Άρης, του Γιώργου Πολυχρονίδη

Ένα κατάμαυρο μικρό πήγε στα πόδια του Κωσταντή, έσκυψε κι αυτός και το χάιδευε, το κουταβάκι του δάγκωνε τρυφερά το χέρι, το σήκωσε στην αγκαλιά του και το έσφιξε στο στήθος του.