Ήταν μεσημέρι του Μάη,
καυτερό.
Εγύρισα το βλέμμα
το πρόσωπο να ιδώ,
Δεν είδα δάκρυα στα μάτια,
μα πόνο δυνατό!
Μούγινε η καρδιά κομμάτια
κι απόμεινα να κοιτώ,
τα φωτεινά σου μάτια…
Αγάπη μου
έφυγα πό σένα.
Με πήρανε
τα δόλια τα ξένα.
Θέλω να δώ
το φως της ομορφιάς.
Θέλω να βρώ
τόνειρο της χαράς.
Δυό κόκκινα γαρύφαλλα
που μούδωσες πριν φύγω,
μαράθηκαν στου χωρισμού
την καταιγίδα.
Κάθε χαμόγελο έσβησε
μα μένει η Ελπίδα !
Ήταν μεσημέρι του Μάη,
καυτερό…
Γεώργιος Βελλιανίτης
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.
