Survivor, Eurogroup και τα ξελουτρίσματα του χειμώνα
Μωρ’ τι μουρτζουφλιά μαύρη σαν καλιακούδα είν’ τούτη που πλάκωσε μεσούντος του Μάρτη του ανάποδου, του Μάρτη του ύπουλου και του παλουκοκαύτη; Και δεν έχει Σουρβάιβορ απόψε, γαμώτο, να ακούσουμε καμμιά μαλακία σε αττική σύνταξη από εκείνους τους μπίτι ασήμαντους που θέλουν κιόλας τα μούτρα τους να αναγελάνε τους δικούς μου. Μεταξύ μας, του λόγου μου είμαι με τους διάσημους, δεν χάνω επεισόδιο, άλλο αν το παίζω υπεράνω και κοροϊδεύω τάχα μου δήθεν ακατάδεχτα. Μια ένσταση μόνο. Τα μαγιώ χάλια. Δεν το συζητώ. Στη λαϊκή της Λούτσας τα πήρανε; Με την επισήμανση ότι μιλούν τα ίδια ελληνικά με τον Αλέξη, κλείνουμε την ενότητα του εντέχνου.
Ελάτε, “Κάν’τε υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός”. Το “πιο”, δεν έχει θέση με τέτοια μουντζούρα αποπάνω, αλλά αναφέρεται σε πιο ντεμί καταστάσεις το τραγούδι, η Αλίκη με τον Μπιθικώτση επίσης. Υπεμονή, με ορμήνευε μια γειτόνισσα στην Αγουλινίτσα.
Όχι, αγάπη μου, δεν είναι αυτό που νομίσατε. Δεν μιλάω για το Γιούρογκρουπ, για την αξιολόγηση και το πώς μας αντιμετωπίζουν οι σύμμαχοι στην Εσπερία, μήτε για τα κουτσαβακίστικα των γειτόνων και την αγέρωχη στάση του Πάνου, δεν λέω για τα επερχόμενα μνημόνια και… τους θεσμούς. Δεν ξαναλέω για τον ΕΝΦΙΑ και τους λογαριασμούς. Παρά για τα λόγια τα εύκολα, που… έχω σιγουρευτεί προ πολλού ότι θα μείνουν λόγια. Για κάτι ταγάρια που πίστεψαν και ακόμα επιμένουν θα πούμε άλλη στιγμή. Λόγια. Που μήτε καν ήσαν ομορφοειπωμένα. Παρλαπίπες. Για την ακρίβεια: Αριστερές τρίχες κατσαρές. Λόγια ήσαν. Έπεα πτερόεντα. Άπαξ και φύγουν από το στόμα, τρέξε πιάσε τα να τα βάλεις σε τάξη. Για άλλο μιλάει η λαϊκή θυμοσοφία που άμα ξεφύγει δεν ανακαλείται, αλλά ας μην το κάνουμε επίκαιρο μιας και διανύουμε Σαρακοστή, περίοδο καταναλώσεως οσπρίων. Γενικεύουμε κόσμια. Ό,τι φεύγει εύκολα, δεν γυρίζει πίσω.
“Κάν’τε υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός”.
Και… μεταξύ μας, αν μπορείτε κάνετε και αλλιώς. Χωρίς μεταφορές, παρομοιώσεις, υπονοούμενα, καλολογικά στοιχεία (τι πάει και θυμάται κανείς…). Μας ζητούσαν να εντοπίζουμε στα λογοτεχνικά κείμενα κάτι τέτοια σαχλά στα σχολικά χρόνια. Ωραία κείμενα, αλλά με τον ανόητο τρόπο επεξεργασίας χάναμε την ουσία. Απορώ γιατί οι δασκάλες δεν το έβλεπαν ως σαχλό, αλλά τι θυμάμαι βραδιάτικα, χωρίς επεισόδιο Σουρβάιβορ μάλιστα; Μπορεί να ψιλοκατουράει από χθες το βράδυ ο ουρανός, «βροχή που χόρευε σε κάμπο ώριμο ως το πρωί», μα πού θα πάει, θα καλοκαιριάσει. Λίαν συντόμως.
Έρχεται ο Απρίλης με τα λέλουδα κι ο Μάης με τα ρόδα, θα μοσχοβολήσει η βιολέτα, θα φυσήξει αεράκι επιταφίου να διώξει μακριά τα δυσοίωνα. Θα τα ξορκίσει. Θα ξεμπρατσωθούμε δειλά εν πρώτοις, θα μισοξεβρακωθούμε θαρρετά εν δευτέροις. Κατόπιν θα ξαμολυθούμε σε κάτι ατελείωτα σουλατσαρίσματα παρά θιν αλός, που θα καταλήγουν στο να κοπανηθούμε αλύπητα με τα κύματα, να χτίσουμε κορμιά αλίκτυπα, κορμιά κυπαρισσένια. Να διευκρινιστεί εδώ πως με κύματα βουνά κοπανιόμαστε όλον τον χειμώνα, αν κι εκείνα ήσαν πικροκύματα, αλλά είπαμε θα τις αποφύγουμε τις μεταφορές, τις παρομοιώσεις και τα καλολογικά.
Εδώ μιλάμε για της θαλάσσης τα κύματα τα γλυκά, εκείνα που σβήνουν απαλά σαν ψίθυρος (επ, μου ξέφυγε το καλολογικό) ανάμεσα στα κρινοδάχτυλα των ποδιών. Μεταξύ μας, κόψτε κανένα νύχι, μην βλέπω αηδίες. Κρατηθείτε λοιπόν, έρχεται. Θα βγουν οι γύφτοι με τα καρπούζια στους δρόμοι. Κάνετε σχέδια επί χάρτου. Σχέδια γενικώς. Εκδρομών, εξορμήσεων, αγορών, γνωριμιών, καλλωπισμών, ξενυχτιών, αθλοπαιδειών, εξωραϊσμών, ηλιοθεραπειών, σκέψεων και προθέσεων απέραντα ερωτικών. Ενδώστε στους πειρασμοί.
Ε, όχι και τώρα μέσα στη Σαρακοστή και στα ξελουτρίσματα του χειμώνα. Αλλά εκεί ξώλαμπρα, ενδώσατε ασυγκράτητα.
Δεν έχει σημασία ποιο απ’ όσα σχεδιάσαμε θα πραγματοποιηθεί. Θα έχουμε περάσει καλά, ονειρευόμενοι τα καλύτερα. Γιατί σε τελική ανάλυση τι την έχουμε την Υπουργό του Πολιτισμού; Θα ρίξει έναν εξορκισμό, ένα μαγιολίκι, θα χαλαρώσουν τα τσάκρα, θα πλακώσει η θετική ενέργεια, θα σφίξουν οι κώλοι. Αυτά και καλό ΠαρασκευοΣαββατοΚύριακο.
“Για χατίρι μας ξημερώνει, βγαίνει η Πούλια, βγαίνει ο Αυγερινός γοργοφτέρουγο χελιδόνι, ντύνεται γαλάζια ο ουρανός”!
Όσοι ξεπορτίσετε, πάρτε ομπρέλα.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
