Η εξυπηρέτηση πελατών είναι μία μεγάλη σχολή… Ο πωλητής δε γεννιέται σίγουρα, αλλά γίνεται…
Είχα πολύ καιρό να μπω σε καταστήματα, όχι λόγω κόβιντ, αλλά γιατί όλα μας τα ψώνια τα κάνει ο άντρας του σπιτιού… είναι από αυτούς, τους καλούς τους κουβαλητές, που ξέρει τι λείπει από τα ντουλάπια, από το ψυγείο μας, τα νούμερα των παπουτσιών των γιων του, τα νούμερα στα ρούχα κοκ.. είμαστε τυχεροί λοιπόν.
Σήμερα λοιπόν, λόγω υποχρεώσεων, αναγκαστικά βγήκα στο παζάρι… Η απογοήτευση μου είναι μεγάλη…
Η συμπεριφορά των πωλητών, όχι όλων ευτυχώς, έχει ξεφύγει… αγένεια, θράσος, έλλειψη των “τύπων”… μούτρα, κακή διάθεση και ξεπέταγμα…
Ως πωλήτρια (16 συναπτά έτη) διδάχτηκα πώς η υπομονή είναι αρετή, η ευγένεια είναι έμφυτη και ο κώδικας καλής συμπεριφοράς ολοένα και πρέπει να δυναμώνει…
Σκεφτείτε όλοι εσείς οι πωλητές ότι είστε η εικόνα της επιχείρησης στην οποία εργάζεστε…
Με τις συμπεριφορές σας ή κερδίζετε ή χάνετε…
Με τις κακές συμπεριφορές σας οδηγείτε τους “πελάτες” σε άλλους δρόμους…
Δυστυχώς αν δεν επανακινήσουμε τη σωστή συμπεριφορά, το κλείσιμο των φυσικών καταστημάτων, είναι μονόδρομος…
Η κακή συμπεριφορά οδηγεί τον πελάτη σε απρόσωπες ιντερνετικές αγορές, που και η δουλειά του θα γίνει, αλλά και δεν θα έχει και κανέναν κακογ@μημένο απέναντι του, να τον παρακαλάει να πουλήσει το αγαθό του.
Ακόμα χειρότερο είναι αν ο πωλητής είναι ο ίδιος ιδιοκτήτης της επιχείρησης.
Κουνήστε λίγο το κεφάλι σας και αναθεωρήστε γιατί τα πάντα ρει…
Ευτυχώς στην τοπική μας αγορά αυτό δεν συμβαίνει… λίγο πιο κάτω όμως… συμβαίνει.
Γυρνώντας στο σπίτι λοιπόν, νιώθω πολύ μεγάλη απογοήτευση.
Κι ας μην ρίχνουμε την κακή μας διάθεση στις καραντίνες, στους εγκλεισμούς, στις οικονομικές δυσκολίες…
Δεν κοστίζει τίποτα να είσαι ευγενικός και εξυπηρετικός… γι’ αυτό πληρώνεσαι άλλωστε… αλλά είναι να μην το έχει η κούτρα σου να κατεβάζει ψείρες!
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει, είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.
