Ο Βίος του Οσίου Σίω του Σπηλαιώτη
Ο Όσιος Σίω, επίσης γνωστός ως Σίμων ή Σίος, έζησε τον 6ο αιώνα μ.Χ. και αναγνωρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους αγίους της Γεωργίας.
Το όνομα “Μγβίμε” στα γεωργιανά σημαίνει “σπήλαιο”.
Ο Όσιος Σίω ξεκίνησε τη ζωή του ως ανέστιος και ερημοπλάνος, αφιερώνοντας τη ζωή του στην προσευχή και τη δοξολογία του Κυρίου, ελπίζοντας στο έλεός Του.
Αποσύρθηκε σε μια σπηλιά στην περιοχή του Μγβίμε για να ασκητέψει, με την ευλογία του πνευματικού του πατέρα.
Η εμφάνιση της Παναγίας
Η Παναγία μας μαζί με τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή, εμφανίστηκε στον Όσιο Σίω. Τον άγγιξε με τη ράβδο της και του προσέφερε παρηγορία και υποστήριξη.
Μια άρρητη ευωδία είχε γεμίσει το σπήλαιο του ασκητή και η Παναγία προφήτεψε ότι θα ανθίσει η πίστη σε αυτή την έρημο, που θα γεμίσει θεοφόρους πατέρες.
Ακόμη του είπε να μην φοβάται τις επιθέσεις των δαιμόνων και ότι θα τους νικάει με την Χάρη του Υιού της.
Επιπλέον, ο Άγιος Σίος είδε στην χούφτα του κάτι λευκό σαν χιόνι. Η Παναγία του είπε να το φάει και ότι θα λαμβάνει τροφή από τον ουρανό, μέχρι να αποκτήσει υποτακτικούς.
Η Δύναμη της Προσευχής και η Υποταγή των Άγριων Θηρίων
Η περιοχή του Μγβίμε ήταν γεμάτη άγρια θηρία, κυρίως λύκους, που επιτίθονταν στα ζώα των ανθρώπων και στα γαϊδουράκια των ασκητών. Ο Όσιος Σίω, βλέποντας τη θλίψη των προσκυνητών και των μοναχών, προσευχήθηκε στον Κύριο να φέρει μπροστά του όλα τα άγρια ζώα της περιοχής.
Μετά την προσευχή, αναρίθμητα θηρία, μικρά και μεγάλα, εμφανίστηκαν μπροστά του, με σκυμμένα τα κεφάλια, σαν να περίμεναν εντολές. Ο Όσιος τους εξήγησε ότι η έρημος θα γέμιζε ανθρώπους που θα δοξολογούσαν τον Θεό και τους ζήτησε να πάνε σε άλλο τόπο, εκτός από έναν λύκο.
Ένας λύκος παρέμεινε, κοιτάζοντας τον Όσιο στα μάτια. Του δόθηκε η εντολή να φυλάει τα υποζύγια των αδελφών, οδηγώντας τα στη βοσκή κάθε πρωί και φέρνοντάς τα πίσω κάθε βράδυ.
Ο λύκος έτρωγε ψωμί μουσκεμένο σε νερό και δεν γεύτηκε ποτέ σάρκα. Κοιμόταν σε μια τρύπα που είχε σκάψει ο Όσιος δίπλα στη σπηλιά του. Αυτή η υπηρεσία του λύκου κράτησε έξι χρόνια.
Μια μέρα, ο λύκος επέστρεψε νωρίτερα και οι μοναχοί ανακάλυψαν ότι έλειπε ένα γαϊδουράκι του μοναχού Κόνωνα. Ο Κόνων, θυμωμένος, κατηγόρησε τον λύκο, αλλά ο λύκος τον οδήγησε σε ένα βάραθρο όπου το γαϊδουράκι βρέθηκε νεκρό. Ο Κόνων μετανοημένος ζήτησε συγγνώμη από τον Όσιο Σίω.
Μετά από αυτό το περιστατικό, ο Όσιος ευχαρίστησε τον λύκο για την υπηρεσία του και τον άφησε να φύγει.
Η Μεταστροφή του Οσίου Ευάγριου
Ο Όσιος Ευάγριος αρχικά ήταν ένας νεαρός και ευσεβής άρχοντας της Γεωργίας. Ήταν δούκας του Ζιχαντίνι και αρχηγός του μεγαλύτερου κράτους στην αυλή του βασιλείου του Κάρτλι, στη δυτική Γεωργία. Η ζωή του άλλαξε όταν πήγε για κυνήγι με φίλους.
Περνώντας από το Μγβίμε, είδε ένα περιστέρι να πετάει προς μια σπηλιά, έχοντας ένα ψωμάκι στο ράμφος του. Το περιστέρι μπήκε στη σπηλιά και ξαναβγήκε χωρίς το ψωμί, και χάθηκε.
Αυτό το γεγονός προβλημάτισε τον Ευάγριο, ο οποίος επέστρεψε την επόμενη μέρα μόνος του. Είδε ξανά το ίδιο περιστέρι να κάνει την ίδια διαδρομή. Τότε αποφάσισε να μπει στη σπηλιά και βρήκε τον Όσιο Σίω.να προσεύχεται σε κατάσταση έκστασης.
Ο Ευάγριος, κυριευμένος από θείο έρωτα, έπεσε στα πόδια του Οσίου και του ζήτησε να μείνει κοντά του. Ο Όσιος Σίω, αρχικά διστακτικός, έθεσε μια δοκιμασία. Του είπε να πάει σε ένα ποτάμι και να το χτυπήσει με ένα ραβδί. Αν τα νερά χωρίζονταν, θα έπρεπε να επιστρέψει στο σπίτι του, να μοιράσει την περιουσία του στους φτωχούς και να ξαναπάει στο ποτάμι. Εάν τα νερά χωρίζονταν και πάλι, θα ήταν σημάδι ότι ο Θεός ήθελε να μείνει κοντά στον Όσιο.
