Α, το αποφάσισα. Ετοιμάζομαι στα πεταχτά και φεύγω για το πανηγύρι της Αγίας Γλυκερίας. Γειτονιά μου, αλλοίμονο. Πεθύμησα μαλλί της γριάς. Θυμάμαι πώς περιμέναμε το πανηγύρι παλιά στο χωριό, καλοκαίρι ήταν. Άσπριζαν οι γυναίκες τα πεζούλία, σφάζανε τον λαχταριστόν τον κόκορα, φιλοξενούσαμε συγγενείς, μαζεύαμε χαρτζηλίκι, βάζαμε τα καλά μας και χτυπιόμαστρα στο κλάμα για ένα παιχνίδι που δεν μας τό ‘παιρναν.
Ψωνίσαμε, ψωνίσαμε στο πανηγύρι. Λουλούδια, ξηρούς καρπούς, βεντάλια για τη μάνα μου, σετ βελόνες και κλωστές, σκαμνάκι για τα πόδια την ώρα του ρεμβασμού, ψαλίδα για τα φυτά, αρωματικά χώρου, κεραμικά τοίχου βεράντας, κοχύλια για τον νιπτήρα και όπου αλλού χρειαστεί να σκορπιστούν να κάνει τάχα θάλασσα, καλαμπόκι, παναμάς λευκός με μπλε κορδέλα, ωραιότατος. Και φυσικά μαλλί της γριάς. Βοήθειά μας η χάρη της.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.