Άγιος Άνθιμος Χίου. Βίος
Ο Άγιος Άνθιμος της Χίου γεννήθηκε χωρίς να έχει λάβει εκτενή μόρφωση, περιοριζόμενος στις βασικές γνώσεις του δημοτικού σχολείου. Ωστόσο, διέθετε εξαιρετική ευφυΐα και διεισδυτικό πνεύμα. Η θεία αγάπη τον οδήγησε να απαρνηθεί τον κόσμο και τις φασαρίες του, επιλέγοντας τη μοναχική ζωή, από την οποία ανέδειξε τις αρετές του.
Η Εικόνα της Παναγίας και η Αρχή του Μοναχισμού
Η αφορμή για να ακολουθήσει τη μοναχική οδό ήταν η επίσκεψή του στη Σκήτη των Αγίων Πατέρων της Χίου, με σκοπό να επισκευάσει μια ιδιόκτητη εικόνα της Παναγίας. Από τότε, συνέδεσε άρρηκτα ολόκληρη τη ζωή του με αυτή την εικόνα. Η Παναγία έγινε για εκείνον πηγή αστείρευτης δύναμης στους μετέπειτα σκληρούς αγώνες του, αλλά και πηγή δροσιάς και ανακούφισης. Ο σεβάσμιος Γέροντας της Σκήτης, Παχώμιος, έγινε ο οδηγός του στον ασκητικό βίο, από τον οποίο εκάρη μικρόσχημος μοναχός και έλαβε το όνομα Άνθιμος.
Υποταγή στον Γέροντα Παχώμιο και Άσκηση
Ο Άγιος Άνθιμος έγινε υποτακτικός στον Γέροντα Παχώμιο και με αδιάλειπτες προσευχές, νηστείες και σκληρούς αγώνες, αναδείχθηκε στην άσκηση και την αρετή. Με τη βοήθεια της Θεοτόκου, μπόρεσε να μείνει δεκαεννέα ημέρες και νύχτες άγρυπνος εν προσευχή, παίρνοντας λίγο ψωμί και λίγο νερό κάθε δύο ημέρες.
Επιστροφή στην Οικογένεια και Συνέχιση της Άσκησης
Η έντονη σωματική και πνευματική άσκηση τον εξάντλησαν και ασθένησε. Τότε, με την ευλογία του Παχωμίου, επέστρεψε στο σπίτι του για να αναρρώσει. Ωστόσο, ο Όσιος Άνθιμος δεν εγκατέλειψε την άσκηση. Μόλις αποκαταστάθηκε μερικώς η υγεία του, αποσύρθηκε σε ένα μικρό, απομονωμένο κελί μέσα στα πατρικά του κτήματα, στα Λιβάδια της Χίου, συνεχίζοντας τους πνευματικούς του αγώνες. Εκεί μόναζε, ασκώντας ταυτόχρονα και την τέχνη του υποδηματοποιού, για να βοηθά τους φτωχούς γονείς του και να ελεεί τους πάσχοντες.
Διακονία στο Λεπροκομείο
Επιστρέφοντας στη Χίο, ο Άγιος Άνθιμος διορίστηκε εφημέριος στο λεπροκομείο. Εκεί, συμπαρευρισκόταν, συνέτρωγε και συνομιλούσε με τους λεπρούς, τους κοινωνούσε των Αχράντων Μυστηρίων και μετά τη Θεία Λειτουργία κατέλυε. Μεταμόρφωσε το ίδρυμα, όπου η ανθρώπινη δυστυχία γινόταν αφορμή διαφθοράς, σε μια εικόνα του Παραδείσου.
Επισκεπτόταν προσωπικά τους ασθενείς, φρόντιζε με τα χέρια του εκείνους που ήσαν περισσότερο αποκρουστικοί και, με την πραότητα και τις συμβουλές του, τους οδηγούσε να στραφούν προς τον Θεό. Πολλοί από αυτούς έγιναν μοναχοί και μοναχές.
Ίδρυση της Μονής Παναγίας Βοηθείας
Μέσα σε αυτή την αγιάζουσα ατμόσφαιρα, ο Άγιος Άνθιμος οραματίστηκε την ίδρυση Μονής για να στεγάσει πρόσφυγες καλόγριες προερχόμενες από τη Μικρά Ασία.
