Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ… «ΑΓΝΩΣΤΗ» ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ!!.
Γράφει ο Δημήτρης Κραουνάκης
Φωτογραφίες από το αρχείο
Ελεάνας Απέργη – Διονύση Παγουλάτου
Γνώρισα την Ελεάνα Απέργη πριν από δέκα έξι χρόνια. Είχα την Διεύθυνση τότε του θεάτρου “Πανελλήνιον” της Κατερίνας Βασιλάκου.
Ήταν Άνοιξη του 1995 όταν η Κατερίνα αποφάσισε να ανεβάσουμε το καλοκαίρι την «Δόνα Ροζίτα» του Λόρκα και αρχίσαμε την προετοιμασία της παράστασης με την επιλογή των συντελεστών και των ηθοποιών..
Τότε γνώρισα την Ελεάνα, όταν επιλέχτηκε να ερμηνεύσει ένα από τους βασικούς ρόλους στο έργο, αυτό της Νένας..
Η πρεμιέρα του έργου δόθηκε στις 8 Ιουλίου του 1995 στο θέατρο “Λυκαβηττού” στο πλαίσιο των Καλλιτεχνικών Εκδηλώσεων του Υπουργείου Τουρισμού. Ακολούθησε περιοδεία στην Κρήτη, την Χαλκιδική, την Θεσσαλονίκη και πολλές παραστάσεις σε Δήμους της Αττικής.
Δεν θα έλεγα ότι η συνεργασία μου με εκείνο τον θίασο πήγε καλά, ούτε ότι είχε καλό τέλος… Δεν ήταν το φταίξιμο μόνο των μελών του θιάσου [ένα-δυό.. «μπουμπούκια» βέβαια υπήρχαν που.. «έριχναν λάδι στη φωτιά».. ] Όμως και η Κατερίνα δεν ήταν στα καλύτερα της τότε, μόλις είχε χάσει το θέατρο «Πανελλήνιον» και τα προβλήματα ήταν πολλά…
Από τότε δεν ξανά συνεργάστηκα με την Ελεάνα Απέργη, όπως και με πολλούς ακόμα ηθοποιούς εκείνου του θιάσου..
Στα χρόνια που ακολούθησαν την συναντούσα στο δρόμο – μια και έτυχε να ζούμε σε πλαϊνά σπίτια…
Πριν από ένα χρόνο φτιάχνοντας το αρχείο της ηθοποιού Τζένης Ρουσσέα [με την οποία γνωριζόμουν τα τελευταία…33 χρόνια!!] είδα ότι η Τζένη έπαιξε το Καλοκαίρι του 1964 στο θίασο της Ελεάνας Απέργη και του Διονύση Παγουλάτου.. Έτσι για πρώτη φορά μετά από δέκα έξι χρόνια τηλεφώνησα στην Ελεάνα για να μου δώσει κάποια στοιχεία για εκείνη την παράσταση. Ήρθε στο γραφείο μου μετά δυό μέρες και μου έφερε τα στοιχεία που χρειαζόμουν…
Όταν είδε αυτό που έφτιαχνα για την Τζένη Ρουσσέα αλλά και για την Κατερίνα Βασιλάκου, σαν να την είδα να..”ζήλεψε”..
“Πρέπει κάποια στιγμή», μου είπε «να κάτσω να τα φτιάξω και εγώ, να μείνει κάτι από την δουλειά την δική μου και του Παγουλάτου”…
Δεν μου είπε τίποτα άλλο, ούτε και εγώ τις είπα τίποτα, αλλά από την άλλη μέρα άρχισα να ψάχνω στοιχεία για την καλλιτεχνική πορεία αυτών των δύο ηθοποιών…
Μετά από αρκετές μέρες – και πολύ ψάξιμο – της τηλεφώνησα…
«Σου φτιάχνω το αρχείο σου», της είπα «και θέλω ότι στοιχεία έχεις, προγράμματα, φωτογραφίες κλπ».. Ξαφνιάστηκε… Ίσως δεν περίμενε ότι θα έκανα κάτι τέτοιο για εκείνη μετά το όχι.. φιλικό τέλος εκείνης της παλιάς συνεργασίας…
Στην συνέχεια ενθουσιάστηκε και μετά… εξαφανίστηκε για κάμποσους μήνες!!!…
Κάποια στιγμή μου έφερε το υλικό – μετά από τυχαίες συναντήσεις μας στον δρόμο – και με αρκετές δυσκολίες η τακτοποίηση αυτού του αρχείο σήμερα τελείωσε…
Γιατί ασχολήθηκα με μια ηθοποιό που καλά- καλά δεν γνώριζα, όταν μάλιστα υπήρχε και κάποιο επαγγελματικό «προηγούμενο» μεταξύ μας;
Πάντα μου άρεσε να ασχολούμαι με ανθρώπους που ενώ πρόσφεραν πολλά στην τέχνη τους, δεν έπεσαν σχεδόν ποτέ επάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας, όπως θα τους άξιζε…
Αυτοί πάντα μου άρεσαν και με αυτούς συνεργαζόμουν είτε στο θέατρο, είτε στην παραγωγή συναυλιών..
