Μια κότα κακαρίζει
απ’ την αυγή
κι ανήσυχα γυρίζει
μες στην αυλή.
– “Θέση!”, φωνάζει “θέση!
Θα κάμω αυγό!”
– “Κυρά μου, πού σ’ αρέσει;”
– “Ξέρω κι εγώ;”
Μες στο κοτέτσι μπήκε…
σα σκοτεινό.
Το στάβλο τον ευρήκε
πολύ στενό.
Το πλυσταριό μεγάλο
και πληχτικό…
– “Τόπο δεν έχετε άλλο;
κο-κο-κο-κο-κο”.
Βασίλεψε. Βραδιάζει.
Σε μια ελιά
η κότα μας φωλιάζει
χωρίς μιλιά.
– “Δε γέννησες, καημένη;”
– “Ξέρω κι εγώ;…
Εβγήκα γελασμένη,
δεν είχ αυγό”.
– “Κρίμα στα σημερνά σου
ξεφωνητά
και στα ταρναριστά του
καμαρωτά!
Τ’ αυγό σου να χεις πρώτα
και να το κάνεις,
τον κόσμο, κυρά κότα,
πριν ξεκουφάνεις!”
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.
