Μάντσεστερ
Θρηνώ τα μάτια που δεν θα ξαναδώ
Τα χέρια που δεν θα ξανάκρατήσω
Κάνω να πιάσω εκείνο το ύφασμα
μπας και σ’ αναγνωρίσω
Κάποιος μου σφύριξε πως σε είδε
Να τριγυρνάς μέσα στα αίματα
Μα πως να τον πιστέψω;
Θα είναι φάντασμα θαρρώ…
Τα απαλά σου τα δάκτυλά
Δεν πρόλαβα να αγγίξω
Τα μάτια σου άργησα να κλείσω
Ο θάνατος με πρόλαβε και ήρθα δεύτερος
Το ποίημα αυτό, της Σοφίας Κιόρογλου, δημοσιεύεται στη Ματιά με την άδεια της ποιήτριας για την οποία και την ευχαριστούμε πολύ!
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.