Τελικά ασχολήθηκα μαζί της, έτσι… Πως απλά συμπαθής ή όχι κάποιον χωρίς να ξέρεις τον λόγο; Έτσι απλά!!! Και βέβαια καμιά στιγμή δεν σκεύτηκα τα.. «παλιά»..
Πάνω από πέντε μήνες καταπιάστηκα με αυτό το αρχείο και ήταν πολλές οι στιγμές που σκεπτόμουν πόσο αληθινές είναι οι φράσεις «Τίποτα δεν είναι τυχαίο» και «Κανείς δεν χάνεται»…
Την πρώτη φράση την σκεπτόμουν βλέποντας όλη αυτή την “ανοργανωσιά” που υπήρχε στο υλικό που μου έφερε.. Σακούλες ολόκληρες με μικρά κιτρινισμένα, τσαλακωμένα χαρτάκια, κομμένα άτσαλα από κάποια εφημερίδα [άγνωστο από ποιά και χωρίς ημερομηνία] σακούλες με φωτογραφίες που κανείς ποτέ δεν είχε βάλει σε τάξη, προγράμματα πολλών παραστάσεων που έπαιξε να μην υπάρχουν….
Γνώρισα πολλούς ηθοποιούς αυτής γενιάς όταν στις αρχές του 1980 έγραφα την συνέντευξη της εβδομάδας στο περιοδικό «Ρομάντσο».. Όλοι ήταν ίδιοι, κανείς τους δεν ασχολιόταν με την προβολή του, το μόνο που ήθελαν ήταν να είναι επάνω στην σκηνή, να παίζουν ρόλους, να χάνονται μέσα σε αυτούς…
Αν κάποιοι υπήρχαν δίπλα τους και φρόντιζαν για όλα τα άλλα, μπορεί και να γίνονταν.. «πρωταγωνιστές» , αλλιώς θα έμεναν απλοί «εργάτες» της Τέχνης και ίσως ποτέ κανείς δεν θα μάθαινε ποιό ήταν το έργο τους – εκτός από τους θεατές κάποιας εποχής.. Και ανάμεσα τους σπουδαίοι ηθοποιοί, «άγνωστοι»…
Όσο για το “κανείς δεν χάνεται”, είχε να κάνει και πάλι με την Ελεάνα… Σε όλη της την πορεία η προσωπική της προβολή ήταν κάτι που ποτέ δεν πρέπει να την απασχόλησε.. Ούτε τα δώδεκα περίπου χρόνια που μαζί με τον σύντροφο της τον Διονύση Παγουλάτο είχαν δικό τους θέατρο τους απασχολούσε η προσωπική τους προβολή… Παρ όλα αυτά κοίτα πως τα φέρνει η ζωή και τώρα – και για αρκετές μέρες- καθόταν δίπλα μου και ασχολιόταν με την… «προβολή» της…
«Για τα τέσσερα εγγόνια μου το κάνω», μου έλεγε «..που μπαίνουν στο Ίντερνετ και δεν βλέπουν τίποτα για τον παππού και την γιαγιά τους!!»… Δικαιολογίες…
Όταν πεθάνω, θα γράψεις κάτι για μένα;» μου έλεγε… «Όχι» της απαντούσα!! γελώντας… Τώρα θυμήθηκε η Ελεάνα την.. «δημοσιότητα»!!!!…
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο «κανείς τελικά δεν χάνεται»… Δεν μπορεί να χαθεί η 56χρονη πορεία ενός καλλιτέχνη, να μείνει στο σκοτάδι.. Ο αγώνας τόσων χρόνων, οι αγωνίες, οι προσπάθειες..
