Ζυγώνει ο Μάης με τα ρόδα
Εντάξει, επιστρέψαμε κι οι ξεχασμένοι του Πάσχα, ο καιρός χαμογελάει, λάμπει ο ήλιος στα βουνά, λάμπει και στα λαγκάδια, ετοιμαζόμαστε για τις εξορμήσεις παρά θιν’ αλός.
Με χιόνια σήκωσα άγκυρα την Μ. Πέμπτη, αλλά χθες σήκωσα πανιά και ταξίδεψα με βερμούδα. Ωραιότατο ταξίδι, ηλιόλουστο. Ευτυχώς είχα ξανακουβαλήσει μαζί μου το μισό σπιτικό και δεν έβγαλα την ιλαρά με τα φούτερ και τις φόρμες.
Μονάχα εκείνο το χαμόγελο του κ. Βαρουφάκη δείχνει δόντια, δεν γράφει καλά στην οθόνη, ρε παιδί μου. Εννοώ ότι μόνο καθησυχαστικό δεν μου φαίνεται. Καλά, το τι σενάρια κυκλοφορούν για το τι σκυλιά θα μας τραβήξουν, δεν περιγράφονται. Εμείς λίγο μπορούμε να κάνουμε επ’ αυτού. Μήτε μετρητά έχουμε σε τράπεζες να τα πάρουμε και να τα κρύψουμε στο πήλινο λαΐνι χωμένο κάτω από την κυδωνιά του κήπου (ο παππούς μου τα έκρυβε στο στρώμα και μια φορά η μάνα μου, νύφη καινούργια, το έβγαλε στα κάγκελα να το τινάξει, ξηλώθηκε η ραφή και σκόρπισαν τα χαρτονομίσματα στο δρόμο). Τέτοιες σύγχρονες πρακτικές ακολουθεί ο Ευρωπαίος πολίτης του 2015 για να γλυτώσει ότι μπορεί.
Ορμήνιες δεν έχω διαθέσιμες. Εμείς αγέρωχοι στους καιρούς, περιμένουμε. Και παρακαλάμε να έχουμε υγεία. Τα υπόλοιπα παλεύονται. Ε, δεν έχουμε κι επιλογές. Τι άλλο να κάνουμε; να ρίξουμε ένα δισάκι στον ώμο και να πάρουμε τον δρόμο της ξενητειάς; Αυτά τα σκληρά σπορ είναι για την πιτσιρικαρία που έχει μια απελπισμένη λύσσα να τα καταφέρει πάση θυσία. Καλά κάνει και με τις υγείες της. Του λόγου μας θα το παλέψουμε εδώ. Τσάτρα πάτρα βέβαια, αλλά έχουμε να χαρούμε και τούτη την πατρίδα την όμορφη.
Καλά, το πόσες απερίγραπτες μικρές στιγμές έζησα το δεκαήμερο που έλειψα, δεν βρίσκω λόγια. Λιακάδες, περίπατους, δουλειές, ακολουθίες κατανυκτικές με σπαραξικάρδια ψαλτικά ανδραγαθήματα, γεύσεις μοναδικές, κουβέντες ατελείωτες, μπύρες παγωμένες με τις σχετικές ποικιλιότητες. Κι όλα ενώ γύρω η φύσις οργίαζε. Α, ναι. Κι η θάλασσα άστραφτε! Άλλωστε πάντα αστράφτει αυτή. Ακόμα και το καταχείμωνο.
Τα λελουδικά μου, την θέλουν μια περιποίηση, θα τους την… παράσχω απλώχερα σήμερα. Το αρνάκι κοκκινιστό ήρθε έτοιμο εξ Αγουλινίτσης. Α, έφερα επίσης μια τσαντάρα χόρτα που μάζεψα (η αλήθεια είναι όχι εντελώς μόνος), άγρια ραδίκια του βουνού, χοιροβότανα και τζοχούς.
Ελάτε, μην κατσουφιάζετε, θα ‘ρθει άσπρη μέρα. Καλοκαιριάζει. Βάλτε κάτι ανοιχτόχρωμο και ξαμολυθείτε στη λιακάδα.
Κάνετε σχέδια και σκέψεις ευοίωνες, ζυγώνει ο Μάης με τα ρόδα.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