Προχώρησε στην πραγματοποίηση των ονείρων του, υψώνοντας τον μεγαλοπρεπή Ιερό Παρθενώνα της Παναγίας Βοηθείας Χίου. Από τότε εγκαταστάθηκε στη Μονή με πλήρη αφοσίωση στην Παναγία. Εκεί, κατηύγαζε με την ασκητική του βιοτή το πλήθος των αρετών και την αγιότητά του, με τη μεσιτεία και τη βοήθεια της Θεοτόκου. Ποίμαινε με πλεονάζουσα στοργή και αγάπη το ποίμνιό του, ενίσχυε και παρηγορούσε με τον γλυκύ και απλό του λόγο, και θεράπευε ασθενείς και πάσχοντες που κατέφευγαν κοντά του.
Άγιος Άνθιμος Χίου. Θαύματα
Άσκηση και Πνευματική Άθλοι
Παρά την εύθραυστη υγεία του, η αγάπη του Αγίου Ανθίμου για τον Θεό τού έδινε τη δύναμη να επιχειρεί μεγάλους ασκητικούς άθλους. Οι δαίμονες μισούσαν τους άθλους του και χιμούσαν εναντίον του την ώρα των νυκτερινών προσευχών του, τις οποίες συνήθιζε να κάνει στην κουφάλα μιας γέρικης ελιάς κοντά στο κελί του. Δεν έδινε ποτέ ανάπαυση στον εαυτό του. Μετά από αυτό το κατόρθωμα, έπεσε σε έκσταση και το πνεύμα του μεταφέρθηκε στον Παράδεισο, εν μέσω αγγελικών χορών, ενώ επαναλάμβανε αδιαλείπτως το «Κύριε ελέησον!».
Χαρίσματα
Πολλοί άνθρωποι επισκέφτηκαν τον Άγιο Άνθιμο και έλαβαν συμβουλές και ενθάρρυνση στα προβλήματά τους. Τους συμβούλευε να υπομένουν τις θλίψεις της ζωής, διότι αυτές λειτουργούν ευεργετικά για την πνευματική μας πρόοδο. Δίδασκε με το προσωπικό του παράδειγμα την υπομονή και την πίστη στην πρόνοια του Θεού.
Θεραπείες Δαιμονισμένων
Ο Άγιος Άνθιμος είχε τη φήμη ότι θεράπευε ανθρώπους που έπασχαν από δαιμονικές επιρροές.
Μια γυναίκα ονόματι Ιουστίνα είχε δεκατέσσερα δαιμόνια. Όπως μαρτυρούσαν τα ίδια τα δαιμόνια, τα δεκατρία έφυγαν με τη βοήθεια του Αγίου, ενώ το ένα το είχε παραχωρήσει ο Θεός για την ταπείνωσή της. Η Ιουστίνα έτρεχε στα χωράφια και στα βουνά, και την ώρα της Θείας Λειτουργίας το δαιμόνιο προσπαθούσε να την πνίξει ή να την γκρεμίσει.
Η Στυλιανή Χατζηγεωργίου και η αδελφή της, Σεβαστή, επίσης θεραπεύτηκαν από δαιμονισμό.
Ένας Κυπραίος ιερέας, νεαρός, θεραπεύτηκε από δαιμόνιο υπερηφανείας. Μάλιστα, άφησε το ρολόι τσέπης του ως ενθύμιο, το οποίο έφερε χαραγμένο το όνομά του: Γεώργιος Ασπιώτης.
Τριάντα οκτώ δαιμονιζόμενοι λυτρώθηκαν χάρη στις νηστείες και τις προσευχές του Αγίου μπροστά στην εικόνα της Παναγίας.
Θεραπείες Ασθενειών
Ο Άγιος Άνθιμος δεν θεράπευε μόνο δαιμονισμούς, αλλά και διάφορες ασθένειες.
Μια κοπέλα από το χωριό Λεπτόποδα, η Ελένη Μοσχούρη, θεραπεύτηκε.
Στο ίδιο χωριό, η Καλλιόπη Ν. Φασόλα, αδελφή του ηγουμένου της Μονής Μυρσινιδίου, πάτερ Αμβροσίου, θεραπεύτηκε από καρκίνο στο στήθος.
Μια γυναίκα από τη Βολισσό, η Ελένη, θεραπεύτηκε από δαιμόνιο μαγείας. Είχε ξοδέψει τρακόσες λίρες σε γιατρούς, οι οποίοι της έλεγαν ότι έχει νευρική κατάσταση.
