Είναι πολύ κακό ως πολίτης να έχεις μνήμη
Περιμένοντας να ψηθεί το κοτόπουλο γιουβέτσι με χυλοπίτες (ναι, εξ Αγουλινίτσης. Είπαμε: γλωσσούδες, αλλά νοικοκυρές), είδα την τελετή επίσημης ανακοίνωσης της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας στον ίδιον τον …ενδιαφερόμενο.
Τελικά προκειμένου να μπει κανείς στην πολιτική, χρειάζεται και μια δραματική σχολή. Είναι ένα ένας τίτλος σπουδών επιπλέον. Δεν μου αρέσει η αποδόμηση των προσώπων και των κομματικών σχηματισμών, την βρίσκω αποσταθεροποιητική της Δημοκρατίας. Αλλά με πνίγει και θα το πω: Πολύ υποκρισία. Μισές αλήθειες, επί το κομψότερον. Λέγονται μονάχα οι αλήθειες που τους βολεύουν, που τους εξυπηρετούν. Κι αυτό στη στιγμή μόνο που τους εξυπηρετεί.
Τα σκέφτηκα όλα τούτα, τα ξανασκέφτηκα μάλλον, μόλις άκουσα τα καλά λόγια που ειπώθηκαν από επίσημα χείλη για την συνετή στάση του νυν προέδρου και τότε υπουργού στην κρίσιμη περίοδο του Δεκεμβρίου 2009. Τότε που κάηκε η Αθήνα εξ αιτίας της δολοφονίας ενός παιδιού από αστυνομικό, μια καταστροφή του εμπορικού κέντρου της πρωτεύουσας που κάποιοι αξιοποίησαν κομματικά, τρίβοντας τα χεράκια τους χαρούμενοι.
Τελικά είναι πολύ κακό ως πολίτης να έχεις μνήμη. Γιατί εκνευρίζεσαι συχνά χωρίς λόγο. Και μετά από όλα αυτά, βγήκε μόλις από τον φούρνο το γιουβέτσι. Ναι, με μυτζήθρα το σερβίρω. Και… Όχι, δεν μου κόπηκε η όρεξη, σιγά που θα το καταφέρουν.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
