Εκδόσεις Χάρτινη Πόλη, 2020
Σελ. 478
Το βιβλίο αυτό είναι ένας ύμνος στην απόκλιση, που συνιστά η μοιχεία. Ένα βιβλίο που κατεδαφίζει το ρομάντζο της μονογαμίας. Η μοιχεία είναι η λοιδορία των συμβάσεων, δυναμιτάκια κατά του θεσμού του γάμου, κοινωνικό σαμποτάζ μικρής κλίμακας, ο αναρχοσυνδικαλισμός της ιδιωτικής ζωής. Αλλά τι θα ήταν η μοιχεία άλλωστε χωρίς το γάμο; Τον έχει απόλυτη ανάγκη!
Τι είναι ο έρωτας; Καμία απάντηση δεν μοιάζει επαρκής, αλλά και πάλι πρέπει να ρωτάμε και να ξαναρωτάμε. Ο έρωτας είναι μια μυστηριώδη δύναμη πλήρους ελέγχου με τεράστια επιρροή πάνω στις σκέψεις και τις αποφάσεις μας για τη ζωή. Ο έρωτας είναι η ουσία της ζωής. Ο έρωτας είναι ένα πολύ όμορφο συναίσθημα. Ο έρωτας είναι μεθυστικός και παραισθησιογόνος, αλλά στο τέλος τοξικός. Ο έρωτας θα μπορούσε να είναι τόπος πειραματισμών για ευχές και δυνατότητες, ακόμη και για ουτοπικές φαντασιώσεις περί ικανοποίησης και αφθονίας. Και μετά η μοιχεία που έρχεται και αναστατώνει τα πάντα. Η μοιχεία που αποτελεί την αρχή ενός αδίσταχτου και ολέθριου σχεδίου, το οποίο θα έχει δραματικά αποτελέσματα για όλους θύτες και θύματα. Ο παράφορος και παράνομος έρωτας θα καταστρέψει ολοκληρωτικά και θα βάλει φωτιά στο σπιτικό μιας αρχοντικής και ευυπόληπτης Κερκυραϊκής οικογένειας.
Η πανέμορφη, αλλά φτωχιά Αντζολίνα, θα παντρευτεί το 1978, με προξενιά, τον Λορέντζο Μελιτινό, ένα γνωστό και σπουδαίο Κερκυραίο δικηγόρο, γόνο μιας αρχοντικής και πάμπλουτης οικογένειας. Βρέθηκε η Αντζολίνα νύφη από συμφωνία και όχι από θέληση. Δεν ήταν γάμος από έρωτα. Η πίεση της οικογένειάς της να παντρευτεί τον πλούσιο Λορέντζο, θα την βασανίζει σε όλη τη διάρκεια της συζυγική της ζωής. Δεν ερωτεύτηκε η Αντζολίνα, απλώς πουλήθηκε σαν σκλάβα, για να ξεφύγει την δύσκολη ζωή, που της πρόσφερε ο φτωχός ψαράς, πατέρας της. Ο πλούτος της οικογένειας Μελιτινού δεν την κάνει ευτυχισμένη. Η νεαρή Αντζολίνα που ως κορίτσι, μέσα στα καντούνια της Κέρκυρας, ονειροπολούσε ότι θα έλθει ο Πρίγκιπας πάνω στο άσπρο άτι του για να την παντρευτεί, μπορεί πιθανώς να πλέει σε πελάγη εκστατικής ευτυχίας, όταν ο Λορέντζο θα της κάνει πρόταση γάμου. Ελάχιστα χρειάζεται για να γίνουν οι άνθρωποι ευτυχισμένοι! Η ευτυχία περιορίζεται σε ώρες, αν όχι σε λεπτά και μερικές φορές είναι εύκολο να την επιτύχουμε, η ικανοποίηση, όμως που αντέχει στο χρόνο είναι εντελώς διαφορετικό ζήτημα. Το να σε αγαπούν χωρίς να αγαπάς δεν είναι ευλογία αλλά συγκαλυμμένη κατάρα. Δεν γνώρισε η Αντζολίνα τον πραγματικό έρωτα με τον Λορέντζο. Η έλλειψη της αγάπης κάνει την Αντζολίνα δυστυχισμένη, αν και ο άντρας της δεν της στερεί τίποτα. Η Αντζολίνα είναι σαν να ζει σε μια χρυσή φυλακή, σε ένα κατ’ οίκον περιορισμό. Ζει σε μια συζυγική φρίκη. Ζει με έναν ξένο. Μέσα στη δυσφορία των οικιακών και συζυγικών σχέσεων του ζευγαριού, θα γεννηθεί η κόρη τους, Ηλέκτρα.
Δεκαεπτάχρονη πλέον η Ηλέκτρα και η αρκετά μεγαλύτερη μητέρα της, θα βρεθούν μπλεγμένες σε ένα ερωτικό παιχνίδι με τον ίδιο άντρα! Θα έχουν τον ίδιο εραστή, τον δικηγόρο, Σίμο Ζέπο, γιό της Ιταλίδας Λούνας Σαρτόνι.
