Αγροτική ζωή εντελώς! Το πρωί με τη δροσούλα είπα να κόψω σύκα και αχλάδια. Τα καλύτερα είναι βλέπεις στα ψηλά κλαδιά, σκάλα δεν είχα, αφήστε. Σκαρφάλωσα, ξεμασκλίστηκα, τα κατάφερα. Μετά έκοψα κάτι δεντράκια στέρφα σε διπλανή αυλή, βρήκαν τον αγρότη τον έμπειρο κι είπαν να ζητήσουν την βοήθειά του! Την ανταμοιβή θα την πάρω σε είδος πριν ανέβω Αθήνα.
Κατόπιν, αναψοκοκκινισμένος, λαχτάρησα το κύμα. Πουτάνα θάλασσα, είπα, που σε μπιπ τα ψάρια! Αυτά μας κάνεις και μας ξεμυαλίζεις. Έτσι είπα μεγαλοφώνως, άρπαξα μια παρέα πρόθυμη πολύ σε τέτοια και ξαμολύθηκα σε παραλία μακρινή, απέναντι αγναντεύαμε το Φιόρε του Λεβάντε. Βεβαίως γύρω μας έσκουζε πολύ παιδάκι, αλλά κάναμε υπομονή. Μετά το μπάνιο, τους καφέδες και τα σχετικά, ήρθαν κάτι ούζα περιποιημένα, σε ένα μαγαζάκι όλο δροσιά, ξυλοκατασκευές και δέντρα πλατύφυλλα. Ωραιότατα. Η παρέα γύρισε στρεκλίζοντας ελαφρώς, όμως ο οδηγός κρατήθηκε στο ύψος του, αγέρωχος.
Πλησιάζουν οι μέρες, αποχαιρετίζω σιγά σιγά τις όμορφες γκαρσόνες των παραλιών, τα ηλιοβασιλέματα, τα λαδερά με ζυμωτό ψωμί και τις βραδυνές μπύρες μετά ποικιλιοτήτων. Δεν κάνω σκέψεις δυσοίωνες περί του χειμώνος που έρχεται και τέτοια, θέλω να φύγω με καλή διάθεση, το διέταξε και η γιατρέσσα μου της ομοιοπαθητικής. Θα σε ανεβάσω στα ύψη μου είπε, με τα ζουμάκια που σε ποτίζω, θα πάρεις αμπάριζα φέτος τον χειμώνα και δεν θα χαμπαριάζεις από μελαγχολικές σκέψεις και τα παρόμοια. Έτσι ακριβώς μου το είπε κι εγώ είχα ανάγκη να το πιστέψω.
Τώρα χτυπάει η καμπάνα ενός εξωκκλησιού γειτονικού κι εγώ αγναντεύω ένα βουνό χαμηλό απέναντι από το πίσω μπαλκόνι μου, παλιότερα μου φαινόταν ως η ψηλότερη κορυφή του κόσμου, που έκρυβε άγρια ζώα, νεράιδες, στοιχειά κι όλα τα μυστικά του κόσμου τούτου. Η καμπάνα χτυπάει ακόμα και θυμάμαι ότι παιδάκι σκαρφάλωνα σε μια πλάκα και σηκωνόμουν στις μύτες των ποδιών να την φτάσω…
Ναι τις χήνες, τις αχόρταγες, εξακολουθώ να τις κοπανάω με τις καρπουζόφλουδες κατακέφαλα, δεν τις αντέχω.
Να μου περνάτε καλά κι εσείς με τα μικρά και τα ασήμαντα. Κρύβουν την χαρά της ζωής…
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
