Θα ‘θελα ακόμη να ήμουνα σοφός.
Τι είναι όμως να είσαι σοφός;
Τα αρχαία βιβλία λένε τι είναι σοφία. Μακριά να μένεις από τις επίγειες συγκρούσεις, Το δρόμο σου να τραβάς αποφεύγοντας τη βια. Στο κακό να κάνεις καλό. Να ξεχνάς τις επιθυμίες σου και όχι να τις εκπληρώνεις.
Αλήθεια σε τι μαύρα χρόνια ζω;
Εδώ βασιλεύει η φτώχεια και η ανεργία. Βλέπω ανθρώπους να πεινάνε. Εποχή της ανταρσίας κι όμως κανείς δεν ξεσηκώνεται ούτε καν αντιστέκεται.
Είναι σωστό το ψωμί μου ακόμα το κερδίζω. Έχω γλιτώσει από σύμπτωση. Λίγο η τύχη να με αφήσει και χάθηκα.
Αλήθεια σε μαύρα χρόνια ζω.
Λίγα περνούσαν από το χέρι μου. Όμως αν δεν υπήρχα. Όλοι αυτοί που μας κυβερνούν θα στεκόταν πιο σίγουρα, Οι δυνάμεις ήταν μετρημένες.
Εσείς που θα αναδυθείτε μέσα από αυτή την αντάρα, που εμάς μας κατέστρεψε. Όταν για τις αδυναμίες μας μιλάτε.
Σκεφτείτε και τα μαύρα χρόνια που εσείς γλιτώσατε.
Μέσα από ταξικούς πολέμους που ποτέ δεν έγιναν. Απελπισμένοι βλέπουμε την αδικία να κυριαρχεί και κανείς να μην εξεγείρετε. Κι όμως το ξέραμε. Ακόμα και το μίσος μέσα στην ευτέλεια, παραμορφώνει τα χαρακτηριστικά. Ακόμα και η οργή μέσα στην αδικία, βραχνιάζει τη φωνή που πάει να υψωθεί.
Αλίμονο εμείς που θέλαμε να ετοιμάσουμε το δρόμο στην Αγάπη. Δε καταφέρνουμε να είμαστε αγαπημένοι ανάμεσά μας.
Όμως εσείς όταν θα έρθει ο καιρός. Ο άνθρωπος να βοηθάει άνθρωπο. Να μας θυμάστε.
Σκεφτείτε και τα μαύρα χρόνια που εσείς γλιτώσατε.
Μη σας βασανίζει η Μοναξιά που σας αφήσαμε. Να θυμάστε ένα πράγμα που εμείς δε καταλάβαμε. Αυτό που σε πνίγει δεν είναι το ότι βυθίζεσαι, αλλά το ότι παραμένεις κάτω από το νερό.
Ευχαριστούμε πολύ τον καθηγητή κοινωνιολογίας και ψυχολογίας κ. Δεμιτσάνη, που μας έδωσε την άδεια να αναδημοσιεύσουμε το παραπάνω έργο του.