Μια παράνομη σχέση της Αντζολίνας και του Σίμου, που στηρίζεται στο παράφορο πάθος και στην ηδονή της σάρκας. Ο σφοδρός έρωτας της Αντζολίνας Μελιτινού για τον Σίμο Ζέπο καταντά μια λέξη δίσημη, μια λέξη που σημαίνει αυτό που λένε και το αντίθετό του ταυτόχρονα. Φλερτάρει με το παράδοξο (όπως, ίσως και όλοι οι ερωτευμένοι.). Το φάρμακο είναι το ίαμα το γιατρικό, αλλά μπορεί να είναι και το φαρμάκι, το δηλητήριο. Έρωτας και εκδίκηση. Έρωτας και μίσος. Έρωτας και μοιχεία. Έρωτας και ατίμωση.
Η μοιχεία, το πάθος και η παράνομη σχέση της Αντζολίνας μπορεί να βιώνεται ως μια ολοκληρωτική αλλαγή της ζωής της και ένα άνοιγμα του κουτιού της Πανδώρας (ψυχική αναστάτωση, πολλά ψέματα, άγχος και κοινωνική κατακραυγή, σκέφτεται μόνο τον εαυτό της, ηθική καταισχύνη, διασυρμός, κουτσομπολιά, ο κόσμος να την λέει πόρνη και γαρμπόζα, πόρνη που πληρώνει και δεν πληρώνεται για τις υπηρεσίες της).
Έχει την ευκαιρία η Αντζολίνα να παραδοθεί σε συναισθήματα που είχε ξεχάσει πως διαθέτει: να επιθυμεί και να την επιθυμούν. Η παραστρατημένη κάνει έρωτα με τον εραστή με ευχαρίστηση, αλλά και μερικές φορές με το φόβο της έλλειψης οικειότητας, καταγράφοντας τις ομοιότητες και τις διαφορές σε κάθε βήμα. Ανακαλύπτει ξανά τις ξεχασμένες της ικανότητες (και πράξεις και επιθυμίες), αλλά την ίδια στιγμή συγκρίνει και μετρά και, αναμφίβολα, καταγράφει την απούσα παρουσία εκείνου του τόσο οικείου σώματος, που μοιράζεται το κρεβάτι της όταν επιστρέφει τελικά στη συζυγική κλίνη για να κοιμηθεί σαν μη τι άλλο. Ίσως μερικές φορές και για κάτι άλλο; Τι παράξενο, να επιστρέφει σπίτι η Αντζολίνα, από το κρεβάτι της μοιχείας και να βρίσκει έναν απρόσμενο ερωτικό σύντροφο, τον Λορέντζο, να την περιμένει. Αλλά και καθησυχαστικό.
Φτάνουμε λοιπόν στη βρόμικη πραγματικότητα της τριγωνοποίησης ή τετραγωνοποίησης τελικά; Ο Σίμος θα κουρσέψει την ζωή της Αντζελίνας και θα βαρύνει την ψυχή της Ηλέκτρας; Υπάρχουν τα ίδια αισθήματα και από την πλευρά του Σίμου; Ή μήπως η παράνομη, ερωτική σχέση με την Αντζολίνα δεν είναι αληθινή, αλλά είναι μέρος ενός εκδικητικού σχεδίου; Ένα ταγκό θα σταθεί η λύτρωση για την Ηλέκτρα; Υπάρχουν τύψεις; Μετά το έγκλημα και την δίψα για εκδίκηση, θα υπάρξει συγχώρεση;
Η πραγματική μνήμη, δεν έχει καμία σχέση με τη μηχανική καταγραφή κάθε κόκκου της σκόνης που ανεμίζει γύρω μας ούτε με την έμμονη και εκδικητική μνήμη, που ανακινεί όλες τις αδικίες που έχουμε υποστεί εδώ και χρόνια, για να μπορέσει να τις ανταποδώσει μνησίκακα. Η αυθεντική μνήμη δεν κοιτά πίσω, επειδή το να κοιτάμε προς τα πίσω είναι θανατηφόρο… Τέτοια εκδικητική και θανατηφόρα ήταν η μνήμη του ήρωα του βιβλίου…
Ένα έγκλημα και μια τιμωρία. Είναι ένα τρομερά έξυπνο, απολαυστικά γραμμένο βιβλίο. Μια ξέφρενη, πνευματώδη και στοχαστική ματιά και ένα επιδέξιο κατηγορώ του συζυγικού ιδεώδους και ένα βιβλίο γεμάτο έρωτα, πάθος, μνήμες, ερινύες, θυμό και δίψα για εκδίκηση.
Διαβάστε το.
Η Αλέκα Ζωγράφου γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Ορχομενό Βοιωτίας. Σήμερα κατοικεί στα Μελίσσια. Σπούδασε γαλλική φιλολογία, αλλά πολύ γρήγορα, η αγάπη της για τον συναρπαστικό κόσμο της δημοσιογραφίας της άλλαξε τα σχέδια και έτσι, ασκεί το επάγγελμα της δημοσιογραφίας. Εργάστηκε στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση. Άλλα έργα της είναι τα παιδικά: «Ο Ζώζι και η ποντικο-Μόνα Λίζα», «Μ, όπως Μελίτα, όπως μέλι», «Ο Μανώλης, ο κύριος μη με μαλώνεις» και «Μυστικά, νότια του χάρτη», έχει γράψει επίσης και δύο μυθιστορήματα: «Αγάπη όπως …αλμύρα» και «Άνεργη με Louis Vuitton».
Τραχανάς Κώστας
