Ακριβώς μετά τα μεσάνυχτα, έξι μεγάλα ανεμοπλάνα γεμάτα με Άγγλους πέρασαν σιωπηλά τη γαλλική ακτή και «κάθισαν» σαν πουλιά στο έδαφος. Σε λιγότερο από ένα τέταρτο της ώρας δύο σπουδαίες γέφυρες έπεσαν στα χέρια των συμμάχων. Στο δυτικό τομέα οι Αμερικανοί αλεξιπτωτιστές κατέβαιναν από τον ουρανό σαν χιλιάδες μανιτάρια. Οι κάτοικοι της περιοχής τρόμαξαν. Βγήκαν από τα σπίτια τους και βρέθηκαν ξαφνικά πρόσωπο με πρόσωπο με τους συμμάχους.
Οι Γερμανοί ήξεραν ότι κάποια από τις μέρες ή τις βδομάδες εκείνες θα γίνονταν η συμμαχική επίθεση αλλά δεν το περίμεναν για τις 6 Ιουνίου. Ήταν τόσο κακός ο καιρός ώστε δεν ανησυχούσαν. Ο Ρόμμελ, μάλιστα ο ίδιος, απεφάσισε να επισκεφθεί για λίγες μέρες την οικογένειά του στη Γερμανία. Οι περισσότεροι ανώτεροι αξιωματικοί βρίσκονταν στα σπίτια τους ή μακριά από τις μονάδες τους. Ο καιρός τους έκανε να είναι σίγουροι ότι οι σύμμαχοι θα καθυστερούσαν. Εξάλλου δεν γνώριζαν που ακριβώς θα γίνονταν η επίθεση.
Οι σύμμαχοι προχωρούν προσεκτικά. Ανάμεσα στις δεντροστοιχίες και τα λιβάδια είναι διάσπαρτα τα κορμιά νεκρών και τραυματισμένων συναδέλφων τους.
Η κραυγή «αλεξιπτωτιστές» απλώθηκε ξαφνικά μέσα στη νύχτα. Οι Γερμανοί σκοποί ξύπνησαν τους ανωτέρους τους. Εκείνοι έμεναν δισταχτικοί. Ήταν άραγε η απόβαση που περίμεναν ή ήταν κομμάντος, που είχαν σκοπό να καταστρέψουν μια γέφυρα και να φύγουν;
Οι ώρες περνούσαν. Οι αλεξιπτωτιστές χαμένοι μέσα στους σκοτεινούς φράχτες, στα συρματοπλέγματα, στα πλημμυρισμένα ποτάμια και στα χωριατόσπιτα προσπαθούσαν να ανασυνταχθούν. Οι περισσότεροι δεν κατάφερναν να πέσουν εκεί που έπρεπε και τώρα, χαμένοι σε άγνωστη χώρα, αναζητούσαν τη μονάδα τους.
Ξαφνικά μέσα στα χωράφια της Νορμανδίας ακούστηκε ένα αγγλικό κυνηγετικό κέρας. Καλούσε τους άνδρες κάποιας μονάδας να συγκεντρωθούν. Ύστερα ακούστηκε και ένα άλλο. Μετά μια σάλπιγγα.
Στο χωριό Σαίντ-Μέρ-Εγκλίζ έγινε μια πυρκαγιά και τότε οι κάτοικοι στις φλόγες της είδαν τον ουρανό να φωτίζεται και αντίκρισαν ένα παράξενο θέαμα: δεκάδες αλεξιπτωτιστές έπεφταν σιγά-σιγά στην πλατεία του χωριού. Ένα αλεξίπτωτο βρέθηκε κρεμασμένο στο καμπαναριό της εκκλησίας και ένα άλλο επάνω στα δένδρα.
Αντιαρματικό πυροβόλο των συμμάχων βάλλει εναντίον Γερμανών που αντιστέκονται οχυρωμένοι σε κάποιο σπίτι.
