Άγιοι Θεωνάς και Θεόπεμπτος. Βίος
Οι Άγιοι Θεόπεμπτος και Θεωνάς έζησαν και μαρτύρησαν κατά την περίοδο του διωγμού των Χριστιανών από τον αυτοκράτορα Διοκλητιανό, συγκεκριμένα το έτος 290 μ.Χ..
Ο Άγιος Θεόπεμπτος ήταν επίσκοπος και διακρινόταν για την ισχυρή πίστη του στον Χριστό.
Όταν ξέσπασε ο διωγμός, ο Άγιος Θεόπεμπτος, ατρόμητος και πιστός στο χρέος του, υπήρξε από τους πρώτους που ομολόγησαν δημόσια την πίστη τους.
Συνελήφθη και οδηγήθηκε ενώπιον του Διοκλητιανού. Παρά τις πιέσεις και τις απειλές, ο άγιος επίσκοπος όχι μόνο δεν δείλιασε, αλλά και κατήγγειλε με θάρρος την ειδωλολατρική πλάνη του αυτοκράτορα.
Η θαρραλέα στάση του εξαγρίωσε τον Διοκλητιανό, ο οποίος διέταξε να υποβληθεί σε μια σειρά από φρικτά βασανιστήρια.
Αρχικά, ρίχτηκε σε ένα πυρακτωμένο φούρνο, αλλά η θεία χάρη τον προστάτεψε και βγήκε από μέσα σώος και αβλαβής. Στη συνέχεια, οι βασανιστές του έβγαλαν το ένα του μάτι.
Ο Θεόπεμπτος, όμως, παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του. Τότε, του έδωσαν να πιει θανατηφόρα δηλητήρια, αλλά και πάλι η θεϊκή δύναμη τον φύλαξε από τον θάνατο.
Αυτό το θαύμα έκανε μεγάλη εντύπωση στον μάγο Θεωνά, ο οποίος είχε παρασκευάσει τα δηλητήρια. Βλέποντας την δύναμη του Θεού να ενεργεί μέσω του Θεοπέμπτου, ο Θεωνάς πείστηκε για την αλήθεια του χριστιανισμού και ασπάστηκε την πίστη.
Η μεταστροφή του Θεωνά εξόργισε τους ειδωλολάτρες.
Αποφάσισαν να δώσουν ένα τέλος στα μαρτύρια του Θεοπέμπτου αποκεφαλίζοντάς τον. Έτσι, ο άγιος επίσκοπος έλαβε το μαρτυρικό στέφανο και πέρασε στην αιώνια ζωή.
Οι ειδωλολάτρες, για να τιμωρήσουν τον Θεωνά για την ασπασμό του χριστιανισμού, τον έριξαν σε έναν βαθύ λάκκο και τον έθαψαν ζωντανό, ρίχνοντας χώμα μέχρι το κεφάλι του. Έτσι ο Θεωνάς παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο, επισφραγίζοντας με το μαρτύριό του την ακλόνητη πίστη του στον Χριστό.
Άγιοι Θεωνάς και Θεόπεμπτος. Γιορτή
Τη μνήμη των Αγίων Θεοπέμπτου και Θεωνά τιμούμε στις 5 Ιανουαρίου.
Απολυτίκιο των Αγίων Θεοπέμπτου και Θεωνά
Ιερωσύνης τη στολή διαπρέπων, αθλητικώς τον δυσμενή ετροπώσω, ως Ιεράρχης ένθεος Θεόπεμπτε· όθεν προς επίγνωσιν, αληθείας προσάγεις, Θεωνάν τον ένδοξον, προσελθόντα Κυρίω· μεθ’ ου δυσώπει πάντοτε σοφέ, υπέρ των πίστει, τιμώντων τους άθλους σου.
