντάζεστε;), εποχούμενον. Πα πα πα! Κι έτσι δεν βρέθηκαν οι δυο φίλοι, να θυμηθούν τα παλιά, να νοσταλγήσουν τις …εποικοδομητικές αποφάσεις που πήραν άλλοτε. Κρίμα, κρίμα. Τα θυμήθηκα έτσι όσο έβραζε η φασολάδα και μοσχομύριζε το σέλινο με την πιπεριά και τη ρίγανη.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