Όλα αυτά έπρεπε κάπου να καταγραφούν, μα για τα εγγόνια της, για τα παιδιά της, για κάποιους που θα ασχοληθούν με το θέατρο της εποχής της.. Κάτι να υπάρχει για τους επόμενους από μας…
Τέλειωσε σήμερα η τακτοποίηση του αρχείου της Ελεάνας και του Νιόνιου της…
Χάρηκα που την γνώρισα καλύτερα μέσα από την δουλειά της..
Μ αρέσουν αυτοί οι άνθρωποι του «παλιού» θεάτρου, κουβαλάνε ένα άλλο ήθος από τους σημερινούς…
Να είσαι καλά Ελεάνα [να και ο ενικός, που θέλεις..] και να μου φέρεις το υλικό από την επόμενη παράσταση σου να το προσθέσουμε στο αρχείο…
4 Νοεμβρίου 2011
ΕΛΕΑΝΑ ΑΠΕΡΓΗ Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ…
Η Ελεάνα Απέργη γεννήθηκε στην Αθήνα στις 19 Φεβρουαρίου 1932.
Τελείωσε την Δραματική σχολή του «Kωστή Μιχαηλίδη» το 1955.
Πριν την Δραματική σχολή και σαν μαθήτρια του Γυμνασίου στην Ελληνο- Γαλλική σχολή «Άγιος Ιωσήφ» τον Μάιο του 1951 έκανε τα πρώτα βήματα της στην σκηνή του θεάτρου «Κοτοπούλη-Rex» παίζοντας στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή τον ρόλο του… Κρέοντα!!! Αντιγόνη η συμμαθήτρια της Τζένη Καρπούζη η αγαπημένη πρωταγωνίστρια -λίγο μετά- Τζένη Καρέζη.
Το ξεκίνημα και το… «ζευγάρωμα»…
Καλοκαίρι του 1955 η Ελεάνα κάνει τα πρώτα επαγγελματικά βήματα της στο Θέατρο «Διονύσια» της Καλλιθέας με τον Θίασο «Νέα Ελευθέρα Σκηνή» του Διονύση Παγουλάτου. Και συνέβη το παράδοξο σ αυτό τον θίασο.. Όλα τα μέλη του γνωρίστηκαν τον Ιούνιο και έφυγαν ζευγαρωμένοι τον Σεπτέμβριο!… Η Απέργη με τον Παγουλάτο, η Κάκια Αναλυτή με τον Κώστα Ρηγόπουλο, ο Κώστας Πλουμπής με την Ελένη Μακρή και ο Γιάννης Βογιατζής με την γυναίκα του..
Ανάμεσα στα δέκα έργα που έπαιξαν οι «ζευγαρωμένοι» στα «Διονύσια» ήταν:
Ντ. Υσσώ – Γκάου «Βαθιές είναι οι ρίζες»
Μιχάλη Κουνελάκη «Η απαγωγή της Σμαράγδως»
Φράνκ Στέητον «Το ατμόπλοιο Τζόαν Ντάνβερς»
Γρηγόριου Ξενόπουλου «Το φιόρο του Λεβάντε»
Ουίλλιαμ Σαίξπηρ «Ο Εμπορος της Βενετιάς» κά
1955.1956 Θίασος κας Κατερίνας [Ανδρεάδη] Δημοτικό θέατρο Πειραιά και περιοδεία. Ανάμεσα στα… έντεκα έργα που έπαιξαν: Σώμερσετ Μώμ «Ιερή φλόγα», Ερρίκου Ιψεν «Εντα Γκάμπλερ», Ντ Υσσώ -Γκάου «Bαθιές είναι οι ρίζες», Τζορτζ Μπάρι «Αυτό που ξέρει κάθε γυναίκα», Γεώργιου Ρούσσου «Το πρώτο ψέμα»κά [ για όσους-σήμερα- δεν καταλαβαίνουν γιατί έντεκα έργα σ ένα χειμώνα, να πούμε ότι οι θίασοι που τότε περιόδευαν ανέβαζαν κάθε μέρα και άλλο έργο στην ίδια πιάτσα!!]
Καλοκαίρι του 1956 παίζει στο θέατρο «Γκλόρια» [Πλ.Αμερικής] στο θίασο Αλέκου Αλεξανδράκη με την Άννα Κυριακού στο έργο του Ουίλλιαμς Ινγκ «Πίκ Νίκ».
