Τα μάτια κλείστε
“Τα μάτια κλείστε, γλυκά ακουμπήστε στην κουπαστή,
τον χρόνο αφήστε καινούργια ψέματα να φανταστεί.
Και τι μας νοιάζει πια αφού η νύχτα πήρε τα κουπιά,
τα μάτια κλείστε και δώστε στ’ όνειρο τρελά φιλιά.”
Ξαμολυθείτε. Όπως σκατά κι αν είναι η διάθεση, ξαμολυθείτε. Κάτι ξέρουμε κι εμείς τα πιο… ψημένα. Δεν σας θέλω σήμερα χαροκαμμένες μάνες της κατοχής. Μάης. Δεν έχει ο χρόνος, ο άτιμος, καλύτερη εποχή.
“Και κάπου απέναντι είναι το νησί,
πού χει κοράλλια κι αμμουδιά χρυσή…”
Μμμμμ, συννεφάκια βλέπω, σαν τούλι απλωμένο στο θόλο. Όχι, δεν το πάω στην… κυβερνητική πληγή, βαρέθηκα. Άλλωστε εκεί δεν θα έλεγε κανείς συννεφάκια, θα έλεγε Καρεκλοπόδαρα, καταστρεπτικόν χαλάζι και καταποντισμοί. Ο καιρός ας κάνει ότι νάζια θέλει, εγώ σήμερα θα βάλω καλοκαιρινά. Από παπούτσια & σακάκι μέχρι βρακί.
Θα με ρωτήσετε τι διαφορά έχει το καλοκαιρινό βρακί από το χειμερινό & θα σας μαλώσω. Το καλοκαιρινό είναι πιο αλέγρο, πιο χρωματιστό, καμμιά σχέση με τα μαύρα-γκρί & τα σκότεινα. Σε φωτίζει, παιδάκι μου… Καλόν είναι να έχει & μια αμυδρή σχέση με το παντελόνι, χρωματική. Μια φορά την πάτησα & ντρέπομαι ακόμα. Πα πα πα!
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
