Σαν χθές ήταν που έφυγε η μανιά η Μαρία η Τσουκαρούδα πριν 12 χρόνια…
Μου το θύμισε η εγγονή της η Μαρία με μια ανάρτηση…
Άξια λόγου η μανιά, γιατί ήταν τροφοδότης όλης της Περιστεράς…
Προζύμι ήθελες.. στη μανιά πήγαινες. Δρωμονι για να τρίψεις τα τραχανά ήθελες… στη μανιά πήγαινες… Ξνάδα ηθέλες… στη μανιά πήγαινες…
Είχε έναν τρόπο μαγικό, παραδοσιακο να συντηρεί αυτές τίς πρώτες ύλες…
Θυμάμαι πως όταν ήθελε η γιαγιά η Βαγγελουδα να κάνει γιαούρτι, με έστελνε στη μανιά να πάρω ξνάδα… μου έδινε το μικρό άσπρο φλυτζάνι… Η ξναδα ήταν το ξυρισμένο γιαούρτι που χρησιμοποιούσαν για μαγιά… Μύριζε τόσο πολύ που μου έφερνε αναγούλα…
Ετσι τώρα κ εμείς… σα τη μανιά κρατάμε την ξνάδα κ φτιάχνουμε το γιαούρτι…
Χρόνια όμορφα, χρόνια με αξίες…
Άραγε τα παιδια μας θα έχουν αναμνήσεις…;
Μια ανάμνηση έγινε κ η μανιά που είχε το όνομα κ την καλοσύνη της Παναγιάς…
Καλημέρα από την βροχερή Περιστερά…
Προχείμι…
Ας μας έχει Ο Θεός καλά…
Σας φιλώ…
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.