Ο Ευάγριος ακολούθησε τις οδηγίες κατά γράμμα. Τα νερά του ποταμού χώρισαν και τον άφησαν να περάσει ελεύθερα. Αυτή η πράξη σήμαινε ότι ο Θεός είχε συμπεριλάβει τον Ευάγριο στην “χορεία των εκλεκτών Του”. Έτσι, ο Ευάγριος παρέδωσε στον Όσιο Σίω τον εαυτό του και το ραβδί του.
Μονή Σίω
Ο Ευάγριος έγινε ένας από τους πρώτους γεωργιανούς μαθητές του Αγίου Σίου και αργότερα ηγούμενος της μονής που ίδρυσε ο Όσιος Σίω.
Μετά την άφιξη του Ευάγριου, ο αριθμός των ασκητών στην περιοχή άρχισε να αυξάνεται και έτσι δημιουργήθηκε το μοναστήρι. Ο Ευάγριος αγόρασε με δικά του έξοδα το χωριό Σαλτέμπα και τα γύρω εδάφη για την αδελφότητα. Μετά από λίγο καιρό, ο Όσιος Σίω αποσύρθηκε ξανά σε σπηλιά και όρισε τον Όσιο Ευάγριο ηγούμενο της μοναστικής αδελφότητας.
Η Μονή Σίω Μγκβίμσκι αποτελεί ένα σημαντικό προσκύνημα στη Γεωργία, καθώς και έναν τόπο ιστορικής και πολιτιστικής σημασίας
Σώζεται η πρώτη εκκλησία του Μοναστηριού, που είναι αφιερωμένη στον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή και χρονολογείται από το 560-580
Η σπηλιά έγινε τόπος ανάπαυσης των λειψάνων του. Η φήμη του Αγίου Σίο εξαπλώθηκε σε όλη την περιοχή, και πολλοί Χριστιανοί προσέρχονταν στην μονή για να ασκηθούν και να λάβουν ευλογία.
Ακμή και βασιλική προστασία
Η μονή τέθηκε υπό την προσωπική προστασία των καθολικών της Γεωργίας. Ο αριθμός των μοναχών αυξήθηκε, φτάνοντας κατά περιόδους τους 2000. Ο βασιλιάς Δαβίδ Δ’ ο Κτίστης έκανε την Μονή Σίο Μγκβίμσκι βασιλική μονή. Το 1123, ο βασιλιάς Δαβίδ Δ’ δημιούργησε ένα τυπικό (κανονισμό) για τη μονή. Αυτό δείχνει τη σημασία που είχε αποκτήσει η μονή για τη βασιλική οικογένεια και την κοινωνία της Γεωργίας.
Περίοδοι καταστροφής και ανακαίνισης
Η μονή υπέστη πολλές καταστροφές κατά τη διάρκεια της ιστορίας της. Καταστράφηκε από τα στρατεύματα του σάχη Αμπάς Α’ μεταξύ 1614 και 1616. Στη συνέχεια, ανακαινίστηκε από τον πρίγκιπα Γκίβι Αμιλαχβάρι το 1678, αλλά το 1720 καταστράφηκε και πάλι από τους Οθωμανούς. Το 1733 αναστηλώθηκε εκ νέου από την οικογένεια Αμιλαχβάρι, αλλά οι Πέρσες την κατέστρεψαν ξανά λιγότερο από δύο χρόνια αργότερα.
Ανακαίνιση και σύγχρονη εποχή
Παρά τις διαδοχικές καταστροφές, η Μονή Σίω Μγκβίμσκι αναστηλωνόταν κάθε φορά. Κατά τον 19ο αιώνα, το εσωτερικό των ναών ανακαινίστηκε. Ωστόσο, η μονή δεν μπόρεσε να ανακτήσει την παλιά της αίγλη στην πνευματική ζωή της Γεωργίας.
Την περίοδο της σοβιετικής κυριαρχίας, η μονή έκλεισε. Σύμφωνα με ορισμένες μαρτυρίες, μέρος των λειψάνων του Αγίου Σίο που φυλάσσονταν στη μονή κάηκε, αλλά ένα οστό διασώθηκε. Παρά το κλείσιμο της μονής, οι μοναχοί συνέχισαν να τελούν κρυφά λειτουργίες.
Σήμερα, η μονή είναι και πάλι ενεργή ως ανδρική μονή και πραγματοποιούνται τακτικά θρησκευτικές λειτουργίες.
Σημαντικά στοιχεία
- Στη μονή φυλάσσονται τα λείψανα 6000 μοναχών της Γκαρέτζι.
- Στη μονή υπάρχουν τα σπηλαιώδη κελιά που είχαν σκάψει οι πρώτοι μοναχοί.
- Μέσα στην μονή, υπάρχει η σπηλιά-πηγάδι όπου ο Άγιος Σίο πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του σε απομόνωση και προσευχή.
- Η μονή φιλοξενεί μοναδικές τοιχογραφίες του 16ου αιώνα.
- Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ένα υδραγωγείο μήκους δύο χιλιομέτρων, που μετέφερε νερό στη μονή από τον οικισμό Σχάλτμπα.
Άγιοι Σίος και Ευάγριος. Γιορτή
Οι Άγιοι Σίος και Ευάγριος εκ Γεωργίας γιορτάζουν μαζί στις 4 Ιανουαρίου και στις 4 Φεβρουαρίου