Ήρθες και πάλι τρελό Καρναβάλι! Μμμμμ, ναι. Μες στο τρελό κέφι βουτηγμένοι, ντυνόμαστε χαροκαμένη μάνα της κατοχής και ξαμολιόμαστε στα σουαρέ. Με σημαίες, με ταμπούρλα και με τα σκουπόξυλα στο χέρι μπας κι ανταμώσουμε πουθενά καμιά γνωστή φυσιογνωμία. Μασκαρεύονται, σου λέει, σε καταστηματάρχη του κέντρου της Αθήνας προκειμένου να ξεμυτίσουν από τα σαλέ. Μόλις περνάνε τον κάβο, ξαναπέρνουν την πόζα, σμίγουν με αθώα φιλαράκια από τα παλιά και μιλάνε για δουλειές. Επίσης, για να μην ξεχνιόμαστε, μια τρελή βραδιά καρναβαλιού (του Ασώτου, λέει η Εκκλησία) ψηφίστηκε το Μνημόνιο το 2ο και φαρμακερό.
Φεύγουν καράβια στα γιαλό κι εγώ σου γνέφω στο καλό… Πριν 100 χρόνια, ένας αδελφός του παππού μου, άρπαξε έναν μπόγο με 2 σωβρακοφανέλες, ένα παντελόνι ντρίλινο, σακάκι δεν είχε, μια χούφτα μύγδαλα στην τσέπη κι έφυγε για την πέραν του ωκεανού. Δεν επέστρεψε ποτέ, μόνο κάτι δέματα έστελνε Χριστού-Λαμπρή στις αδερφές του. Ένα καλοκαίρι παρουσιάστηκαν κάτι εγγόνια ντυμένα παρδαλά, που μας κοίταζαν σαν μέλη φολκλορικού σωματείου, με νοήματα είπαμε τα βασικά κι όλο χτυπιόμασταν στην πλάτη αμήχανα. Μόνο το μαλάκας ξέρανε από ελληνικά.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
