Πατέρας Θεμιστοκλής Αδαμόπουλος. Ένας άνθρωπος που γνώρισε οντολογικά τον Χριστό και από ροκ σταρ της μουσικής στην Αυστραλία, ιεραπόστολος στη Σιέρα Λεόνε. Έτσι εξηγείτε γιατί αντέχει στις πιο δύσκολες και αντίξοες συνθήκες στην πολύπαθη αυτή χώρα της Αφρικής. Μοιάζει Εκείνον που για χάρη μας έγινε Άνθρωπος.
Copyright: Ι.Γ.Η.Μ. ΣΩΤΗΡΟΣ
Γνωρίζω τώρα που είμαι εδώ για μια δύο εβδομάδες στην Ελλάδα, Θεσσαλονίκη και Αθήνα και είδα την κατάσταση της σύγχρονης Ελλάδος και τι περνάτε εδώ και τα προβλήματα που έχετε, τα οικονομικά προβλήματα που περνάτε και δεν είναι εύκολο. Και δεν είναι εύκολο καθόλου.
Όμως πρέπει να πούμε δύο πράγματα.
Πρώτον ότι αυτό που περνάτε τώρα, όσο δύσκολο και αν είναι, δυστυχώς δεν μπορούμε να το συγκρίνουμε με την απόλυτη φτώχεια που υπάρχει παραδείγματος χάρη στη Δυτική Αφρική.
Δεν υπάρχει σύγκριση.
Ο κόσμος εκεί ζει μέσα σε σπίτια καμωμένα από τενεκέδες με το χώμα, το πάτωμα είναι λάσπη χώμα, τα παιδιά τα ξιπόλητα, το κρεβάτι που είναι πολύτιμο, ένα κρεβάτι, να έχεις κρεβάτι είναι μεγάλο πράγμα.
Το να έχεις στρώμα είναι μεγάλο πράγμα. Ηλεκτρικό ρεύμα, νερό, όλα αυτά που έχετε εδώ και ίσως δεν τα σκέφτεστε, είναι μεγάλο πράγμα που έχετε όλα αυτά.
Τώρα, από πλευράς σχετικής φτώχειας, δηλαδή κατά σύγκριση με τη Γερμανία, κατά σύγκριση με την Αμερική και την Αγγλία και Αυστραλία, το καταλαβαίνω ότι το επίπεδό σας έχει πέσει.
Αυτό είναι πολύ φανερό. Πολύ φανερό.
Αλλά όμως αυτό που δεν πρέπει να πέσει, γιατί τα οικονομικά έρχονται και φεύγουνε, έρχονται και φεύγουνε.
Αυτό όμως που δεν πρέπει να πέσει, είναι το ηθικό, η ηθική ζωή, η χριστιανική ζωή.
Να μη χάσουμε το Χριστό, να μη χάσουμε δύο χιλιάδες χρόνια ορθοδοξία, να μη χάσουμε αυτό που είναι το πιο πολύτιμο από όλα.
Το να χάσουμε μερικά χρήματα, και τα χρήματα, ε, ίσως να ξαναέρθουνε. Δεν χάλασε ο κόσμος τόσο πολύ.
Αφού τρώτε, πίνετε, κάτι γίνεται. Έχετε σπίτια. Ναι μεν δεν έχετε τα καλύτερα αυτοκίνητα, ναι μεν δεν έχετε πισίνες, ναι μεν δεν έχετε τα τελευταίο μοντέλο ενός αυτοκινήτου κτλ.
Εντάξει, το καταλαβαίνω αυτό.
Και έχετε μεγάλης δυσκολίας με της τράπεζας κτλ.
Ωραία.
Αλλά αυτό είναι μηδέν μπροστά το να χάσουμε την πίστη μας και να γίνει μια ηθική κρίση.
Όσο είναι οικονομική κρίση, κάτι μπορεί να γίνει.
Όταν όμως η Ελλάδα χάσει το Χριστό, διώξει το Χριστό στο όνομα μιας άλλης ιδεολογίας, στο όνομα μιας άλλης συνθήκης, τότε λοιπόν χάσαμε εντελώς το δρόμο.
Χάσαμε εντελώς το δρόμο.
