Ένα καράβι περνούσε ένα μίλι μακριά από το λιμάνι της πόλης. Οι γλάροι ψηλά το ακολουθούσαν σαν να ήθελαν να το κουμαντάρουν, να του δείξουν τον δρόμο μη χαθεί, η σαν να ήθελαν να το σκεπάσουν με τις φτερούγες τους. Οι κραυγές τους δεν ακούγονταν. Μόνο το πέταγμά τους φαινόταν.
…
Η δεκαπεντάχρονη Μαρία το κοιτάζει μέσα από τα βουρκωμένα μάτια της. Οι σκέψεις της σκούρες κι ανταριασμένες έχουν όλη της την προσοχή. Η κυρία Αναστασία, η γειτόνισσά της, την διακρίνει από μακριά και την πλησιάζει. Διαβάζει ξεκάθαρα τα συναισθήματα στο πρόσωπο της Μαρίας και της κρατά στοργικά το χέρι. Η Μαρία το δέχεται με ανακούφιση όπως τότε που ήταν μικρή, όταν η κυρία Αναστασία την κρατούσε μερικές φορές στο σπίτι της, όταν έλειπαν στη δουλειά οι γονείς της.
Ο Μάνος -εγγονός της κυρίας Αναστασίας- και ο Βασίλης -λάτρης των ταινιών τρόμου- κατηφορίζουν προς το λιμάνι. Την προσοχή του Βασίλη κεντρίζει η εικόνα ενός εγκαταλελειμμένου αρχοντικού και αποφασίζουν -όχι ιδιαίτερα θερμά από την πλευρά του Μάνου, είναι αλήθεια- να το εξερευνήσουν. Ο Μάνος γνωρίζει καλά σε ποιόν ανήκει το επιβλητικό αυτό σπίτι. Ήταν για πολλά χρόνια το σπίτι της γιαγιάς του. Με μισή καρδιά, ακολουθεί στο εσωτερικό του τον Βασίλη. Κατά την εξερεύνηση τους, βρίσκουν ένα ψεύτικο μενταγιόν, που έχει μια παλιά φωτογραφία, και ένα μισοσβησμένο σημείωμα που εξάπτουν την φαντασία τους.
Όταν, αργότερα, τυχαία συναντιούνται με την Μαρία και την κυρία Αναστασία, η γιαγιά του Μάνου αποφασίζει να τους διηγηθεί την προσωπική της ιστορία…
Οι γονείς της γνωρίστηκαν στο Λονδίνο όπου σπούδαζαν στο ίδιο πανεπιστήμιο. Παρά τις έντονες αντιρρήσεις των γονιών της Ελευθερίας, παντρεύονται και ζουν ευτυχισμένοι. Όταν αποφασίζουν να κάνουν ένα παιδί, ένα πρόβλημα υγείας που είχε η Ελευθερία από μικρή τους εμποδίζει. Η Ελευθερία επιστρέφει για λίγο στην Ελλάδα, επανενώνεται με τους γονείς της, και όταν τους λέει το πρόβλημά της αποφασίζουν -με τη σύμφωνη γνώμη του άντρα της, Χέντερσον- να υιοθετήσουν ένα παιδάκι. Ένα μικρό νεογέννητο κοριτσάκι βρίσκεται από την έμπιστη γειτόνισσά τους και με συνοπτικές και κρυφές από όλους διαδικασίες, υιοθετείται από το νεαρό ζευγάρι.
Η ζωή τους, κυλά πλέον ανέφελα, μέσα στην ευτυχία και τη γαλήνη. Μια μέρα όμως, ένα τηλεφώνημα ειδοποιεί την Ελευθερία πως οι γονείς της χάθηκαν σε ένα δυστύχημα. Έτσι, επιστρέφουν εσπευσμένα στην Ελλάδα. Η Ελευθερία καταρρακώνεται ψυχικά και σωματικά. Η απόφασή της, αλλά κυρίως η κατάστασή της, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια στις αντιρρήσεις που είχε ο Χέντερσον. Μητέρα και κόρη εγκαθίστανται στο αρχοντικό και εκείνος φεύγει για το Λονδίνο. Η έλλειψη των δύο λατρεμένων του προσώπων όμως, μετά από μικρό διάστημα τον φέρνουν, για μόνιμη εγκατάσταση πια, στην Ελλάδα. Η ζωή τους βρίσκει τον ρυθμό της πια και η Αναστασία μεγαλώνοντας γίνεται μια επιμελής μαθήτρια της πρώτης Δημοτικού στο σχολείο της γειτονιάς της.
