Εκδόσεις Εστία, 2018
Σελ. 183
Το μυθιστόρημα αυτό γράφτηκε στο μοναστήρι Neuvilleστο Pas-de-Calais. Το μοναστήρι αργότερα έγινε ψυχιατρικό νοσοκομείο και σήμερα φιλοξενεί συγγραφείς. Μοναχοί, τρελοί, συγγραφείς –δεν είναι πάντα, λίγο πολύ, το ίδιο πράγμα;
Η Λώρα Ουίλμοτ είναι τηλεοπτική δημοσιογράφος και γράφει μυθιστορήματα.
Κάποια άλλη, μια παλιά της φίλη Κ., είχε εισβάλει στη ζωή της Λώρας και της έλεγε ξαφνικά: «Είσαι αυτό που θέλω». Της έδινε την εντολή: «αγαπησέ με! γίνε εγώ!» Ποτέ δεν θα μπορέσει ν’ «αποκοπεί» από την Κ. Δεν θα την εγκαταλείψει ποτέ. Κανένα αρπακτικό τύπου Κλεραμπώ δεν αφήνει ποτέ τη λεία του να ξεφύγει. Επειδή η Λώρα αρνείται να μπει, αυτή η γυναίκα, η Κ., στη ζωή της, την υποχρεώνει να μπει η Λώρα στη δική της. Ήταν φυλακισμένη στο μυαλό μιας άλλης. Όμηρος στον εγκέφαλο μιας άλλης. Η Κ. μολύνει τις σκέψεις της, την παραλύει. Σωματικά. Έχει την εντύπωση ότι ζει μια παραμορφωμένη πραγματικότητα. Η οποία την παραμορφώνει και αυτή με τη σειρά της. Εξαιτίας αυτής της ιστορίας, δεν είναι πλέον η ίδια. Η εμμονή της Κ. έχει προκαλέσει μια άλλη, τη δική της, απολύτως συμμετρική. Ότι έχει δημιουργήσει τον σωσία της, σαν καθρέφτη.
Τι μπορεί να εξηγήσει τη βάναυση μεταμόρφωση της Κ; Τι την ώθησε να θέλει να «είναι εγώ», να φτάσει στο σημείο να κλέψει την εμφάνιση της Λώρας, τα ρούχα της, τους φίλους της, να συμπεριφέρεται σαν την Λώρα, να είναι στο Φέισμπουκ εγώ; Η ζήλια;
Η Λωρά Ουίλμοτ αναφέρει στον αρραβωνιαστικό της, τον Εντουάρντο, ότι η Κ. η κοπέλα που δουλεύανε μαζί, είναι ερωτευμένη μαζί του. Τον παρενοχλεί, τηλεφωνεί μέσα στη νύχτα. Τα παράλογα, ασυνάρτητα λόγια της. Του διηγείται ότι η Κ. «ντύθηκε εγώ»…
Ο Εντουάρντο νομίζει ότι η Λώρα παραλογίζεται.
Η Κ. της είχε πάρει της Λώρας τα πάντα. Η Κ. είχε καταφέρει να της στερήσει όλα, το κανάλι, τη δουλειά της, την εκπομπή της, ακόμα και το όνομά της. Της είχε κάνει κατάληψη και καταλήστευση. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά την παρουσίαζε σαν νεκρή. Κάποιος που μπαίνει στο σώμα σου και σε διώχνει απ’ τον εαυτό σου. Το μόνο πράγμα που είχε μεταφέρει μαζί της ήταν η γνώση της τρέλας της, από πρώτο χέρι. Η βαθιά κατανόηση του συνδρόμου Κλεραμπώ, των σταδίων, των μηχανισμών του. Το γεγονός ότι απορρίπτει τις προτάσεις της σίγουρα δεν φουντώνει την επιθυμία της; Εάν πήγαινε προς τη δική της κατεύθυνση; Εάν της έλεγε ναι;
Η Λώρα ήταν ευάλωτη. Πολύ ευάλωτη μάλιστα. Αμφέβαλλε για την ισορροπία της. Αμφέβαλλε για τον εαυτό της. Αρρωστημένα. Έλεγε ότι ήταν ένα τίποτα, ότι ποτέ δεν κατάφερνε τίποτα. Ότι πάλευε με τη γλώσσα. Ακόμα και στα βιβλία της. Αυτό της έδεινε την εντύπωση ότι ήταν κλεισμένη στον εαυτό της. Σε ένα εσωτερικό κλουβί.
