ΜΙΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΤΣΑ ΑΣΠΡΗ ΒΟΥΤΗΓΜΕΝΗ ΜΕΣ’ ΣΤΗ ΛΑΣΠΗ
Σε μια φάρμα με ζωάκια
με κοτούλες και παπάκια
βγαίνει ο ήλιος κάθε μέρα
και ζεσταίνει τον αέρα,
και τα ζώα ταϊσμένα
φαίνονται ευτυχισμένα
χλιμιντρούν και κακαρίζουν
νιαουρίζουν και γαβγίζουν,
να και μία γουρουνίτσα
πού ‘χει γυριστή ουρίτσα
είναι άσπρη σαν το χιόνι
τα λασπόνερα ζυγώνει,
και ξαπλώνει και κυλιέται
και πολύ το ευχαριστιέται
μα το χρώμα της αλλάζει
τι αστεία τώρα μοιάζει,
μία γουρουνίτσα άσπρη
βουτηγμένη μεσ’ στη λάσπη
τα ζωάκια την κοιτάζουν
και γελούν και την πειράζουν,
κι όπως στέκεται και στάζει
το κορμί της το τινάζει
και τη λάσπη της πετάει
σε μια χήνα που γελάει,
και η χήνα απ’ το θυμό της
δίνει μια με το φτερό της
και τη λάσπη ξεκολλάει
στ’ αλογάκι την πετάει,
λασποπόλεμος αρχίζει
άλλος χάνει άλλος κερδίζει
και στη μέση η γουρουνίτσα
που κουνάει την ουρίτσα,
κι όπως είναι λασπωμένα
τρέχουν όλα ένα ένα
μια και δυο στο ποταμάκι
για να ξεπλυθούν λιγάκι.
Mariso
Από τη συλλογή μου με τίτλο, “Σ’ έναν κόκκο από σιτάρι, σκόνταψε το πετεινάρι”.
Το ποίημα αυτό μας το έστειλε η Mariso, την οποία και ευχαριστούμε πολύ!
