8η μέρα πυρετού. Εκτός από αυτό, τις πρώτες 2 μέρες είχα πονοκέφαλο, την 3η μέρα ακολούθησε έντονος βήχας-που παραμένει ακόμα, ζαλάδα/αδυναμία, πρησμένα μάτια/κόκκινα και 2-3 μέρες ανοσμία. Δεν είχα καθόλου μπούκωμα στη μύτη ή φτέρνισμα. Η Χριστίνα η φίλη μου (μένουμε μαζί τώρα) ήταν υγιέστατη μέχρι το Σάββατο που κι εκείνη ανέβασε δέκατα και συμπτώματα – ήπια ακόμα.
Δεν ξέρω αν έχω τον ιό, διότι δεν έκανα τεστ. Παρόλα αυτά απευθύνθηκα αμέσως στην γιατρό μου, Σοφία Ραυτοπούλου (πνευμονολόγο), η οποία με θεώρησε ύποπτο περιστατικό βάσει συμπτωμάτων αλλά λόγω έλλειψης τεστ/όσα υπάρχουν καλύτερα να χρησιμοποιούνται για ανθρώπους ευπαθών ομάδων-είπαμε να μην το κάνω εκτός αν επιβαρυνθεί η υγεία μου. Άλλωστε ήδη λαμβάνω την αντίστοιχη αγωγή,με την καθοδήγηση της,που θα έπαιρνα σε ένα Ιατρικό κέντρο υγείας σε σχέση με τον κορονοϊό.
Το βασικό στοιχείο αυτού του ιού, και μία διαφορά του από γρίπη και ιώσεις, είναι η ραγδαία ταχύτητα του και η «ύπουλη» επίθεση του. Ήμουν απίστευτα προσεκτική και παρόλα αυτά εμφάνισα συμπτώματα τα οποία με ταλαιπωρούν τόσες μέρες!!! Αυτός είναι και ο λόγος που το μοιράζομαι.
Για να τονίσω πως δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε πιστεύοντας ότι δεν θα νοσήσουμε, δεν είμαστε φορείς ή δεν διατρέχουμε κίνδυνο. Πρέπει αυστηρά να αλλάζετε ρούχα μόλις μπαίνετε από έξοδο, να μην ακουμπάτε πρόσωπο όταν κυκλοφορείται έξω, να μην αγγίζετε τίποτα γενικά και να μην πλησιάζετε πολύ τους γύρω σας. Τεράστια προσοχή!
Πιθανότατα,αν υποθέσουμε ότι όντως έχω τον Κορονοϊό, τον κόλλησα από σούπερ μάρκετ, φαρμακείο ή περπάτημα γιατί ήταν οι μόνες έξοδοί μου.
Δεν μένουμε σπίτι για να μην κολλήσουμε εμείς, μόνο. Μένουμε σπίτι (και) για να μην κάνουμε κακό στην υγεία κάποιου που κινδυνεύει πολύ περισσότερο από εμάς. Όπως μου τόνισε και η γιατρός μου όλοι πλέον πρέπει να θεωρούμε τους εαυτούς μας φορείς και να συμπεριφερόμαστε ανάλογα.
Ας συλλογιστούμε το κακό που μπορεί να προκαλέσουμε και ας φερθούμε ανάλογα. Υπομονή και αν το αντιμετωπίσουμε ως «αγώνα υπέρ της λογικής και της δημόσιας υγείας» δεν θα το βλέπουμε ως «εγκλεισμό» αλλά ως σημαντική και υπεύθυνη πράξη για το καλό όλων. Είναι σημαντικό και οφείλουμε να προστατευτούμε και να προστατεύσουμε. Καλημέρα!
https://www.instagram.com/p/B-eOMWnHRDq/
Καθημερινή ρουτίνα
Μετράμε θερμοκρασία.
Πίνουμε ότι μας λέει ο γιατρός μας και όχι ότι μας συμβουλεύουν γνωστοί φίλοι ίντερνετ.
Καθόμαστε στον καναπέ μας.
Κοιμόμαστε ξυπνάμε κοιμόμαστε όλη μέρα και όλη νύχτα.
Δεν ξεχνάμε την αντιβίωση μας.
Πάντα θόρυβο κινητό και επικοινωνούμε μόνο με τους πολύ κοντινούς μας ή με το Instagram όταν έχουμε κέφι και δύναμη, διαβάζουμε, ντοκιμαντέρ και ταινίες, μαγειρεύουμε, καθαρίζουμε.
Και
Δεν ξεχνάμε να χαμογελάμε!
Επειδή είμαστε σπίτι και είμαστε ασφαλείς.
Άλλοι άνθρωποι δεν έχουν καν αυτή την πολυτέλεια. Άλλοι άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους. Άλλοι υποφέρουν σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου μόνοι τους, δεν έχουν κανέναν για συντροφιά.
Καθόμαστε λοιπόν στο σπίτι μας εντελώς υγιείς και οι μη – ακολουθώντας οδηγίες γιατρών – και δεν ρισκάρουμε να διακινδυνεύσουμε τη ζωή μας ή την υγεία την δική μας και των γύρω μας. Αντιμετωπίζουμε μία περίεργη και δύσκολη κατάσταση και το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ακούμε τις οδηγίες των ειδικών.
Σας υπερευχαριστώ για τα μηνύματά σας, που αφιερώνετε χρόνο για να ρωτήσετε πως είμαι, είναι υπέροχο.