23 Oκτωβρίου 1957 η Ελεάνα Απέργη ένωσε την ζωή της με τον ηθοποιό Διονύση Παγουλάτο. Μαζί απέκτησαν δύο κόρες την Μαρία και την Ολυμπία. Έζησαν μαζί 48 χρόνια..Τα περισσότερα χρόνια βρέθηκαν μαζί και στην σκηνή.
1956.1957 Θέατρο «Γκλόρια» [Πλ. Αμερικής] και περιοδεία με τον θίασο Αλέκου Αλεξανδράκη με τα έργα: Κώστα Αναγνωσταρά «Κληρονομιά με φούντα», Ντάριο Νικοντέμι «Το κουρέλι», Ουίλλιαμς Ινγκ «Πίκ-Νίκ».
1957 Καλοκαίρι, Θέατρο «Ραντάρ» [Λεωφ. Αλεξάνδρας] Θίασος Ελεάνας Απέργη- Διονύση Παγουλάτου. Επανάληψη τα έργα «Βαθιές είναι οι ρίζες», «Απαγωγή της Σμαράγδως», «Το ατμόπλοιο Τζόαν Ντάνβερς» κά
1957.1958 Θίασος Νίκου Χατζίσκου. Περιοδεία με τα έργα: Βιτζέντζου Κορνάρου «Ερωτόκριτος», Δημήτρη Γιαννουκάκη «Ο Μιμίκος και η Μαίρη».
1957.1958 Θέατρο «Ιντεάλ» Θίασος Βίλμας Κύρου. Γεώργιου Ρούσσου «Πραματευτής».
Καλοκαίρι 1958 Θέατρο «Εθνικού Κήπου» «Νέα σκηνή» Κωστή Λειβαδέα
«Ανθισμένη μυγδαλιά» του Δημήτρη Γιανουκάκη.
1958.1959 Θέατρο «Μαρίκας Κοτοπούλη» Θίασος Μαίρης Αρώνη με τον Ντίνο Ηλιόπουλο. Στέφανου Φωτιάδη «Η χρυσή αράχνη», Νίκου Τσιφόρου- Πολ.Βασιλειάδη «Η κυρία του κυρίου»
Καλοκαίρι 1959 Θέατρο «Αργυρόπουλου» Θίασος Λιάκου Χριστογιανόπουλου με την Ελένη Χατζηαργύρη. Νίκου Φώσκολου «Ο Θάνατος θα ξανάρθη»
1959-1960 Θέατρο «Μαρίκας Κοτοπούλη» Θίασος Ντίνου Ηλιόπουλου- Τζένης Καρέζη- Διονύση Παπαγιανόπουλου με τα έργα των Νίκου Τσιφόρου –Πολύβιου Βασιλειάδη «Το κοροϊδάκι της Δεσποινίδος» και «Η Κυρία του κυρίου»
Το καλοκαίρι του 1959 η Ελεάνα Απέργη και ο Διονύσης Παγουλάτος φτιάχνουν θίασο και σε περιοδεία παρουσιάζουν «Το φιόρο του Λεβάντε» του Ξενόπουλου.
1960- 1961 Θίασος Τζένης Καρέζη – Περιοδεία με τα έργα: Νίκου Τσιφόρου – Πολύβιου Βασιλειάδη «Η Κυρία του κυρίου» Λόρκα «Ματωμένος γάμος», Ντάριο Νικοντέμι «Το κουρέλι», Διονυσίου Ρώμα «Το Ζαμπελάκι».
1961.1962 «Κυκλικό Θέατρο» Λεωνίδα Τριβιζά. Ούγκο Μπέττι «Μια όμορφη
Κυριακή του Σεπτέμβρη».
Το 1962 η Ελεάνα Απέργη και ο Διονύσης Παγουλάτος δημιουργούν στην Αθήνα ένα νέο θέατρο, στην οδό Σίνα στο κτίριο της παλιάς «Λεοντείου» σχολής. Του έδωσαν το όνομα του μεγάλου Ελληνα πρωταγωνιστή της περιόδου 1930-1950 του Γιώργου Παππά που πρίν τέσσερα χρόνια είχε πεθάνει.. Για έντεκα- δώδεκα χρόνια δημιούργησαν σε αυτό το χώρο ένα στέκι ποιοτικού θεάτρου φιλοξενώντας σημαντικούς θιάσους της εποχής, αλλά και ανεβάζοντας οι ίδιοι σημαντικά έργα:
1962.1963 Θέατρο « Γιώργου Παππά» Θίασος Βίλμας Κύρου με την Αλέκα Κατσέλη. Ρομπέρ Τομά «Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται»
1963 καλοκαίρι. Θερινό Θέατρο «Γιώργου Παππά» Θίασος Ελεάνας Απέργη- Διονύση Παγουλάτου, Αλμπέρ Υσσόν «Τρείς άγγελοι».
