π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος
Οι Πατέρες λέγουν ότι είναι τρεις οι καταστάσεις ως προς τις σχέσεις ανθρώπου και Θεού. Η κατάστασις της δουλείας, η κατάστασις του μισθωτού και η κατάστασις της υιότητος. Οι άνθρωποι διακρίνονται σε δούλους, σε μισθωτούς και σε υιούς.
Δούλοι είναι εκείνοι, οι οποίοι πράττουν τις εντολές Του Θεού, διότι φοβούνται την κόλαση. Φοβούνται την απομάκρυνση από Τον Θεό, ότι θα τους διώξει, ότι θα τους τιμωρήσει.
Μισθωτοί είναι εκείνοι, οι οποίοι κάνουν το καλό για την αμοιβή, για την Βασιλεία Του.
Και οι υιοί είναι εκείνοι, οι οποίοι κάνουν το καλό μόνο και μόνο από αγάπη προς τον Πατέρα τους. Το θέλει ο Πατέρας μου. Θα το κάνω. Δεν με ενδιαφέρει αν με αμείψει ή δεν με αμείψει. Ακόμη και εάν θέλει να με τιμωρήσει, Δικαίωμα Του. Εγώ κάνω το καλό, χωρίς να εξετάζω ούτε αμοιβή, ούτε τιμωρία. Για να ευαρεστήσω τον Πατέρα μου.
Ας ξεκινήσουμε από την δουλεία και μακάρι ο Θεός να μας αξιώσει να φθάσουμε στην υιότητα.
π Ιωάννης Ρωμανίδης
Σύμφωνα με τον μακαριστό πατήρ Ιωάννη Ρωμανίδη, οι άνθρωποι που ακούν τον λόγο του Θεού και καρποφορούν πνευματικά διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες:
Οι δούλοι του Θεού: Είναι η κατώτερη βαθμίδα. Δεν έχουν φτάσει σε υψηλό επίπεδο πνευματικής προκοπής.
Οι μισθωτοί: Βρίσκονται σε ένα ενδιάμεσο επίπεδο. Εργάζονται για τον Θεό με αντάλλαγμα την ανταμοιβή.
Οι φίλοι ή τα τέκνα του Θεού: Είναι η ανώτερη βαθμίδα. Έχουν στενή σχέση με τον Θεό, βασισμένη στην αγάπη και όχι στον φόβο ή το συμφέρον.
Ο Θεός επιθυμεί όλοι οι άνθρωποι να είναι άγιοι. Αν κάποιος δεν φτάσει σε αυτήν την τελειότητα, ο Θεός τον δέχεται ως μισθωτό. Αν πάλι, κάποιος δεν καταφέρει να γίνει μισθωτός, τότε μπορεί να είναι ταπεινός δούλος Του.
Ο π Ιωάννης Ρωμανίδης υπογράμμισε ότι η Εκκλησία, ακολουθώντας το πνεύμα της ταπείνωσης, αποκαλεί όλα τα μέλη της “δούλους”. Για παράδειγμα, κατά τη Θεία Κοινωνία, η Εκκλησία λέει “Μεταλαμβάνει ο δούλος του Θεού” και όχι “ο φίλος” ή “το τέκνο”, επειδή δεν μοιράζει πιστοποιητικά χρηστοηθείας.