Γράφει: ΓΡΑΦΙΣΤΑΣ
Σε ένα δευτερόλεπτο το μυαλό πήγε πολύ πίσω… σε μια γρια στη παλιά γειτονιά που όλοι έλεγαν “τρελή”… τρία σκατόπαιδα βγήκαμε και όλοι μας έδιναν 20 ή 50 και κάνα δυο 100 δραχμές… τα παίρναμε με αγάπη, ήταν όλοι άνθρωποι που τους ζούσαμε κάθε μέρα!
Περάσαμε δυο φορές από το μικρό χαμόσπιτο και σκεφτήκαμε να τα πούμε και σε εκείνη… κρυφοκοίταζε πάντα πίσω από το παράθυρο… δεν ήταν κακιά άλλωστε, οι μεγάλοι την έλεγαν έτσι! Δε θα ξεχάσω την έκπληξη της και το γέρικο χαμόγελο της… τους έφαγε όλους εκείνη τη μέρα!
Δεν θα έρθουν αλλά παιδάκια… μας είπε, και μας έδωσε 500 δραχμές… πάρτε τα όλα εσείς και ο Θεός να σας κάνει παληκάρια!
Από τότε για μένα δεν ήταν πια τρελή… ήταν μια γρια που ήθελε μια καλή κουβέντα… και μαζί με ένα 500αρικο έδωσε ένα από τα καλύτερα μαθήματα της ζωής μου.
Δεν ξέρεις τι είναι και τι σκέφτεται ο άλλος… μάθε να λες πρώτα μια καλή κουβέντα, για αυτόν μπορεί να είναι τα πάντα!
Χρόνια πολλά!
Σε ενα δευτερόλεπτο το μυαλό πήγε πολύ πίσω…σε μια γρια στη παλιά γειτονιά που όλοι έλεγαν "τρελη"…τρια σκατοπαιδα βγήκαμε και όλοι μας έδιναν 20 ή 50 και κάνα δυο 100 δραχμές…τα παίρναμε με αγάπη, ήταν όλοι ανθρωποι που τους ζούσαμε κάθε μέρα! Περασασαμε δυο⬇️
— ΓΡΑΦΙΣΤΑΣ (@bymanos_II) December 24, 2020