1963.1964 Θέατρο «Γιώργου Παππά» Θίασος Βίλμας Κύρου. Αγκαθα Κρίστυ «Εγκλημα στο Νείλο».
1964 Καλοκαίρι Θέατρο «Γιώργου Παππά. Θίασος «Επτανήσιων ηθοποιών»- Ελεάνας Απέργη- Διονύση Παγουλάτου. Δύο έργα του Γρ. Ξενόπουλου «Στέλλα Βιολάντη», «Το Φιόρο του Λεβάντε» στην Αθήνα και περιοδεία στα Επτάνησα με αφορμή τα 100 χρόνια από την Ενωση των Επτανήσων με την Ελλάδα.
1964.1965 Θέατρο «Γιώργου Παππά» Θίασος Αντιγόνης Βαλάκου. Κλώντ Σπάακ «Τρείς φορές το φώς» και Πάτρικ Χάμιλτον «Εφιάλτης».
Καλοκαίρι 1956 Θίασος Ελεάνας Απέργη- Διονύση Παγουλάτου. Περιοδεία στην Γερμανία με το έργο των Αλέκου Σακελλάριου- Χρήστου Γιανακόπουλου «Δεσποινίς ετών 39»
Από το 1965 έως και το 1973 ο θίασος Ελεάνας Απέργη- Διονύση Παγουλάτου παρουσιάζουν στο θέατρο «Γιώργου Παππά» τα έργα:
1965-1966 Ντομινίκ Νοαίν «Ο Τρίτος μάρτυς», Αλέκου Γαλανού «Τον καιρό της Ειρήνης»
1966-1967 Μώρις Μπράντελ- Ανίτα Χάρτ «Ενας απρόσκλητος μουσαφίρης», Ουίλλιαμ Σαίξπηρ «Ο έμπορος της Βενετιάς»
1967-1968 Σόμερσετ Μώμ «Δια παρασχεθείσας υπηρεσίας», Αλέκου Σακελλάριου –Χρήστου Γιαννακόπουλου «Δεσποινίς ετών 39»
1970-1971 Ιστβαν Ορκένυ «Οικογένεια Τότ» με την συνεργασία του Μίμη Φωτόπουλου.
1971-1972 Διονύση Παγουλάτου «Ο Αφορεσμένος». Καλοκαίρι 1972 περιοδεία με τον «Αφορεσμένο». 1972-1973 2ος χρόνος του «Αφορεσμένου». Μεγάλη επιτυχία
για την εποχή…
Από το 1973 έως και το 1987 η Ελεάνα Απέργη ανήκει στο δυναμικό του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Μπορεί να έχασε την.. «λάμψη» των ηθοποιών του κέντρου της Αθήνας, τις μεγάλες εμπορικές δουλειές, την τηλεόραση και την προβολή που πρόσφερε – ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια της- στους ηθοποιούς, είχε όμως την τύχη να παίξει σε είκοσι πέντε έργα. Ένα σημαντικό ρεπερτόριο που περιελάμβανε Σαίξπηρ, Ιψεν, Τσέχωφ, Στρίνμπεργκ, Μίλλερ, Ζενέ, πολλούς Έλληνες συγγραφείς – Γρηγόριο Ξενόπουλο, Γεώργιο Σουρή, Σπύρο Μελά, Παντελή Χόρν, Μιχαήλ Χουρμούζη, Ιάκωβο Καμπανέλλη, Μανώλη Κορρέ, Κωστούλα Μητροπούλου, Γιώργο Μανιώτη – αλλά και κλασσικούς Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αισχύλο παίζοντας τρείς φορές στο Αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, σε όλα τα αρχαία θέατρα σε όλη την Ελλάδα καθώς και στην Κύπρο, την Βουλγαρία και την Σοβιετική Ενωση. Είχε την τύχη να δουλέψει με σημαντικούς σκηνοθέτες: Μίνως Βολανάκης, Κωστής Μιχαηλίδης, Πέλος Κατσέλης, Σπύρος Ευαγγελάτος, Πάνος Παπαϊωάννου, Γιώργος Ρεμούνδος, Κώστας Μπάκας, Κώστας Τσιάνος, Διαγόρας Χρονόπουλος, Γιάννης Χουβαρδάς κά
