Η κοπέλλα η Μαριγώ
μια δουλειά σωστή δεν κάνει.
Την κουζίνα μας ξεχνάνει
και θυμάται το χωριό.
Τα χεράκια της εδώ,
τα μυαλά της εκεί κάτω.
Πέφτει κι έσπασε το πιάτο…
Μαριγούλα, Μαριγώ!
Φέρνει το νερό στον ώμο,
μα θυμήθηκε ξανά:
«Ποιός το δράκο μας κουνά;»
Χύνει το μισό στο δρόμο.
«Η άσπρη κότα τι να κάνει;
Το γουρούνι είναι γερό;
Ο παππούς να μην πεθάνει;…»
Μαριγούλα, Μαριγώ!
«Θάβγαλε χηνάκια η χήνα,
θάναι κίτρινα, σταχτιά,
θα τρυγάμε αυτό το μήνα,
θα με πόνεσε η γιαγιά».
«Τι έχεις σύννεφο στα μάτια,
τι έχεις αναφιλητό;
Κι άλλο πιάτο είναι κομμάτια,
Μαριγούλα, Μαριγώ;
Πάρε τ᾿ άσπρο γιορτινό σου,
τις ποδιές που σου φορώ.
Στο χωριό σου, στο χωριό σου,
Μαριγούλα, Μαριγώ!»
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.
