Παράνοια Καθένας σχίζει ένα κομμάτι ορίζοντα, Και ράβει μόνος του το στενό του κοστούμι O ουρανός έχει κατέβει τόσο χαμηλά, Που δεν χωρούμε πλέον όρθιοι, βαδίζομε σκυφτοί Στόματα ανοίγουν ξαφνικά στην άσφαλτο, Ελευθερώνοντας θαμμένες κραυγές, Και ξανακλείνουν. Ο πρωθυπουργός κηρύσσει τη χώρα, Σε κατάσταση απόλυτης παράνοιας -«Χαρίστε μου μια σάρπα από άνεμο» εκλιπαρεί Ένας τραπεζίτης του γλείφει τον βολβό του...
