Ε, όχι, δεν θα μου την βγουν, καλά μου, τα πιτσιρίκια που πετάγονται εδώ σαν την τσουτσού και ξεφουρνίζουν τα διάφορα που τάχα κάνουν όταν βαριούνται κι είναι τα περισσότερα αντιγραφή από άλλους.
Άσε που δεν τα κάνουν δηλαδή, μονάχα τα κοκορεύονται εδώ. Αλλά μικρά είναι δεν θα τα πικράνω άλλο.
Θα πω μονάχα τι κάνω του λόγου μου κάθε που βαριέμαι, πράγμα καθόλου σπάνιο. Και το συνιστώ ως χαλαρωτική μέθοδο αλάνθαστη. Αρπάζω λοιπόν ένα τραγούδι του συρμού, επιλεγμένο επί τούτου να είναι σαχλό. Συνήθως τα του συρμού είναι και σαχλά αναντάμ παπαντάμ. Το περιλαβαίνω και το κελαηδάω πάνω στη μουσική άλλου τραγουδιού, όχι απαραίτητα σαχλού. Τρενάρω τις καταλήξεις, προσθέτω κορώνες, σκαρώνω τσαρκάντζες, πρώτες δεύτερες φωνές, όλα. Εκσφενδονίζω τον σαχλοστίχο με στόμφο ποίησης καμπανιστής, κάνω μικρές παρεμβάσεις βελτιωτικές, το φτιάχνω τελικά ένα πράγμα Χέσε ψηλά κι αγνάντευε. Τούτη η επίδοση ενδείκνυται κατά την οδήγηση όταν το ραδιόφωνο παίζει διαφημίσεις ή κολλάει το cd. Επίσης διανθίζονται μια χαρά οι δουλειές του σπιτιού και μια βαρετή απασχόληση στην δουλειά σου. Η γείτονες και οι συνάδελφοι κουνάνε το κεφάλι με κατανόηση, σκεπτόμενοι πάει τό ‘χασε και κείνο το λιγοστό που είχε, αλλά καθόλου δεν μας πτοεί. Συχνά γίνεται επί τούτου, για να σκεφτούν ακριβώς αυτό και να τους ανέβει η ψυχολογία που εκείνοι κρατούν ακόμα τα λογικά τους. Όχι, δεν χρειάζεται να τους πείτε πως τέτοια ντουβάρια που είναι δεν θα τα χάσουν ποτέ, αφήστε τους να τηνε πάρουν μια στάλα ικανοποίηση. Αυτό. Κι όχι μαλακίες, μονάχα λόγια, λάδι-λάδι και τηγανίτα τίποτα. Ό,τι λέμε το κάνουμε.
Α, μην ξεχαστώ. Μόλις έφτιαξα μια κατσαρόλα λεμον-γκρας ή κάπως έτσι λέγεται. Έχω στη γλάστρα μου το φυτό. Κάνει διάφορα καλά που δεν έχω πρόχειρα να σας τα πω κι εγώ εντολές εκτελώ. Αλλά και ωραίο ως γεύση. Αφέψημα. Προαιρετικά προσθέτεις λεμόνι ή τσίπουρο. Υγιαίνετε!
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
