Στο χωριό φωτιά. Κι έλαχε η ώρα να ναι
ώρα για βοριά και για κακόν αγέρα.
Γλώσσες κόκκινες το σπίτι παν να φάνε.
– Το παιδάκι μου! σπαράζει μια μητέρα.
Μα ένας νιος χυμά και το παιδάκι αρπάζει!
Ένας χωρικός γέρος τόνε κοιτάζει
και τι περισσή περηφάνεια δοκιμάζει!
– Πώς να μη τον έχω για καμάρι;
Είναι αυτός, δικό μου παλικάρι!
Τέλλος Άγρας
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.