Έπαιξε στο πλευρό ηθοποιών όπως η Άννα Συνοδινού, Μελίνα Μερκούρη, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Αντιγόνη Βαλάκου, Κατερίνα Χέλμη, Νέλλη Αγγελίδου, Κάτια Δανδουλάκη, Φαίδωνα Γεωργίτση, Μιράντα Οικονομίδου, Αλεξάνδρα Λαδικού και όλο βέβαια το μόνιμο -τότε- σημαντικό δυναμικό του ΚΘΒΕ όπως ο Αλέκος Ουδινότης, Δημήτρης Βάγιας, Διονύσης Καλός, Στέλιος Καπάτος, Ανδρέας Ζησιμάτος, Δημήτρης Καρέλλης, Γιώργος Πέτσος, Λίνα Λαμπράκη, Γιάννης Μαλούχος, Θάνος Τζενεράλης, Κώστας Ματσακάς, Βασίλης Γκόπης, Πόπη Αλβα και βέβαια τον Διονύση Παγουλάτο.
Η δωδεκάχρονη και κάτι παρουσία της στο ΚΘΒΕ έληξε το Μάιο του 1987 Απολογισμός ; Θετικός! Και ας έλειψαν τα… «φώτα» της δημοσιότητας…Η Ελεάνα Απέργη υπηρέτησε την πραγματική «έννοια» του θεάτρου….
Aς δούμε τα έργα που έπαιξε στο ΚΘΒΕ με την σειρά που ανέβηκαν:
Μπρένταν Μπήαν «Ενας Ομηρος», Ερρίκου Ιψεν «Το σπίτι της κούκλας» [με την Αντιγόνη Βαλάκου], Σοφοκλή «Ηλέκτρα» [με την Αννα Συνοδινού], Ξενόπουλου «Ο Ποπολάρος», Αύγουστου Στρίμπεργκ «Δεσποινίς Τζούλια», Ευριπίδη «Μήδεια»[με την Μελίνα Μερκούρη], Γεώργιου Σουρή «Τα ίδια και τα ίδια», Σβαρτς Γεβγένι «Η Βασίλισσα του χιονιού», Γιώργου Μανιώτη «Παθήματα», Πλαύτου «Η τσουκάλα με το χρυσάφι», Ζάν Ζενέ «Οι Δούλες», Σενέκα «Μήδεια» [με την Αντιγόνη Βαλάκου], Σπύρου Μελά «Ο Μπαμπάς εκπαιδεύεται», Αρθουρ Μίλλερ «Ηταν όλοι τους παιδιά μου», Διονύση Παγουλάτου «Ο Αφορεσμένος», Ουίλλιαμ Σαίξπηρ «Αμλετ», Μιχαήλ Χουρμούζη «Ο Υπάλληλος», Παντελή Χόρν «Το Φιντανάκι», Αισχύλου «Ικέτιδες», Μανόλη Κορρέ «Οίκος ευγηρίας», Αντον Τσέχωφ «Ο Γλάρος», «Πρόσωπα περιθωρίου»- Κωστούλας Μητροπούλου «Ενας ρόλος για κλόουν», Ευριπίδη «Ικέτισσες», Ιάκωβου Καμπανέλλη «Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού», Γρηγόριου Ξενόπουλου «Στέλλα Βιολάντη».
Στα δώδεκα χρόνια που η Ελεάνα Απέργη υπηρέτησε το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, δίδαξε θέατρο και στη σχολή του, καθώς και στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή Τέχνης – «Θέατρο Παράγκα» της Θεσσαλονίκης.
Το 1987-1988 βρίσκουμε την Ελεάνα Απέργη στην άλλη άκρη της Ελλάδος, στο Δημοτικό θέατρο Ρόδου να παίζει στο «Λουμπάγκο» του Μανόλη Κορρέ.
