ΑΙ ΓΕΝΝΑΙΑΙ ΠΑΣΑΙ…
Που λές, στον “εικοστόν αιών”
κραύγαζε κάθε απατεών:
Θα σώσω την κατάσταση!
Μαζί του φώναζαν πολλοί.
Έλεγαν, ήτανε καλοί.
Καί διαφανείς, σαν το γυαλί!
Μα όταν πέρασ’ ο καιρός,
φτιάχτηκε κάθε πονηρός
κλέβοντας. Την παράσταση.
Όποιος πουλάει αέρα
αυτός βλέπει άσπρη μέρα.
Μιά χαρά τηνε βολεύει.
Κείνος που ψάχνει γιά ήθος
καταντάει ξερός λίθος.
Συνεχώς δουλειά γυρεύει.
Τί στον “αιών” τον εικοστόν
τί στον εκατομμυριοστόν,
τα κατακάθια μένουν.
Οι άνθρωποι οι συνετοί
αυτοί που έχουν αρετή,
φιμώνονται. Σωπαίνουν.
Με το άδικο, την πλάνη,
κάθε τίμιος τα χάνει.
Τον διαλύουν. Τον σαρώνουν.
Σ’ όποιον αιώνα καί νάσαι,
βλέπεις: Αι Γενναιαί Πάσαι,
τις ντροπές άλλων πληρώνουν. Αμήν!
ΔΙΔΑΣΚΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΣΥ ΒΛΕΠΕΙΣ Μ’ ΑΠΟΡΙΑ
Πειραιάς, Μάιος 2003
Γεώργιος Βελλιανίτης
