O AYTOXEIΡ

O AYTOXEIΡ

Όταν φουντώνει η Ψυχή,
χάνεται ο Ουρανός κι η Γή.
Όλα του φαίνονται θολά.
Τον πνίγει ο πόνος για καλά.

Πολύ χρόνο υπομένει.
Να συνέλθει περιμένει.
Δέχεται καταπίεση.
Λειτουργεί υπό πίεση.

Πολλοί δείχνουνε αντοχές.
Αλλά όποιος έχει αρχές
δεν μπορεί να συμβιβασθεί.
Την αδικία να δεχθεί.

Απέχει απ’ τις καταστάσεις
Που απαιτούν οι περιστάσεις.
Κλείνεται μέσ’ στον εαυτό του
και κουβαλάει το Σταυρό του.

Χάνει την επικοινωνία
μ’ αυτή τη σάπια κοινωνία.
Μέσα στο αδιέξοδο
ψάχνει να βρεί μια έξοδο.

Όταν την έξοδο δεν βρίσκει
το ενδιαφέρον αποθνήσκει.
Μπαίνει στο μάτι του κυκλώνα.
Μάχεται σ’ άνισον αγώνα.

Μέσα του γίνεται μια πάλη.
Ο νούς του πάει στη σκανδάλη.
Με ένα μπάμ να τελειώσει.
Κανένας πιά να μην τον σώσει.

Παντού βλέπει εμπόδια.
Δεν έχει τα εφόδια
να τα καταπολεμήσει.
Απ’ το νού του να τα σβήσει.

Είναι πολύ ευαίσθητος.
Δεν μπορεί νάν’ αναίσθητος.
Το κάθε τι τον κτυπάει.
Κάτι στην Ψυχή του σπάει.

Κατανόηση γυρεύει.
Kατάθλιψη τον παιδεύει.
Προσδοκά λίγη βοήθεια.
Νοιώθει βάρος πά’ στα στήθεια.

Βρίσκεται σε μία φάση,
που τον έλεγχο έχει χάσει.
Απ’ τα μάτια τρέχει δάκρυ.
Δεν μπορεί να βγάλει άκρη.

Έχει χάσει τον κόσμο του.
Τώρα πιά είναι μόνος του.
Κανείς μέσα του δεν βλέπει.
Δεν γνωρίζει τι δεν πρέπει.

Ατέλειωτη αγωνία.
Έχει χάσει τα ηνία.
Έχει απογοητευθεί.
Κάθε ελπίδα έχει χαθεί.

Μα πού είναι οι γονείς του;
Πού είναι οι συγγενείς του;
Κανένας δεν τονε βλέπει
ότι πάλλεται και ρέπει;

Μα τόσο αδιαφορούνε;
Να βοηθήσουν δεν μπορούνε;
Το μυαλό του έχει χάσει.
Μέχρι πού μπορεί να φθάσει;

Δεν υπάρχουνε οι φίλοι
να του πούν κάτι δυό χείλη;
Δεν τον βλέπουνε θλιμμένο
να πλανιέται σα χαμένο;

Όχι πως δεν τον εννοούν,
αλλά τον καταπολεμούν.
Σε μιά κλειστή κοινωνία
βλέπεις άσχημα σημεία.

Συνήθως φταίνε οι γονείς.
Δεν τους ξεστράβωσε κανείς.
Κάνουνε τους πολύξερους.
Στο τέλος τους ανήξερους.

Δεν προσέχουνε ακόμα
ότι πάσχει και το σώμα.
Χρειάζεται ο ειδικός.
Ένας ψυχίατρος καλός.

Πάσχει απ’ την εμμονή του
να τελειώσει τη ζωή του.
Δεν το λέει σε κανένα.
Τα βλέπει όλα χαμένα.

Δεν είναι μόνο ο έρωτας.
Είναι πολλά. Μην τα ρωτάς.
Δεν είναι λίγες οι φορές
που έρχονται καταστροφές.

Και παίρνει την απόφαση
ν’ απαλλαγεί απ’ την κόλαση.
Μέσα στην απόγνωσή του,
τελειώνει τη ζωή του.

Αυτά είναι τα δράματα.
Μετά αρχίζουν κλάματα.
Όλοι άναυδοι έχουν μείνει.
Όμως το κακό έχει γίνει.

Γονείς, σώστε τα παιδιά σας.
Μιλήστε με την καρδιά σας.
Μην κάνετε το δικό σας.
Αυτό θα βγεί σε κακό σας.

Βοηθείστε όσο μπορείτε.
Δεν πρέπει ν’ αδιαφορείτε.
Πριν να σκάσει το μπουρλώτο
να σκεφτόσαστε τον κρότο.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ.
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΕΣΠΑΣΕΙ, ΣΚΟΤΩΝΕΙ.
AΠΟΓΝΩΣΗΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Πειραιάς, Οκτώβριος 2008
Γεώργιος Βελλιανίτης