Χαρταετός; Πα πα πα! Βρέχει από το βράδυ, ένα ψιλοκατούρημα που σταματημό δεν έχει. Θα τον φυλάξω στο πατάρι. Τον έφτιαξα όπως παλιά στο χωριό, έγραψα και κάτι συνθηματικό πάνω, παραγγελία στον ουρανό, στα σύννεφα, κρίμα που δεν θα πετάξει. Ευτυχώς ήπιαμε κάτι καφέδες στην εξοχή τις προάλλες, να έχουμε να θυμόμαστε από την φετινή αποκριά. Μέχρις εκεί φτάνει το βαλάντιο. Ένα χταπόδι θέλω να φτιάξω, δεν ξέρω συνταγές, θα δω. Ίσως το πάω αυτοσχεδιάζοντας. Ταραμοσαλάτα, όχι δεν φτιάχνω. Βαρέθηκα. Μην το παραχέσουμε κιόλας ελεύθερα παιδιά με τα νοικοκυρίστικα. Ελάτε, ελάτε, η αποκριά επιτρέπει την βωμολοχία. Πείτε τα σήμερα ελεύθερα, από αύριο θα ξαναγίνουμε του κατηχητικού. Οπότε θα απολαύσω τον καφέ μου πίσω από την τζαμαρία αγναντεύοντας απέναντι κάτι μπουγάδες ανεμίζουσες, λοξώς την Πάρνηθα κι από την άλλη (αν ξελαιμιαστώ) βλέπω και τον Λυκαβηττό. Αλλά χέστηκα για τα βουνά και τα λαγκάδια, θα καμαρώσω τα λελουδικά μου που είναι ωραιότατα. Κάποια είναι σαν παιδιά μίζερα, μα τα φοβίζω με τον εκσφενδονισμό απέναντι στην ταράτσα του διατηρητέου, σκιάζονται λιγάκι και προσπαθούν. Αλλά τα περισσότερα είναι αξιολάτρευτα.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
