Ο Βοριάς γεμίζει φύλλα τη βεράντα…
Βαρομετρικόν χαμηλόν, έλεγαν προ χρόνων στα δελτία καιρού, έβγαινε η Νάκυ Αγάθου στην ΥΕΝΕΔ με κάτι κομμώσεις αεροπλανικές και προειδοποιούσε. Τέρμα οι φθινοπωρινές ενδυμασίες, ανοίξτε μπαούλα. Τότε είχαμε τέσσερις εποχές, δεν το πααίναμε Χειμώνα-Καλοκαίρι. Μικρά αναδρομή, τέλος.
Χειμωνιάτικη μέρα! Ο Βοριάς γεμίζει φύλλα τη βεράντα, πέταξε και μια γλάστρα ελαφριά με μεγάλον όγκο φυτού. Το νυχτολούλουδο, δεν το επιβράβευσα κι εγώ μ’ ένα κιούπι. Θα ταχτοποιήσω τα προχθεσινά (που βαρέθηκα χθες) και θα ξεπορτίσω για τον 2ο καφέ.
Ιστορική μέρα, φορτισμένη. Οι… της καταστάσεως, στη λογική του ισοπεδώματος όλων, φροντίζουν για την υποβάθμιση της επετείου, το ξεθώριασμα της μνήμης. Μια σημαία στο μπαλκόνι ίσως είναι το λιγότερο. Ο πατέρας μου πολέμησε στην Αλβανία σε τάγμα Ευζώνων. Αν και δεν διηγείτο πολλά, σε αυτό δεν του έμοιασα. Κι όταν γύρισε στην Αθήνα με ένα τραύμα στο πόδι, είδε στο θέατρο την Σοφία Βέμπο. Πολλά χρόνια μετά, ήθελε πάντα να ακούει τα τραγούδια της τέτοιες μέρες, συντροφιά με τα εγγόνια του.
Τότε είχαμε ξεστομίσει το Όχι στην φασιστική Ιταλία. Το πληρώσαμε με μια τετράχρονη γερμανική κατοχή, με εκατόμβες νεκρών, με καταστροφή της υποδομής της χώρας. Εβδομήντα έξι χρόνια μετά! Πάλι κατεστραμμένες οι υποδομές, οι νέοι επιστήμονες φευγάτοι, μια χώρα που δεν παράγει. Άλλαξαν οι καιροί, να βροχές, να χαλάζι, δεν ξέρω πού να ψάξω την ισοπαλία. Πολλές οι αντιφάσεις!
Δεν ξέρω επίσης τι ευτράπελα θα γίνουν σήμερα στις κατά τόπους παρελάσεις, μικρή σημασία έχει. Ίσως πρέπει ως λαός να γίνουμε λιγάκι εγωιστές. Αλλά θα μου πείτε, εδώ ακούμε καθημερινά πνευματικούς ανθρώπους να εκφράζουν την απογοήτευσή τους από τον Αλέξη Τσίπρα που αγάπησαν. Τι άλλο να περιμένεις; Δηλαδή για σένα κύριέ μου και κυρία μου των τεχνών και των επιστημών, που μέσω κρίσης ισοπεδωτικής για την χώρα και τον λαό της, πίστεψες έναν λαοπλανάκο που έταζε τα πάντα στους πάντες κι ότι θα έκανε το θαύμα της Κανά και αυτό με τους πέντε άρτους εν τη ερήμω, τι άποψη τώρα να έχω για την λογική σου, για την κρίση σου και για την ικανότητά σου να διδάξεις μέσω της τέχνης σου και μέσω της επιστήμης… Το είπα όσο γινόταν ευγενικά και συγκρατημένα, λόγω της ημέρας. Αλλιώτικα ήξερα να τοποθετηθώ πιο… πιπεράτα.
Υ.Γ. Στην φωτογραφία που ακολουθεί, Ο πατέρας μου με στολή εκστρατείας Ευζώνων. Πίσω αναγράφεται η ημερομηνία 31 Ιανουαρίου 1941.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
