Τότε και… σήμερα
Τέλος Γαϊδουροκαλόκαιρου προβλέπουν οσονούπω οι μετεωρολόγες κι ο βενζινάς εδώ στην γειτονιά πρωθυπουργού δεν έφερε καύσιμο για την σόμπα. Με βλέπω να καίω μαγκάλι στο μπαλκόνι, ότι παλιοσανίδα μαζέψω και να μπάζω μέσα τα κάρβουνα.
Παλιά, θυμάμαι, στο παλιό σπίτι της εξωτικής Αγουλινίτσης, έκανε μια κόχη η κουζίνα δίπλα στο τζάκι. Εκεί είχε ένα ξύλινο σκαμνί, η θέση μου, άλλος δεν χώραγε, λούμωνα με το ραδιόφωνο στα πόδια σβηστό κι ένα σχολικό βιβλίο αγκαλιά που μέσα έκρυβε ένα Βίπερ τσέπης ή περιοδικό της εποχής. Κάνετε ησυχία, το παιδί διαβάζει, έλεγε η μάνα μου. Κι όταν είχαμε ξένους, έκανα τάχα πώς είχα να ζωγραφίσω, να φτιάξω κάτι στη χειροτεχνία για να μην με ξαποστείλουν. Μπας και χάσω καμιά κουβέντα. Τέτοιον καιρό δίναν και παίρναν διαβουλεύσεις και κανονίσματα για το μάζεμα της ελιάς. Πολύ κουραστική δουλειά, να στρώνεις τα πανιά, να ραβδίζεις, να γεμίζεις τα σακιά και πριν τελειώσει η μια ελιά να τρέχεις να στρώσεις την επόμενη για να μην χαθεί χρόνος και χασομεράνε οι εργάτες. Έχω να κατέβω για ελιές είκοσι πέντε χρόνια, όλο πότε θα φάμε ρωτούσα, με γουρλωκοίταγε ο αδερφός μου γιατί τους καθυστερούσα με παρλαπίπες, τις εργάτριες περισσότερο που αφορμή γύρευαν να μου εξιστορούν ολημερίς. Ο πατέρας μου το χαιρότανε που περιποιούμαστε τόσο τις ελιές, προίκα της μάνα του. Αναδρομή τέλος.
Γλυκό ήταν φέτος το φθινόπωρο, μια χαρούλα τα πήγαμε, φτιάξαμε γλυκό σταφύλι, κυδώνι, τα χρυσάνθεμα ξεφάντωσαν στις γλάστρες, χορτάσαμε λιακάδα και βιταμίνη Βe.
Επίσης χορτάσαμε ψέματα. Χορτάσαμε εκπλήξεις, οβιδιακές μεταμορφώσεις, μεταλλάξεις, κωλοτούμπες και κόλπα μαγικά που βγάζουν από το ψηλό καπέλο λαγούς, κάνουν το φύκι μεταξωτή κορδέλα, την βούρτσα δεν θα πω τι την κάνουν και τα όνειρα… ληγμένα.
Από την άλλη η τρόικα που την λέμε τώρα Θεσμοί, αξιώνει να κοπούν τα προνόμια των συνδικαλιστών για να με πικράνει με υψηλήν πίκραν που λέει και ο Μάτεσις στην “Μητέρα του σκύλου”. Αυτά όλα θα τα νομοθετήσει η αριστερή κυβέρνηση για να γελάσει μια στάλα το χειλάκι μας το πικραμένο μέσα στον μήνα που μας επιφυλάσσει ΕΝΦΙΑ, δόση εφορίας και τέλη κυκλοφορίας.
Κάποιοι πάλι εδώ ξιφουλκούν κατά του επιτελείου που έστησε ως σκιώδη κυβέρνηση η αξιωματική αντιπολίτευση κι εκεί εξαντλούν όλο τους το μένος, λένε και κάτι αστεία να παγώνει ο κώλος σου, τα “ο Κούλης τούτο και ο Κούλης εκείνο” πάνε κι έρχονται, ούτε η Άντζυ Σαμίου έτσι πια. Αφήστε εκείνα τα αστεία με στόχο τον Άδωνη. Ναι, σκούζει, διακόπτει στην tv, έχει εκείνη την Μπουμπούκα που δεν την χωνεύετε, ναι πουλάει βιβλία με το σακί. Μάλιστα. Εκείνα που λέει, τα ακούτε; Την ουσία. Κάτι κατακεφαλιές σαν βαριοπούλα που ρίχνει στα ξεφτέρια αοριστολογίας και τους πρωταθλητές της… κυβίστησης. Πείτε μας κάτι επ’ αυτού. Καλά, το αφήνω.
Για να μην επικαλεστώ και κείνα που λέει ο Βενιζέλος. Ναι, ξέρω. Εσείς θα πείτε αυτά για τον Κούλη, θα πείτε όλοι ίδιοι είναι, και μόλις έρθει η ώρα θα ψηφίσετε για βουλευτές τους τελευταίους του χωριού. Τους είδαμε. Τέλος με αυτά και όποιος διαφωνεί μπορεί να πει την γνώμη του, αλλά θα περικαλέσω χωρίς επιχειρήματα Λαλιωτικής εμπνεύσεως.
Ας περάσουμε στα φλέγοντα. Γιορτή σήμερα. Τα Εισόδια της Θεοτόκου, εκ παραδόσεως γιορτάζουν οι ανύπαντρες Μαρίες και μαζί οι Ένοπλες Δυνάμεις (τι συνδυασμός και τούτος!). Αλλάξαν όμως οι καιροί, να βροχές, να χαλάζι, μπλέξαν οι ανύπαντρες με τις ζωντοχήρες, τις συμβιώνουσες, τις αειπάρθενες, τις μυξοπαρθένες και τις… καραγλεντοκοπημένες. Ευχόμεθα λοιπόν γενικώς και όπου πέσει.
Αυτά και διακόπτω για να φτιάξω μπάμιες στον φούρνο. Άλλη φορά θα σας πω την συνταγή, υπέροχες!
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
