Βουλή καλλιγραφία! Αποτέλεσμα προδιαγεγραμμένο μιας Επιτροπής η σύνθεση της οποίας (ίσως εξεπιτούτου) ήταν χτισμένη τόσον προσεκτικά. Θυμάστε τι έγινε με τις κάλπες, μόλις στήθηκαν για την σύσταση της συγκεκριμένης επιτροπής, για τους κατηγουρούμενους, θυμάστε το όλο σκηνικόν; Όχι; Αααααα, δεν προσέχετε τα βασικά. Στόχος λοιπόν ήταν τότε να μην θιχτούν προσώπατα που βρίσκονται στο “Μη μου άπτου”, μην σπάσουν οι ισορροπίες, μη σπάσουν οι κορσέδες, μην σπάσουν αυγά σε κανένα κεφάλι. Μπήκε σήμερα ο άλλος, τα έκανε πουτάνα (συγγνώμη, αλλά δεν βρίσκω κομψότερη έκφραση), κατόπιν ανέλαβε η γνωστή κυρία να τα αποτελειώσει με την τακτική των εξονυχιστκών ερωτήσεων και να λιποθυμήσει όποιος άντεξε στην ένταση-έκρηξη που προηγήθηκε. Επί τούτου τους έβαλαν στην επιτροπή τους συγκεκριμένους, για να απολαμβάνουμε το σόου και να παραπέσει η ουσία στα επιμέρους. Τον άρτον μπορεί να τον έχουμε με το δράμι (κάτι σαν το γραμμάριο, εξηγώ για τα μικρά της συντροφιάς), αλλά από θεάματα… Χλιδή!
Επιθεώρηση, Βαριετέ, νούμερα θερινού Αναψυκτηρίου. Ποια βουλή της Ταϊβάν και μαλακίες…
Αλλά, μεταξύ μας, μπορεί να με ενόχλησε το σκηνικό, αυτό το τσαλαπάτημα των κανόνων, αλλά… το ευχαριστήθηκα κατά βάθος.
Εντάξει, δεν το λέμε δημοσίως, όπως έκαναν κι όλοι οι πολιτευάμενοι και οι δημοσιολογούντες που κατήγγειλαν τα συμβάντα μετά βδελυγμίας, αλλά εδώ μια παρέα είμαστε, έχουμε πει κι αν έχουμε πει… Μέχρι τι βρακί φοράει ο καθένας ξέρουμε πια. Να μην κρυφογελάσουμε μια στάλα; Μεταξύ μας τα λέμε. Ναι, το ευχαριστήθηκα γιατί τόσα χρόνια τα ίδια πρόσωπα έστησαν ένα σκηνικό που θέλω λόγια πολλά να περιγράψω, θα το πω με δυο λέξεις. Που αγνοούσε τον πολίτη, που τον έγραφε κανονικά ας μην πω πού. Και κείνοι πέρναγαν καλά μεταξύ τους, στο εντελώς μεταξύ τους, μα πιο καλά δεν γινόταν. Και δεν εννοώ μονάχα τον παράνομο πλουτισμό. Είναι και το άλλο. Είναι και εκείνη η καύλα της εξουσίας. Της απόλυτης εξουσίας. Του γαμάω, δέρνω, γαμησιάτικα δεν πληρώνω, τα στήνω όλα στα μέτρα μου, άντε μέχρι και τα μέτρα της παρέας μου και ποιός τους χέζει τους χαχόλους! Αυτό ήταν για πολλά χρόνια. Ε, τώρα, μαζί με τις βρισιές κάποιων, το τσαλαπάτημα των κανόνων και την βάσανο των ανελέητων και ατέρμονων ερωτήσεων (χαχαχαχαχα), Ας λουστούν και την αηδία μας.
Μιας αηδίας τόσο μεγάλης, όσο και η δική τους η αναίδεια να βγαίνουν και να μας τάζουν την ανάκαμψη.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