Προορατικό και Προφητικό Χάρισμα
Ο Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός αναφέρει ότι ο Άγιος Άνθιμος είχε προορατικό και προφητικό χάρισμα και γνώριζε τα μέλλοντα, τα οποία αποκάλυπτε συχνά στον ίδιο. Ο Άγιος Άνθιμος δεν ήθελε να φανερώσει αυτό το χάρισμα για να αποφύγει τη δόξα των ανθρώπων.
Ίδρυση Μοναστηριού και Κοινοβιακός Βίος
Ο Άγιος Άνθιμος, ο οποίος από τη νεότητά του ονειρευόταν να ιδρύσει μοναστήρι, ενθαρρύνθηκε από ένα όραμα της Θεοτόκου να πραγματοποιήσει το σχέδιό του για τις μοναχές που είχαν συγκεντρωθεί γύρω του. Κατά το 1927, έλαβε την άδεια να ιδρύσει το Μοναστήρι στον τόπο που επιβεβαίωνε ο Θεός σε τρεις κλήρους που έγιναν μετά τη Θεία Λειτουργία. Μόλις δύο χρόνια αργότερα, η εικόνα της Παναγίας «Βοηθείας» μπόρεσε να μεταφερθεί στο καθολικό της Μονής που πήρε το ίδιο όνομα. Το Μοναστήρι κατοικήθηκε σύντομα από τριάντα μοναχές και οργανώθηκε σύμφωνα με το Τυπικό της Μονής των Αγίων Πατέρων από τον Άγιο Άνθιμο.
Άλλα Γεγονότα και Πληροφορίες
Ο Άγιος Νεκτάριος είχε προφητεύσει ότι ο μικρός Αργύρης (Άγιος Άνθιμος) θα γινόταν άγιος.
Οι διωγμοί του ελληνικού πληθυσμού της Μικράς Ασίας που οδήγησαν στον μεγάλο ξεριζωμό του 1922-1924, έφεραν στη Χίο πλήθος προσφύγων, ιδιαίτερα δε μοναχές και νεαρά κορίτσια που, όντας απροστάτευτα, ήσαν καταδικασμένα στη μιζέρια και τη ζητιανιά.
Είπε ο Άγιος Άνθιμος Χίου
- Της μετανοίας τα δάκρυα θα μας σώσουν. Τα δάκρυα αυτά που θα χύσης, θα σου λογισθούν μαρτυρικό αίμα
- Έχει ο Θεός.
Έχει ο Θεός για όλα.
Δόξα τω θεώ.
Δόξα τω θεώ για όλα.
Και τα καλά και τα άσχημα.
Δόξα τω θεώ.
«Όσα πολλά και μεγάλα αμαρτήματα να κάνει κανείς, ακόμα και ασεβής να γίνει, δεν μένει ευχαριστημένος ο διάβολος, διότι γνωρίζει ότι ο Θεός είναι Θεός ελέους και ευσπλαχνίας και όταν μετανοήσει ο άνθρωπος, τον δέχεται πάλι.
Αλλά όταν δει, ότι έχασε ο άνθρωπος τις ελπίδες του και την πίστη του που είχε στον Θεό, τότε δεν φοβάται καθόλου, αλλά μένει καθήμενος στον θρόνο του πολύ ευχαριστημένος, διότι γνωρίζει ότι κέρδισε αυτόν τον άνθρωπο.
Γι’ αυτό κανείς δεν πρέπει ποτέ να απελπίζεται». - Ενδομύχως, μέσα στο βάθος της καρδιάς σας, να θέσετε το: «οίμοι του αθλίου». Όταν ακούη αυτό ο διάβολος, φεύγει μακριά. Αυτός κάμνει την κατοικία του, όπου είναι η υπερηφάνεια, η κενοδοξία, η ανθρωπαρέσκεια, το μίσος, ο φθόνος, η κακία, η πονηρία.
Άγιος Άνθιμος Χίου. Γιορτή
Ο Άγιος Άνθιμος Χίου γιορτάζει στις 15 Φεβρουαρίου
Άγιος Άνθιμος Χίου. Απολυτίκιο
Ήχος γ’. Της Ερήμου Πολίτης (καταβασιά)
Νέον στήριγμα Ορθοδοξίας, νεοκόσμητον άνθος αγνείας, Νικομηδείας Ανθίμου συνώνυμος των αρετών τε εκείνου ομότροπος, νέων Οσίων σφραγίς, και αγλάισμα, Πάτερ Άνθιμε, της Χίου πάσης το καύχημα, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθε ημίν το μέγα έλεος.