1988-1989 στο Θέατρο «Ορβο» με τον θίασο της Νίκης Τριανταφυλλίδη, [αλήθεια τι έγινε η εξαιρετική αυτή ηθοποιός;] στο έργο του Τέννεσυ Ουίλλιαμς «Ξαφνικά το τελευταίο καλοκαίρι»
1989.1990 ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, Τένεση Ουίλλιαμς «Ο Γιάλινος κόσμος».
1992.1993 ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, Γιώργου Μανιώτη «Το Μάτς»
1995 Καλοκαίρι Θίασος Κατερίνας Βασιλάκου. Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα «Δόνα Ροζίτα».
Καλοκαίρι 1996 ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης, Γρηγόριου Ξενόπουλου «Το Φιόρο του Λεβάντε».
1996.1997 Θέατρο «Κνωσός» Θεατρική ομάδα «Πεδίον», Αλντο Νικολάι «Αμλετ με
πικάντικη σάλτσα»
1997 Καλοκαίρι Θέατρο «Σφεντόνα» Στάθης Ψάλτης. Πέτρου Γεωργιόπουλου «Στο μισό του φεγγαριού»
1997- 1998 ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, Μιχαήλ Χουρμούζη «Ο Λεπρέντης»
«Την ζωή μας δεν την…λερώσαμε!!.»
Τέσσερα χρόνια η Ελεάνα Απέργη μένει μακρυά από το θέατρο.. Ο σύντροφος της ο Διονύσης Παγουλάτος είναι άρρωστος και την θέλει κοντά του…Ο Νιόνιος της «έφυγε» στις 29 Αυγούστου του 2003. Εζησαν μαζί 48 χρόνια..Τα περισσότερα χρόνια βρέθηκαν μαζί και στην σκηνή. Μια σπάνια περίπτωση θεατρικού ζευγαριού!!..
Πάντα στο μυαλό της Ελεάνας, μια από τις τελευταίες κουβέντες του…
«Πάντως γυναίκα, την ζωή μας δεν την..λερώσαμε!!..»
Η Ελεάνα μετά το χαμό του Νιόνιου της, ρίχνει «αυλαία» στην καριέρα της…
Πέντε χρόνια μετά όμως θα ξανά ανέβει στην σκηνή με το έργο του Γιώργου Διαλεγμένου «Λόγω φάτσας» που παρουσίασε το 2008-2009 το ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας- «Θεσσαλικό θέατρο» στην Λάρισα αλλά και στην Αθήνα στο θέατρο «Βικτώρια».
ΕΛΕΑΝΑ ΑΠΕΡΓΗ – ΣΙΝΕΜΑ
Το Θέατρο ήταν η «ζωή» της Ελεάνας Απέργη. Ελάχιστες οι εμφανίσεις της στο σινεμά και την τηλεόραση.
1957 «Μαρία Πενταγιώτισα» του Κώστα Ανδρίτσου.
1960 «Μανταλένα» του Ντίνου Δημόπουλου.
1960 «Η Χιονάτη και τα 7 γεροντοπαλλήκαρα» του Ιάκωβου Καμπανέλλη.
1965 «Ενα έξυπνο μούτρο» του Γιάννη Δαλιανίδη.
1966 «Κατηγορώ τους ανθρώπους» του Ντίνου Δημόπουλου
1995 «Τρείς εποχές» της Μαρίας Ηλιού.
ΕΛΕΑΝΑ ΑΠΕΡΓΗ – ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ – ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
Η Ελεάνα Απέργη έπαιξε σε μια μόνο τηλεοπτική σειρά [52 επεισόδια] στην ΕΤ 1 το 1992 «Νέμεσις» Σενάριο Αννα Μακράκη – Ντόρα Σιμοπούλου. Σκηνοθεσία Παύλος Μιχαήλ, Δημήτρης Σοφιανόπουλος. Συμμετείχε όμως στην μεταφορά πολλών θεατρικών έργων στην μικρή οθόνη όπως «Ο Αφορεσμένος» [1981], «Ο Αναπαραδιάδης» [1984], «Οίκος Ευγηρίας» [1985] κά
Επίσης συμμετείχε στην μεταφορά πολλών θεατρικών έργων στο μικρόφωνο όπως «Μαρία Πενταγιώτισα» [1958], «Ορφέας στον Αδη» [1960] κά. Για πολλά χρόνια την ακούγαμε στο Κρατικό ραδιόφωνο, κάθε Τετάρτη βράδυ να διαβάζει τα «Αριστουργήματα της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας».
Δημήτρης Κραουνάκης