Ελπίζω σε αυτές τις επικίνδυνες στιγμές που βρίσκεται η Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη, μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με όλα αυτά που θα έρθουνε.
Με το γάμο ανδρών άντρας με άντρας, με γάμο γυναίκας με γυναίκας και άλλα που θα έρθουνε.
Το άλλο που σκέφτονται είναι το να μην υπάρχει πλέον γάμος και διαζύγιο.
Εσύ ο άντρας θα έχεις μια γυναίκα για τρία χρόνια με contract.
Εάν μετά από τρία χρόνια δεν πάτε καλά, δεν υπάρχει πρόβλημα, θα φύγετε ένας από τον άλλον. Δεν υπάρχει διαζύγιο.
Διαζύγιο θεωρείται κάτι του παρελθόντος, κάτι το παλιό, κάτι το καθυστερημένο, δεν είναι μοντέρνο. Το μοντέρνο είναι να δοκιμάσουμε, να δούμε αν ταιριάζουμε, εάν δεν ταιριάζουμε, «Γεια σου, χάρηκα που σε γνώρισα, πάμε να φύγουμε και τελείωσε η υπόθεσης».
Δεν υπάρχει δεσμός. Αυτό το βλέπουνε σαν σύγχρονο, σαν μοντέρνο, σαν προχωρημένο.
Το άλλο το βλέπουνε σαν σκλαβιά. Ο γάμος το θεωρείται, δηλαδή, από αυτή τη πλευρά σαν μια σκλαβιά, σαν ένας δεσμός που δεν είναι φυσικός και ούτε κατ’ εξής.
Για αυτό λέω ότι η ατζέντα του γάμου μεταξύ ανδρών, άνδρας με άνδρας, γυναίκα με γυναίκα, είναι ένα από τα πρώτα που θα έρθουν, μετά ακολουθεί μια ολόκληρη σειρά από άλλες τέτοιες σκέψεις και ιδέες, που πάνε εντελώς εναντίον του Ευαγγελίου, εντελώς εναντίον της Αγίας Γραφής, και το πιστεύω που έχουμε εμείς ως ορθόδοξοι χριστιανοί.
Λοιπόν, το μήνυμα που θέλω να δώσω είναι το εξής.
Ναι, υποφέρουμε λίγο από την οικονομική πλευρά, το καταλαβαίνω, και λυπάμαι.
Όμως, αυτό που θα ήταν καταστροφή είναι να χάσουμε το πνευματικό, να χάσουμε τον Χριστό.
Είναι στο όνομα του μοντερνισμού, είναι στο όνομα ότι είμαστε Ευρωπαίοι, το όνομα ότι ανήκουμε σε μια φωτισμένη δήθεν κοινότητα που έχει ξεπεράσει όλα αυτά, αυτούς τους λεγόμενους μύθους του χριστιανισμού, που δεν είναι καθόλου μύθοι, αλλά είναι μια πραγματικότητα που μας αφήνει να μπούμε στην αιώνια ζωή, στην βασιλεία των ουρανών, αλλά όλα αυτά τα έχουνε, τα νομίζουνε περασμένα.
Για αυτό λέω, για μένα είναι το πιο μεγάλος άγχος μέσα μου και φόβος μέσα μου, δεν είναι η οικονομική κρίση.
Αυτό ίσως σε δύο, τρία, τέσσερα χρόνια θα ξεπεραστεί.
Αυτό που μ’ ανησυχεί πάρα πολύ είναι να μην πέσει η Ελλάδα στην προπαγάνδα του μοντερνισμού, ότι δήθεν, δήθεν, εάν αλλάξουμε όλες τις χριστιανικές συνθήκες μας, ότι ξαφνικά θα γίνουμε φωτισμένοι. Όχι, όχι. Τότε είναι που θα χάσουμε το φως.
Ελπίζω, ελπίζω εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί να σταθούμε ισχυρά αυτά τα κύματα που θα έρθουνε για να μας αλλάξουνε το σωστό μας θα είναι λάθος και το λάθος θα το κάνουνε σωστό. Όχι, όχι.
Να μη γίνει αυτό, αυτό να μη γίνει.
Ο Χριστός μαζί σας. Αμήν!