Β
Η πιο μεγάλη ημέρα του πολέμου
Τότε επιτέλους ξημέρωσε. Παντού οι άνδρες περίμεναν αυτά τα χαράματα, όμως κανένας δεν τα περίμενε με τόση ανησυχία όσο οι Γερμανοί. Σα να μην έφταναν οι αλεξιπτωτιστές, ένας νέος και απειλητικός κίνδυνος άρχισε να διαφαίνεται τώρα. Σ’ όλο το μήκος της ακτής εισβολής οι ναυτικοί σταθμοί του Γερμανού ναυάρχου Κράνκε συνελάμβαναν τους ήχους πλοίων, χιλιάδων πλοίων που έπλεαν προς τις ακτές της Νορμανδίας.
Στο γερμανικό αρχηγείο στο Παρίσι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι άρχιζε η πραγματική απόβαση των συμμάχων. Έτσι μετακίνησαν αμέσως δύο μεραρχίες αρμάτων μάχης προς τη Νορμανδία. Δυστυχώς γι’ αυτούς, τα άρματα επρόκειτο να μην επιτεθούν αμέσως γιατί έπρεπε να δώσει τη σχετική διαταγή ο Χίτλερ και εκείνος κοιμόταν σ’ ένα ορεινό ερημητήριο της νότιας Βαυαρίας. Κανείς δεν τόλμησε να τον ξυπνήσει. Όταν ξύπνησε στις 10 το πρωί είχε τόσα άλλα να σκεφτεί, ώστε κανείς δεν θυμήθηκε να του πει να δώσει διαταγή για να μπουν στη μάχη οι δύο αυτές μεραρχίες. Στο μέτωπο ο στρατάρχης Γκρέντ φόν Ρούντστεν περίμενε διαταγές και λύσσαζε από το κακό του.
Οι πόλεις που θα υποδεχθούν τους συμμάχους έχουν κιόλας ερειπωθεί.
Την ίδια περίπου ώρα, στις δέκα και δεκαπέντε λεπτά, χτύπησε το τηλέφωνο στο σπίτι του στρατάρχη Ρόμμελ. Του τηλεφωνούσε ο αρχηγός του επιτελείου του για να τον ενημερώσει. Ο Ρόμμελ άκουσε έκπληκτος και ταραγμένος. Κατάλαβε πως ήταν η μέρα που περίμενε. Κάποτε που συζητούσε για την ημέρα αυτή είχε πει στον υπασπιστή του: «Ο πόλεμος θα κερδηθεί ή θα χαθεί στις ακτές. Θα έχουμε μια μοναδική πιθανότητα να σταματήσουμε τον εχθρό, κι αυτή θα είναι όταν βρίσκεται ακόμα στο νερό προσπαθώντας να βγει στην ακτή. Οι εφεδρείες δεν θα φτάσουν ποτέ στο σημείο επιθέσεως κι είναι ανόητο και να τις σκεφθούμε ακόμα... Οι πρώτες είκοσι-τέσσερις ώρες της εισβολής θα είναι αποφασιστικές... Για τους συμμάχους, καθώς και για τη Γερμανία, θα είναι η πιο μεγάλη μέρα».
Συμμαχικά άρματα ξεκαθαρίζουν τις τελευταίες εστίες αντιστάσεως των Γερμανών.
Και να που η «πιο μεγάλη μέρα» ήρθε έτσι αναπάντεχα ενώ αυτός βρισκόταν στη Γερμανία, στο σπίτι του, μακριά από το μέτωπο. Όταν το τηλεφώνημα τελείωσε, η μόνη φράση που είπε ήταν: «Τι βλακεία έκανα».
Ο Ρόμμελ έφτασε στο μέτωπο το βράδυ. Στο μεταξύ ο Χίτλερ έδωσε εντολή να μπουν στη μάχη οι δύο θωρακισμένες μεραρχίες. Ήταν όμως πολύ αργά. Η μια, αποδεκατισμένη από τις συνεχείς αεροπορικές επιθέσεις, δεν θα έφτανε ποτέ στο μέτωπο και η άλλη θα έφτανε μόνο την επομένη το πρωί.