Ο Φοίβος, ένας νεαρός γείτονας, που έχει εγκατασταθεί στο σπίτι απέναντί τους παντρεύεται την εκλεκτή του, την Κατερίνα, και κάνουν ένα κοριτσάκι την Ελένη. Είναι προπονητής στο τρέξιμο, στο γήπεδο της πόλης. Και πόσο αρέσει αλήθεια στην μικρή Αναστασία να τρέχει! Όταν οι δύο οικογένειες αποκτούν φιλικές σχέσεις, οι γονείς της δεν φέρνουν αντίρρηση στο να προπονηθεί από τον Φοίβο στο τρέξιμο, το αγαπημένο της άθλημα. Η Ελευθερία και η Κατερίνα αρχίζουν να βοηθούν η μία την άλλη κρατώντας και τα δύο παιδιά όταν έχουν εξωτερικές δουλειές.
Μια κατεπείγουσα επίσκεψη στον οδοντογιατρό που έπρεπε να κάνει η Ελευθερία την ωθεί να ζητήσει την βοήθεια της Κατερίνας. Όμως εκείνη μαζί με την μικρή της λείπουν. Έτσι προθυμοποιείται ο Φοίβος να κρατήσει για λίγη ώρα την Αναστασία σπίτι του. Ο Φοίβος, όμως, όταν μένουν μόνοι, δείχνει στη μικρή ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο. Κι έτσι, ο εφιάλτης της Αναστασίας ξεκινά…
Το μικρό κορίτσι αλλάζει συμπεριφορά, κλείνεται στον εαυτό του, γίνεται επιθετικό και παραμελεί τα μαθήματά του. Άλλες φορές ξαγρυπνά γεμάτη άσχημα όνειρα κι άλλες φορές κοιμάται ώρες ατελείωτες. Δεν μιλά, για τίποτα από όλα αυτά, στους δικούς της και δεν μπορεί καν να εναντιωθεί στο άσχημο παιχνίδι που θέλει ο Φοίβος να παίζει διαρκώς μαζί της. Όμως η χειρότερη στιγμή δεν είναι αυτή που τον φοβάται, ούτε αυτή που αηδιάζει με όσα της κάνει ή όσα της ζητά να κάνει εκείνη. Η χειρότερη στιγμή είναι αυτή, που αποκαλύπτοντάς της το οικογενειακό μυστικό της υιοθεσίας της, κερδίζει την εμπιστοσύνη της και την στρέφει ενάντια στην μαμά της.
Οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια κυλούν μέσα στο φόβο, στη σιωπή, στην ενοχή, στην υποταγή και στην προσπάθεια της Αναστασίας να δείχνει πως όλα είναι φυσιολογικά, ενώ τίποτα δεν ήταν…
…
Τα κατάφερα και σήμερα, κανείς δεν κατάλαβε τίποτα, σκέφτηκε. Το ψεύτικο χαμόγελο πάλι τους έπεισε.
…
Το βιβλίο «Ήσουν μόνο ένα παιδί» είναι ένα βιβλίο εκπληκτικό, ουσιαστικό και ευρηματικό. Η πολυγραφότατη και ταλαντούχα συγγραφέας Εύα Κασιάρου, δίνει τον καλύτερο εαυτό της σε αυτό της το έργο που ασχολείται με ένα θέμα δύσκολο, βαθύ, που σπάνια θίγεται στην λογοτεχνία: το θέμα της παιδικής κακοποίησης.
Είναι ένα βιβλίο που κάθε παιδί πρέπει να διαβάσει, ώστε να μάθει με τον πλέον ανώδυνο τρόπο το τι θα πρέπει να προσέξει, πως θα πρέπει να αντιδράσει, και το πως θα πρέπει να μοιραστεί έστω και μόνο την υποψία της ύπαρξης ενός τέτοιου γεγονότος στο ίδιο ή στο κοντινό του περιβάλλον.
Η συγγραφέας, Εύα Κασιάρου, ασχολήθηκε πολύ σοβαρά με το θέμα της παιδικής κακοποίησης σε αυτό της το βιβλίο και πιστεύω πως επιτελεί κοινωνικό έργο μέσω των μηνυμάτων που περνά στους μικρούς και μεγάλους αναγνώστες. Η ιστορία της Αναστασίας είναι τόσο εκπληκτικά άμεση, πειστική και άριστα περιγεγραμμένη. Μέσα από την ιστορία αυτή, η συγγραφέας, ευαισθητοποιεί, ενημερώνει και θίγει τα σωστά σημεία της καθημερινότητας που πρέπει ο γονιός να έχει συνεχώς το νου του. Πως μπορεί να αναγνωρίσει έγκαιρα το πρόβλημα, να το αντιμετωπίσει σωστά και να παρέχει ουσιαστική βοήθεια.
