Εκείνο το ρημαδοαδικοπαθημένο ρήμα της καθαρευούσης το αίρω, τι τραβάει το άμοιρο στις μέρες μας! Παλιότερα το κακοποιούσαν και ασελγούσαν επ αυτού οι μαθητές (αχ εκείνες οι χρονικές κι εγκλιτικές αντικαταστάσεις των εξετάσεων του Ιουνίου) αλλά και οι κληρικοί τόσο στα αναγνώσματα όσο και στα κηρύγματα εκ του προχείρου. Τώρα με τις πολιτικές διεργασίες, εικασίες, κωλοτούμπες, τα σενάρια και τα ξεκατινοξεμπροστιάσματα, ήρθε κι αυτό στην μόδα κι έγινε έκφραση του συρμού. Ξιφουλκούν δημοσιογράφοι και δημοσιολογούντες κατά πάντων και πασών, με το ρήμα αίρω και τα παράγωγά του να γνωρίζει πιέννες και σουξέ μεγάλο. Στα ραδιόφωνα, εκεί γίνεται η μεγάλη σφαγή. Ανασκολοπίζοντας την εμπιστοσύνη πότε προς την κυβέρνηση και πότε προς τον τάδε αρχηγό. Αϊ, αϊ, αϊ! Πού σε πονεί και πού σε σφάζει. Ευτυχώς από τα συμφραζόμενα κάτι υποψιαζόμαστε. Εκείνη η άρση η δόλια, τι αμαρτίες πληρώνει! Αμ εκεί πάλι που θέλουν να ειπούν πως ο τάδε… ήρε την εμπιστοσύνη! Μμ μμ! Δεν θα πω για τις μετοχές, όχι, όχι, σε τέτοιο πονεμένο κεφάλαιο δεν θα περάσω. Παρά θα σταθώ στα απλά κι απέριττα!
Παιδιά για να το πάρουμε από την αρχή. Πείτε το με άλλα λόγια, δικά σας. Πείτε “τα πήρε κρανίο ο τάδε και την έκανε με ελαφρά από το μαντρί”, πείτε “ο τάδε αρχηγός ζήτησε στήριξη από τους τάδε και κείνοι τον έκλασαν”. Έτσι. Με δικά σας λόγια. Τι τα θέλετε τα περιδιαγραμμάτου; Το αίρω λοιπόν κατά περίστασιν μπορεί και να σημαίνει διάφορα. Τραβάω, παίρνω μαζί μου, παρασύρω, κουβαλάω, αντλώ, Σούρνω. Και τώρα που το κανιβαλίσαμε (το ρήμα ντε), το αφήνουμε στη θέση του ανέμελο, δεν το πετάμε κατακούτελα στον κόσμο όπως όπως. Αν πια μας πιάσει βαρύ επιστημονικό, τότε το μερεμετίζουμε, το φέρνουμε στα μέτρα της κουβέντας. Βρίσκοντας τον ανάλογο χρόνο και την έγκλιση. Αν δεν νογάμε και τόσο από δαύτα, τότε το αφήνουμε να πάει στον αγύριστο και το λέμε με τα δικά μας λόγια. Λέμε “21 βουλευτές την είδαν αλλιώς και αμολύκαν τον κ. Παπαδήμα επειδή την ανθίστηκαν την δουλειά ότι βρωμάει πάρε-δώσε κάτω από το τραπέζι”. Έτσι. Άντε γιατί έχουμε και νεύρα τεταμένα. Ξεχαρμάνιασα. Ε, μα δεν τους μπορώ κάτι ντούβιανους που το παίζουν και αναλυτές περιννούστατοι. Τα χαϊβανάκια! Μερσί.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
