Βερολίνο

1961 – Γάμος στο Βερολίνο: η νύφη, οι προσκαλεσμένοι, τα τείχη κι η μητέρα που δεν μπόρεσε να έρθει στο γάμο...

Το χέρι και το δαχτυλίδι της μάνας. Για τον κόσμο, παράβαση του νόμου. Για τη νύφη, ημέρα δακρύων.

«Στο Βερολίνο γίνονται 30.000 γάμοι το χρόνο. Σχεδόν κάθε ζευγάρι έχει συγγενείς και φίλους σ' όλη την πόλη. Στη φωτογραφία, η μάνα είναι αποκλεισμένη στον Ανατολικό Τομέα. Πριν χτισθούν τα τείχη, οι Βερολινέζοι μπορούσαν να συναντηθούν σ' οποιοδήποτε μέρος του Βερολίνου. Τώρα, όμως, ανηλεή τα τείχη, δεν επιτρέπουν καμιά εξαίρεση, ούτε και την ημέρα του γάμου. Καμιά φορά μπορεί κανείς ν' ανταλλάξει μια χειραψία πάνω από τα τείχη. Συνήθως, όμως, μπορεί κανείς να δει και να χαιρετίσει τη νύφη μόνο από μακριά, κατά την σημαντικότερη ημέρα της ζωής της, σαν αποχαιρετά την μητέρα της, κοιτάζοντάς την με τα κυάλια».

«Τώρα, ακόμα κι οι εκκλησίες έχουν απομονωθεί από τείχη κι οι Βερολινέζοι δεν μπορούν πια να συγκεντρωθούν για να προσευχηθούν ειρηνικά. Η επιγραφή «Κι όμως είμαστε όλοι αδέλφια» παραμένει σαν μια πικρή ειρωνεία. Η απελπισία έχει κυριεύσει πολλές ψυχές. Η πλημμύρα των προσφύγων σταματά, ενώ αυξάνει συνεχώς ο αριθμός των αυτοκτονιών».

«Οδός Μπερνάουερ 48, επί της διαχωριστικής γραμμής... Από τον τρίτο όροφο του σπιτιού, η Ίντα Ζίκμαν, 59 ετών, έριξε ένα στρώμα στο πεζοδρόμιο. Όταν όμως επιχείρησε το μεγάλο κι επικίνδυνο πήδημα, που θα την οδηγούσε στην Ελευθερία, έπεσε λίγο πιο έξω, πάνω στο γυμνό λιθόστρωτο κι έμεινε στον τόπο. Τελευταία ελπίδα - τραγικό τέλος».

«Η μια δραματική φυγή διαδέχεται την άλλη, κατά μήκος της ζοφερής μεθορίου. Εδώ, μια γριούλα 77 χρονών κατεβαίνει, τρέμοντας, στο περβάζι. Κάτω, πυροσβέστες του Δυτικού Βερολίνου κρατούν δίχτυ και της φωνάζουν να πηδήσει. Εκείνη διστάζει. Τρεις κομμουνιστές την τραβούν πίσω, από το αδύναμο χέρι της. Από το κάτω παράθυρο, ένας εργάτης του Δυτικού Βερολίνου την κρατά γερά από τα πόδια. Η καλή τύχη και ο νόμος της βαρύτητας τη σώζουν και της χαρίζουν την Ελευθερία. Αφού εργάστηκε μια ολόκληρη ζωή, η γριούλα αυτή απαρνήθηκε όλα τα υλικά αγαθά. Με κάποια πίκρα, αλλά αποφασιστικά εγκαταλείπει τα πάντα - εκτός από τη γάτα της».