Με τους Κλεραμπώ είναι επικίνδυνα τα πράγματα. Πρέπει να κόψεις τις γέφυρες. Να φύγει. Η Λώρα είδε τη διέξοδο. Απλή. Ριζική. Να εξαφανιστεί. Έπρεπε να δραπετεύσει. Η Λωρά-Μπεμπίτα φεύγει, πάει στο Μεξικό, επειδή η Κ. την σάπιζε από μέσα. Άλλαξε ζωή, ταυτότητα, ήπειρο. Αλλά και γιατί δεν μπορούσε πια ν’ αντέξει το βλέμμα του περίγυρού της. Δύσπιστο. Καχύποπτο. Ότι ο Εντουάρντο, η μητέρα της, οι συνάδελφοί της, την θεωρούσαν τρελή. Μήπως η τρέλα είναι μεταδοτική; Θα μπορούσε ο Εντουάρντο να το καταλάβει ότι δεν ήταν τρελή, ότι δεν ήθελε να τρελαθεί κι ότι γι’ αυτό δεν είχε άλλη λύση παρά να εξαφανιστεί;
Ο θάνατος. Τον δίνεις ή σου τον δίνουν. Η μόνη διέξοδος. Η τελεία. Καταλάβαινε τον Κλεραμπώ. Είχανε να αντιμετωπίσουν αυτή την τρομακτική κατηγορία τρελών που είναι οι «λογικοί τρελοί». Εκείνους που μιλούν, γράφουν, συζητούν και επιχειρηματολογούν τόσο επιδέξια που όλος ο κόσμος τους θεωρεί φυσιολογικούς.
Χτύπημα ετεροεπιθετικό ή αυτοκτονία: θα τον σκοτώσει ή θα σκοτωθεί η ίδια. Δεν υπάρχει θεραπεία για τους ερωτομανείς. Δεν υπάρχει λύση στο παραλήρημα. Δεν υπάρχει λύση;
Μια παραληρηματική ερωτική ψευδαίσθηση. Χρόνια ασθενής, επικίνδυνη. Τελικά θα επιτεθεί ενάντια στη ζωή του ερωτικού Αντικειμένου ή τη δική της.
Εσύ με αγαπάς εγώ σε σκοτώνω. Ερωτομανία. Ψύχωση πάθους. Σύνδρομο του δαίμονα. Δεν υπάρχει λύση για την ερωτομανία. Έρωτας μέχρι την αιωνιότητα.
Αυτή η γυναίκα η Κ. θα είναι εκεί, στο ξενοδοχείο Μολιτόρ, στις επτά, αλλά για να σκοτώσει κάποιον. Είναι πράγματι παλαβή. Μια επικίνδυνη τρελή.
Είναι οι άρρωστοι αθώοι; Μήπως δεν είναι ο εαυτός τους; Τι είναι τελικά το σύνδρομο του Γκαετάν Γκατιάν ντε Κλεραμπώ; Αγαπάς για να βασανίζεις καλύτερα; Είναι απόδειξη καλής υγείας να νιώθει κανείς απολύτως άνετα σε μια κοινωνία άρρωστη;
Πρόκειται για Αριστούργημα. Διαβάστε το.
Η Φλοράνς Νουαβίλ είναι δημοσιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας στη γαλλική εφημερίδα Le Monde. Τα έργα της είναι βιογραφίες, μυθιστορήματα, δοκίμια καθώς και βιβλία για παιδιά και νέους, ανάμεσα σε άλλα για την ελληνική μυθολογία. Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε δεκατέσσερις γλώσσες.