Θα τα πούμε!
https://www.instagram.com/p/B-mH2_RHPHn/
Και ενώ ξύπνησα έτοιμη να γκρινιάξω, για τον πυρετό,για τον εγκλεισμό,για όλα..κάπως σαν αναλαμπή σκέφτηκα τους ανθρώπους που υποφέρουν πραγματικά,τους ανθρώπους που δεν έχουν την πολυτέλεια μιας βεράντας,τους ανθρώπους που δίνουν μάχη για την ζωή τους-και για την ζωή κάποιων άλλων,τους ανθρώπους που είναι ολομόναχοι και δεν έχουν μια αγκαλιά να κρατηθούν,τους ανθρώπους που θα ήθελαν να πάρουν τηλέφωνο την μαμά τους να παραπονεθούν -δεν την έχουν και τους λείπει και όλους αυτούς τους συνανθρώπους μας εκεί έξω που μπορεί όντως να μην περνάνε καλά. Όποτε χαμογέλασα,κοίταξα τον ουρανό,σκέφτηκα ότι μετά από όλο αυτό θα βρεθώ με αυτούς που αγαπάω,θα μπω στην αγκαλιά τους και θα κάτσω εκεί όση ώρα θέλω και έβαλα υποσημείωση στο μυαλό μου «να μην ξεχνάω να δείχνω την αγάπη μου στους δικούς μου αλλά και στους γύρω μου γιατί δεν ξέρω τι περνάει ο καθένας και τι έχει ζήσει». Ε παιδιά ξέρετε τι;
Είναι μονόδρομος η αισιοδοξία.
Αυτή την στιγμή δεν έχουμε παρά να μείνουμε ενωμένοι και πειθαρχημένοι έτσι ώστε μετά να αισθανόμαστε περήφανοι που το καταφέραμε!
Όλα καλά! ?? Καλημέρα ?
https://www.instagram.com/p/B-pFuYQnM4o/
Πρώτη μέρα χωρίς πυρετό μετά από 12 εικοσιτετράωρα ????
Το dna/μυαλό ζήτησε πίτα,άρα το σώμα έπρεπε να ανταποκριθεί???
Καλή εβδομάδα παιδιααααάάά?
https://www.instagram.com/p/B-rRHhsHztr/
Δεν είναι τρομερό που έπρεπε να ξεσπάσει «πανδημία» για να αναπνεύσει το περιβάλλον που ζούμε?
Δεν είναι τρομερό που έπρεπε να μείνουμε στο σπίτι μας κλειδωμένοι 20 μέρες για να νιώσουμε πως νιώθουν τα ζωάκια στους ζωολογικούς κήπους;
Δεν είναι τρομερό που έπρεπε να νιώσουμε εγκλεισμό για να πούμε «καλημέρα,χρειάζεστε κάτι?» Στον γείτονα μας;
Δεν είναι τρομερό που έπρεπε να απομονωθούμε για να αρχίσουμε να ενδιαφερόμαστε για τους συνανθρώπους μας;ή τα αδέσποτα ζωάκια;-ποιος χρειάζεται φαΐ, κρεβάτι, ύπνο, σούπερ μάρκετ, σπίτι, ψώνια;
Δεν είναι τρομερό που έπρεπε να αισθανθούμε φόβο, μοναξιά, άγχος, αρρώστια για να δούμε ποιοι πραγματικά είναι δίπλα μας;
Δεν είναι τρομερό που στην Αφρική πεθαίνουν καθημερινά εκατοντάδες παιδάκια απ την πείνα αλλά επειδή το θεωρούμε «μακρυά» δεν ενδιαφερόμαστε όσο θα έπρεπε ενώ αυτή την στιγμή φοβόμαστε κάτι που πριν 1 μήνα το θεωρούσαμε επίσης «μακρυά» και τελικά δεν ήταν;
Επειδή τα παραπάνω όντως προκαλούν «τρόμο» για διάφορους λόγους-κι ας μην συνδέονται,κι ας είναι σκόρπιες σκέψεις, τα αφήνω εδώ για να ανατρέχω μετά από μήνες που θα τολμήσω να δω κάποιον που έχει ανάγκη από βοήθεια και δεν θα του την προσφέρω γιατί ίσως θα έχω ξεχάσει τι περάσαμε (αν το έχουμε περάσει βέβαια) σαν ανθρωπότητα. Τα αφήνω εδώ γιατί ήταν οι πρώτες μου σκέψεις όταν άνοιξα τα μάτια μου και είδα την βροχή και τα γκρι σύννεφα από πάνω μας. Τα αφήνω εδώ να υπάρχει,για να μην το «αφήσω» όταν ξεπεράσουμε την κρίση αυτή -να τα θυμάμαι και να βρίσκω τρόπους να υπενθυμίζω σε μένα και σε όποιον μπορώ τι σημαίνει «ανθρωπιά» τι σημαίνει «νοιάζομαι για τον κόσμο που με φιλοξενεί» τι σημαίνει «προσέχω για να έχω». Τα αφήνω για να μην “ανθίσει πάλι το με ξέχασες” που είπε η Κική ,και λησμονήσουμε τι ζήσαμε. Έτσι απλά ήθελα να το μοιραστώ κι αυτό όπως διάφορες άλλες σκέψεις που κατά καιρούς σας λέω,γιατί η επικοινωνία είναι σπουδαίο αγαθό,και είμαι λάτρης της.
Εσείς,τι θα θέλατε να κρατήσετε από αυτή την περιπέτεια που ζούμε? ??
Αν μη τι άλλο,θα έχουμε πάντα ο ένας τον άλλον?