Ποίηση
Εκδόσεις Μελάνι, 2018
Σελ. 75
Τους κουβαλάμε
τους νεκρούς μας
Σαν πολύτιμες πέτρες
Σαν θηλιές
ή
σαν ζώα νεκρά
Από τους νεκρούς εξαρτάται
Όταν γράφω ποιήματα
νιώθω σαν το δυσλεξικό παιδί
που ευνοήθηκε να μιλάει
τη γλώσσα των άστρων
Στάζω στίχους
όπως άλλοι
ανάβουν κεριά
στις εκκλησίες
Ούτε με δάνειο
Ούτε μ’ επανάσταση
Ούτε με κλεψιά
Μονάχα μ’ αγάπη και σεβασμό
ξεκινάει η Ισότητα
Με απλή γλώσσα και αδιαμεσολάβητη έκφραση της ανάγκης η ποιήτρια Λίνα Στεφάνου στην πέμπτη συλλογή της, αναδεικνύει μικρά ανθρώπινα στιγμιότυπα επενδύοντας στην δύναμη του αυθεντικού συναισθήματος.
Η μοναδικής ευγένειας ποιότητα στη γραφή της Λίνα Στεφάνου απορρέει ευθέως από τον γενναιόδωρο τρόπο με τον οποίο υποδέχεται πρόσωπα, πράγματα, γεγονότα, όνειρα και αισθήματα, χωρίς να επιδιώκει να τα ορίσει, αλλά να τα καλωσορίσει. Δεν υπαινίσσεται, δεν υπεκφεύγει, αλλά, αντίθετα, εξαντλώντας τα όρια της ποιητικής κυριολεξίας, παραδίδει στον αναγνώστη απαλλαγμένη από το βάρος και την υπερβολή του μελοδράματος. Επενδύοντας αποκλειστικά στη δύναμη του αυθεντικού ανθρώπινου συναισθήματος, καταφέρνει να ψηλαφίσει και να αφουγκραστεί με σεβασμό τον παλμό της καθημερινής ζωής.
Ο Ουρανός χωρίς σύννεφα, τα μικρά παιδιά που είναι καταστροφείς και εφευρέτες και εφευρίσκουν λέξεις, οι Υπνοβατούσες Νύμφες, το μέτρημα των στίχων με νερό θαλασσινό, το άσμα των ωρών, ο χρόνος που είναι κόκκινη τελεία, ο ακίνητος χρόνος, ο χώρος ο χρόνος και η ζωή, οι έννοιες παρελθόν-παρόν-μέλλον που είναι λειτουργικές και ισχύουν μόνο στο ανθρώπινο είδος και όχι στη φύση, όταν το μαθηματικό π παρεισφρέει στη γραμματική, ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα, ο θάνατος θεριστής, το παιχνίδι του θανάτου, τα νεκρά φύλλα, οι χειμωνιάτικες νύχτες, οι ματαιωμένες ημέρες, το Κάλλος το Τυφλό, οι ανθισμένες κερασιές και αμυγδαλιές, οι όμορφες βουκαμβίλιες, τα κίτρινα αστέρια, το κόκκινο μήλο, η όλβια νήσος, η γλώσσα των άστρων, τα πουλιά ψάρια, οι αγέλες σκύλων, ο αιγοβόλος, η οδύσσεια του πρόσφυγα, όλοι οι άνθρωποι που είναι μετανάστες, τα παιχνίδια πολέμου, το ματαιωμένο αίμα, η γνώση και η μοναξιά, η μνήμη, η νοσταλγία, ο έρωτας, η αγάπη, η ενοχή, οι σιωπές, η εκλιπούσα ανάσταση, η εγκυμονούσα γη, η διαστολή του Σύμπαντος, το πράσινο πάνω στο μπλε, είναι μερικά από τα θέματα της ποιητικής συλλογής «Aequus nox – Ίση νύχτα».
Ένα διαρκές εσωτερικό σκάψιμο στην αναζήτηση του βαθύτερου εαυτού, της βαθύτερης συνείδησης του κόσμου.
Διαβάστε τη.
Άλλες ποιητικές συλλογές της Λίνα Στεφάνου είναι: «Τσάρλυ», «Στον κήπο με τις σαλαμάνδρες», «Σαν νερό στην επιφάνεια του κόσμου» και «Ανοηταίνετε ησύχως!».
Τραχανάς Κώστας