Η πλήρης, δε, απενοχοποίηση του θύματος -από τον τίτλο ακόμη έως και την τελευταία του σελίδα- βάζει τα πράγματα στην θέση τους σχετικά με τις ευθύνες και τα ερωτηματικά που έχει το θύμα σχετικά με το αν έχει μερίδιο ευθύνης.
Πολλοί, ίσως ακόμα πιστεύουν πως είναι ένα θέμα που δεν θα τους αγγίξει ποτέ και δεν θα το αντιμετωπίσουν ποτέ. Αυτή είναι και η ευχή όλων μας. Επειδή όμως η σωστή και έγκαιρη ενημέρωση είναι αυτή που πραγματικά μπορεί να το εξαφανίσει από την ζωή μας αλλά και από τις ζωές των γύρω μας, καλό θα είναι να διαβάσουμε με προσοχή αυτό το βιβλίο.
Η ανάγνωσή του κυλά γρήγορα, βάζοντάς σε θεατή στην εξέλιξη της ιστορίας, και λύνοντας σταδιακά τις απορίες που σου γεννούνται. Με την αγωνία για να διαβάσεις παρακάτω, την πλοκή -προσεκτική έτσι ώστε να μην χάνει τα σοβαρά σημεία- και τους καλοδουλεμένους χαρακτήρες, είναι κατάλληλο ώστε να μπορεί να το διαβάσει και ένα παιδί στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού αλλά και λίγο αργότερα στα προεφηβικά-εφηβικά χρόνια του.
Κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2016, από τις εκδόσεις Κόκκινη Κλωστή Δεμένη, με την εικονογράφηση του εξωφύλλου να υπογράφει η Κατερίνα Βερούτσου.
Το «Ήσουν μόνο ένα παιδί» είναι ένα βιβλίο γραμμένο τόσο για παιδιά, όσο και για γονείς. Ο αναγνώστης του έχει να αποκομίσει πολλά οφέλη από αυτό και φυσικά πάρα πολλά ερεθίσματα για σκέψεις. Αποκτήστε το, διαβάστε το και χαρίστε το οπωσδήποτε!
[grbk https://www.greekbooks.gr/kasiarou-efa.person%5DΑπό το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Η διάθεση για περιπέτεια του «ατρόμητου» Βασίλη παρασέρνει τον ίδιο και τον φίλο του τον Μάνο να εξερευνήσουν την παλιά εγκαταλειμμένη μονοκατοικία της κυρίας Αναστασίας, γιαγιάς του δεύτερου. Τα ευρήματά τους προβληματίζουν τον Βασίλη.Η τυχαία τους συνάντηση στο λιμάνι με τη γιαγιά Αναστασία και τη συμμαθήτριά τους τη Μαρία θα γίνει η αφορμή να αποκαλυφτεί η δύσκολη παιδική ηλικία της γιαγιάς λόγω της σεξουαλικής κακοποίησης που δέχτηκε από φιλικό πρόσωπο της οικογένειάς της, αλλά και να πάρει η Μαρία τη δική της απόφαση.
Ένα μυθιστόρημα που συνδυάζει αρμονικά τη σύγχρονη επιστημονική γνώση για θέματα παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης με την ευαισθησία και τη γλαφυρότητα της διήγησης μιας ιστορίας γραμμένης για παιδιά, εφήβους, τους γονείς τους, αλλά και άλλους ενήλικες. Ευαισθητοποιεί και ενημερώνει τον αναγνώστη, χωρίς να τον πανικοβάλει, για ένα αρκετά συχνό φαινόμενο, τόσο πολύ συναισθηματικά φορτισμένο που μπορεί να στιγματίσει και να επηρεάσει αρνητικά, με θλίψη και ενοχές, όλη την κατοπινή ζωή ενός ανθρώπου που έπεσε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης στην παιδική του ηλικία. Είναι ένα κείμενο γεμάτο συναισθήματα, άλλοτε ευχάριστα και λυτρωτικά και άλλοτε άσχημα, δυσάρεστα και δυσβάσταχτα. (Από την εισαγωγή του Δρ. Γιώργου Φ. Αγγελίδη, Ψυχίατρου)
Ολυμπία Κατσένη
