Αγρότης μόνος, καταγίνεται… και με τι δεν καταγίνεται!
Φυτέματα, κλαδέματα, ξύλα, δουλειές στο σπίτι, καφέδες, ψησίματα (στο τζάκι εννοώ, ούτε πολιτικά, ούτε άλλα), κουβέντες, τσακωμοί, ξανακουβέντες, ύστερα πάλι καφέδες μετά γλυκακίων και αγναντέματα. Κυρίως αυτό…
Οι χήνες; Α, ναι. Φέτος έχουμε ηρεμία στην αυλή. Ένα ζεύγος νεαρό χηνών που γνωρίστηκε στα απόσκια της δάφνης μας και τα πάνε μια χαρούλα, καθώς επίσης από μακριά του στραβοκοιτάζει φθονερά η χήρα του πέρυσι εξαφανισθέντος χήνου, θυμάστε. Αυτουνού που με κυνήγαγε με τσιμπιές στον κώλο σαν κατέβαινα στην αυλή. Από την πολύ του αγριάδα και το περίσσευμα τεστοστερόνης, το έφαγε το κεφαλάκι του. Ξεμάκραινε-ξεμάκραινε της αυλής, κάποιοι τον άρπαξαν και τον περιποιήθηκαν δεόντως. Με μακαρόνια, υποψιάζομαι.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
