ΕΙΜΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ
Χρόνια καί χρόνια προσπαθώ
να βγώ από τη στενωπό.
Ψάχνοντας άκρη να βρώ,
πάω κόντρα στον καιρό.
Αλλά πρόοδος καμμία.
Όσο πιό μπροστά τραβώ,
η αλήθεια είναι μία:
Κάθε βήμα είναι στραβό.
Δε φοβάμαι τις φουρτούνες.
Δεν τις χαμπαριάζω εγώ.
Με της Μοίρας τα χαστούκια,
στέκομαι ορθός. Εδώ!
Όλα έχουν πάει στράφι.
Μοιάζω γέρος αετός.
Μείναν’ τα όνειρα στο ράφι.
Όμως, είμαι δυνατός!
Όλα φαίνονται απάτη.
Μα άν με κούρασ’ ο καιρός
με της Μοίρας το γινάτι,
Εγώ, νοιώθω δυνατός.
Κάνω πάντα μιάν αρχή.
Κάτι λέει “Εμπρός! Προχώρα!”
Μέσ’ στο νού μου αντηχεί:
“Tράβα τώρα! Ήρθε η Ώρα!”
Γιά κείνη τη Μεγάλη Μέρα
που περιμένω πώς καί πώς,
με τα τραγούδια στον αγέρα
καί το χαμόγελο στο Φώς.
Κάποτε είδα μιά Θεά.
Το δρόμο έδειξε. Την είδα!
Φάνηκε από μιά στοά.
Είχε το όνομα Ελπίδα.
Είπε με ύφος σοβαρό:
“Αν θέλεις νάχεις σεβασμό,
έχε πρόσωπο καθαρό.
Μη δέχεσαι συμβιβασμό!”
Πειραιάς, Μάιος 1996
Γεώργιος Βελλιανίτης
