Μαγειρεύοντας φασολάκια τσαουλιά με χάντρες, σκεφτόμουν την θάλασσα που έχω μέρες να δω, τον καιρό που μας κάνει γλύκες πριν δείξει δόντια κοφτερά, αναμετρούσα το τι σκυλιά θα μας τραβήξουν τον φετινό χειμώνα, προσπάθησα να ξεχάσω τη γκρίνια και το κακό κλίμα στη δουλειά βάζοντας μουσική κι ένα ρόφημα δικής μου επινοήσεως από φυτά της βεράντας. Λέμον γκράς, μου το είπαν, το βράζεις και πίνεις το ζουμί αυτό με λεμόνι. Αντιοξειδωτικόν! Ύστερα θυμήθηκα τον φίλο μου τον Γιάννη που χάθηκε πριν 6 μήνες περίπου και που αύριο θα είχε, αν ήταν ανάμεσά μας, γενέθλια. Την τελευταία φορά που τον είδα πριν καταπέσει εντελώς πήγαμε μια βόλτα για καφέ. Σιωπηλός κοίταζε τα δέντρα του πάρκου, έβηχε και δεν χόρταινε να αναμετρά την φύση που οργίαζε γύρω, την ζωή που τον άφηνε. Κάτι πήγα κι εγώ να παραπονεθώ για δυσκολίες και τα παρόμοια. Με άφησε να πω όλα όσα με πίεζαν, κατόπιν με κοίταξε βουρκωμένος και ψιθύρισε: Έχεις όμως την υγεία σου! Κι αμέσως άπλωσε γύρω τη ματιά του να χορτάσει τον κόσμο που πηγαινοερχόταν. Γι αυτό σας λέω. Να παίρνουμε ανάσες βαθειές και να χαιρόμαστε τα μικρά και ασήμαντα, όσα ομορφαίνουν την καθημερινότητά μας. Απόψε πάλι δεν είχαμε ειδήσεις λόγω απεργίας των δημοσιογράφων, αυτό πάλι που το βάζεις! Η αλήθεια είναι πως δεν πικράθηκα και τόσο με την απουσία δελτίων. Έβαλα ένα cd με ορχηστρική μουσική Θεοδωράκης, Χατζηδάκις, Ξαρχάκος, κλασικά πράγματα, λέω καμιά σάχλα στα τηλέφωνα, ταχτοποιώ τα …ταχτοποιημένα και περιμένω να σβήσω τα φασολάκια. Ναι με χάντρες ανάμεικτα τα φτιάχνω τα τσαουλιά, με κρεμμύδι, μαϊντανό και είναι υπέροχα.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
