«… Και να! Πριν τελειώσουν τα λόγια του, στον ορίζοντα φάνηκε ένας τρανός καβαλάρης με στολή φωτεινή. Το άλογό του ήταν κόκκινο και στην πλάτη του είχε δυο μεγάλα φτερά. Περήφανα κάλπαζε, κι ο καβαλάρης κρατούσε δόρυ από φως!
– Να ο γιος μου! Να το καλό μου Καλοκαιράκι! έλαμψε το πρόσωπο του παππού-Χρόνου και στη γη άνθισαν τα χρυσάνθεμα.
Την ίδια στιγμή, απ’ την πίσω πόρτα έφυγε η Υγρασία, ίδια γρια-μάγισσα, όπως την είχε φανταστεί ο Οκτώβρης.
– Τι συμβαίνει, πατέρα; Γιατί με ζήτησες; ρώτησε το Καλοκαίρι.
– Ο πόνος, παιδάκι μου, δε μ’ αφήνει σε ησυχία, παραπονέθηκε ο παππούς και στα μάτια του άστραψε η ελπίδα.
Την ίδια στιγμή ο Πόνος, όμοιος μάγος κακός, όπως τον είχε φανταστεί ο Οκτώβρης, βγήκε απ’ την μπροστινή πόρτα κι άρχισε να τρέχει για να κρυφτεί. Ο καβαλάρης όμως τον πρόφτασε. Τον χτύπησε με το δόρυ κι ο Πόνος μεμιάς διαλύθηκε…»
(Από το βιβλίο «Τα παιδιά του Φθινόπωρου» – Πατάκης 1988, 18η εκδ. 2009, εικονογραφημένο με κολάζ της Λ.Π.)
Η Λότη Πέτροβις-Ανδρουτσοπούλου είναι συγγραφέας. Δείτε την επίσημη ιστοσελίδα της, κάνοντας κλικ εδώ!
Δείτε τα βιβλία της συγγραφέως που έχουμε παρουσιάσει στη Ματιά, κάνοντας κλικ εδώ!
